Για την προπονητική επάρκεια ή μη του Μίτσελ έχει γίνει μεγάλη συζήτηση. Και από αυτήν τη γωνία. Τόσο κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του όσο και στη δεύτερη που βρίσκεται σε εξέλιξη. Όπως και να έχει, πάντως, μιλάμε για μία τεράστια προσωπικότητα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, που έχει χάρισμα στην επικοινωνία και τον ακολουθεί ένα άστρο σε όλη του τη ζωή και κυρίως από την τεράστια καριέρα του ως ποδοσφαιριστής. Και το ξέσπασμά του ήταν ανθρώπινο μετά το εμφατικό 6-1 κόντρα στον Παναιτωλικό, έστω και αν αυτό ήρθε έπειτα από μία νίκη ρουτίνας για τα δεδομένα του συλλόγου κόντρα σε υποδεέστερο αντίπαλο.
Ο Ισπανός προπονητής αισθάνθηκε την ανάγκη να υπερασπιστεί τον εαυτό του, τη δουλειά (του ίδιου και των συνεργατών του) και τους ποδοσφαιριστές του. Και αυτό δείχνει επαγγελματισμό. Σίγουρα, η στατιστική δεν είναι πάντα ακριβής, αλλά ο κόουτς επικαλέστηκε τη βελτίωση στους αριθμούς. Στο Πρωτάθλημα, επί των ημερών του, ο Ολυμπιακός έχει μόλις μία ήττα σε 17 αγωνιστικές (11-5-1) και «τρέχει» αήττητο σερί 14 αγώνων (9-5-0). Τα γκολ σε αυτό το γκρουπ των 17 αναμετρήσεων είναι 34-9.
Βέβαια, υπάρχει και η άλλη άποψη ότι ανέλαβε τον Ολυμπιακό στο -7 και τώρα η διαφορά είναι στο -5 (έχοντας φτάσει και στο -12), ενώ τα 15 από τα 34 γκολ έχουν σημειωθεί σε τρεις αγώνες (5-0 τον Αστέρα Τρίπολης, 4-0 τον Βόλο και 6-1 τον Παναιτωλικό). Οπότε, αν η ομάδα ήταν πιο αποτελεσματική στις 6 «γκέλες» που έκανε, τότε αυτοί οι αριθμοί θα είχαν μεγαλύτερη αξία, καθώς και ο απολογισμός θα ήταν ακόμα πιο θετικός και ο ΘΡΥΛΟΣ πιο κοντά στην κορυφή της Super League.
Προσωπικά, οι δηλώσεις του Μίτσελ μού άρεσαν. Έδειξαν ότι έχει «σφυγμό» και, κυρίως, αντιλαμβάνεται την κατάσταση. Η κριτική μετά τη βαριά ήττα από την ΑΕΚ στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου ήταν σκληρή και ξεπέρασε τα όρια. Ιδιαίτερα ένα δημόσιο σχόλιο από τους οργανωμένους οπαδούς του Ολυμπιακού δεν υπάρχει περίπτωση να μην τον στενοχώρησε. Από τα λόγια του, κρατάω τα εξής:
«Για την ήττα από την ΑΕΚ πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη, αλλά πρέπει να μετρηθεί σωστά και η δουλειά που έχει γίνει και η ανοδική πορεία της ομάδας. Δεν είμαστε χαρούμενοι ή ικανοποιημένοι από το σημείο που βρισκόμαστε, όμως οι στατιστικές δείχνουν άνοδο».
«Δεν μπορεί να είμαστε εμείς οι δικοί μας εχθροί. Μία ομάδα που δεν πιστεύει στον προπονητή της, δεν μπορεί να κάνει ένα τέτοιο παιχνίδι. Θέλω να ευχαριστήσω τους παίκτες μου και να δηλώσω πως πάντα θα τους στηρίζω».
«Ήταν σίγουρα οι πιο πικρές ημέρες (σ.σ.: μετά την ήττα στον πρώτο ημιτελικό Κυπέλλου). Ίσως να παρατήρησα και κάποια έλλειψη σεβασμού. Δεν βρίσκομαι εδώ γιατί έχω ανάγκη από λεφτά ή από δουλειά. Βρίσκομαι εδώ γιατί μου αρέσει. Είμαι σε γενικές γραμμές ταπεινός και έχω καλή παιδεία. Μερικές φορές πρέπει να λες ότι δεν είμαι εδώ μόνο για να δέχομαι κριτική. Ξέρω ότι πάντα πρέπει να νικάμε».
«Μερικές φορές δείχνω πως έχω καλή διαπαιδαγώγηση, αλλά δεν είμαι ανόητος».
«Ήμασταν 7οι όταν ήρθα».
Μία από αυτές τις ατάκες, δείχνει και το μέγεθος του προβλήματος για τη σεζόν που διανύουμε. Ο Μίτσελ είναι ο τρίτος προπονητής του Ολυμπιακού κατά την αγωνιστική περίοδο 2022/23 και ουσιαστικά παραδέχθηκε πως δεν έχει να χάσει τίποτα, αναλαμβάνοντας μία ειδική αποστολή με δεδομένες δυσκολίες. Δέχθηκε την πρόταση γιατί του αρέσει ο Ολυμπιακός και ήθελε να βοηθήσει σε μία δύσκολη στιγμή, έχοντας ως σύμμαχο την άγνοια κινδύνου που τον διακρίνει. Η αναφορά πως δεν έχει ανάγκη τα χρήματα ή τη δουλειά είναι τίμια. Ωστόσο, αναδεικνύει τι έχει πάει στραβά. Οι Ερυθρόλευκοι χρειάστηκαν έναν «καμικάζι» τον περασμένο Σεπτέμβριο για να σώσει ό,τι σώζεται σε μία σεζόν όπου από την αρχή της έδειχνε χαμένη και καταδικασμένη να αποτύχει. Από τη μία πλευρά, η ποδοσφαιρική τρέλα του Μίτσελ «μετράει» και έχει βελτιώσει την ομάδα. Υπάρχει, όμως, και μία δεύτερη «ανάγνωση».
Στην παρούσα φάση, ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να πείσει έναν προπονητή μεγαλύτερου βεληνεκούς για την άκρη του πάγκου. Για την ακρίβεια, δεν μπόρεσε να προσελκύσει έναν τέτοιο τεχνικό ηγέτη κορυφαίου ποδοσφαιρικού διαμετρήματος. Μετά τα όσα έγιναν στο πρώτο τετράμηνο της σεζόν με τους Πέδρο Μαρτίνς και Κάρλος Κορμπεράν, όλοι μας σκεφτήκαμε (άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο) πως μόνο ένας «τρελός» θα αναλάμβανε την ομάδα σε αυτήν την κάκιστη αγωνιστική κατάσταση. Μία εικόνα ομάδας που έδειχνε μη αναστρέψιμη. Μία ομάδα που αγωνιστικά βρισκόταν σε πλήρη αποσύνθεση.
Είναι σαφές πως για την επόμενη ημέρα στο ποδοσφαιρικό τμήμα, όποια και αν είναι αυτή (ό,τι και αν αποφασίσει ο πρόεδρος της ΠΑΕ, Βαγγέλης Μαρινάκης, ενόψει της σεζόν 2023/24), ο Ολυμπιακός πρέπει να αναθεωρήσει πρόσωπα και καταστάσεις. Και πάνω από όλα το πρότζεκτ, πάνω στο οποίο θα στηριχθεί τα επόμενα χρόνια και θέλει να εφαρμόσει στο ποδοσφαιρικό του τμήμα, προσφέροντας σε όλους κίνητρο και φιλοδοξία. Έτσι, η ομάδα θα γίνει ξανά ελκυστική και δεν θα καταφεύγει σε λύσεις ανάγκης…
Ο Μίτσελ ένιωσε έλλειψη σεβασμού, ακόμα και από τον περίγυρο της ομάδας, και έχει δίκιο. Γιατί δεν έχει δώσει δικαιώματα για τέτοιες συμπεριφορές. Έχει συγκεκριμένο ταβάνι προπονητικά και ήταν γνωστό πριν αναλάβει για δεύτερη φορά τα ηνία των Ερυθρόλευκων. Γνωρίζει και ο ίδιος πως δύσκολα θα παραμείνει και τη νέα αγωνιστική περίοδο, αλλά προσπαθεί να βελτιώσει ένα γκρουπ παικτών που έδειχνε «χαμένο στο διάστημα» πριν από έξι μήνες. Και τα έχει καταφέρει.
Τελειώνοντας, θέλω να αναφέρω ένα σχετικό παράδειγμα. Στον πρόσφατο αγώνα του Ολυμπιακού με τη Ρεάλ Μαδρίτης για την Ευρωλίγκα, ο Μίτσελ κάθισε ακριβώς μπροστά μου. Μαζί του ήταν και δύο από τους τρεις συνεργάτες του. O γιος του, Αντριάν (δεύτερος βοηθός προπονητή), αλλά και ο γυμναστής Ενρίκε. Ξέχωρα ότι όλο το σταφ των Μαδριλένων έσπευσε να τον χαιρετίσει (έχοντας, μεταξύ άλλων, θερμό τετ α τετ με τον παλαίμαχο φόργουορντ-σέντερ Ρέγες), έδειξε ότι σέβεται τη δουλειά όλων.
Ακριβώς μπροστά του, λοιπόν, ήταν ένας κάμεραμαν, ο οποίος εμπόδιζε εμφανώς το οπτικό του πεδίο, αλλά δεν μπορούσε να κάνει και διαφορετικά ο άνθρωπος λόγω της τηλεοπτικής κάλυψης. Έπρεπε να ήταν εκεί… Ο Μίτσελ δεν παραπονέθηκε ούτε για μία στιγμή, έστω και αν δεν έβλεπε όλες τις φάσεις όπως θα ήθελε. Θα μπορούσε να αλλάξει θέση με κάποιον από τους συνεργάτες του ή να ζητήσει αλλαγή θέσης γενικότερα και να μεταφερθεί σε κάποιο άλλο μέρος του γηπέδου. Δεν το έπραξε ποτέ.
Είναι μία μικρή λεπτομέρεια που δείχνει πολλά για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του, καθώς σεβάστηκε ότι ο οπερατέρ έκανε, εκείνη τη στιγμή, απλά τη δουλειά του. Προφανώς, ο σεβασμός στη ζωή κερδίζεται, αλλά ο Μίτσελ δεν έχει δώσει πατήματα για να συμβαίνει το αντίθετο. Και επειδή έχω ζήσει τον Ισπανό κόουτς, περισσότερο στην πρώτη θητεία του πάνω στην τριβή του καθημερινού ρεπορτάζ, είναι άνθρωπος που εκπέμπει λάμψη και σεβασμό, έχει χιούμορ και σέβεται τους πάντες.