Ο Τόλης Τερζής έχει να αντιμετωπίσει κάτι παραπάνω από μια αγωνιστική κρίση στον Άρη και αυτό φάνηκε στο παιχνίδι απέναντι στον Παναθηναϊκό, όπου οι Κίτρινοι ήθελαν… αλλά δεν μπορούσαν.
Και για να μπούμε κατευθείαν στο ψητό, δεν μπορούσαν όχι γιατί δεν έχουν την ποιότητα – η οποία είναι αδιαμφισβήτητη – αλλά γιατί το πρόβλημα είναι βαθιά ριζωμένο στην ψυχολογία των ποδοσφαιριστών.
Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, η φετινή χρονιά είναι ουσιαστικά χαμένη (τελειωμένη) για τους Θεσσαλονικείς, οι οποίοι το μόνο χειρότερο που μπορούν να πάθουν είναι να μην καταφέρουν να πάρουν την 5η θέση και να μείνουν εκτός Ευρώπης, πράγμα που ακόμη και τώρα φαντάζει πολύ δύσκολο να συμβεί.
Οι απανωτές αποτυχίες έχουν δημιουργήσει ένα ψυχολογικό τρακ στους ποδοσφαιριστές των Κιτρίνων, που παρά το γεγονός πως έχουν μείνει εκτός όλων των βασικών τους στόχων, έχουν κίνητρο να αποδείξουν πράγματα πάνω απ’ όλα στους εαυτούς τους.
Αυτό το δείχνουν και οι ίδιοι με τη διάθεση που είχαν ακόμη και στο ματς απέναντι στον Παναθηναϊκό, στο οποίο ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν.
Κι εξηγούμαστε. Οι ποδοσφαιριστές του Τόλη Τερζή έμοιαζαν σαν να έχουν ένα σακί με πατάτες στην πλάτη τους σε όλο το 90λεπτο. Η πίεση που έχει δημιουργηθεί μετά τις συνεχείς αποτυχίες αλλά και την αποχώρηση του Άλαν Πάρντιου είναι μεγάλη και έχει επηρεάσει κυρίως ψυχολογικά την ομάδα. Αγωνιστικά οι Κίτρινοι είχαν τα καλά κομμάτια τους και ειδικά στην έναρξη του ματς που μπήκαν δυνατά, προηγήθηκαν και έχασαν ακόμη μία μεγάλη ευκαιρία με τον Αμπουμπακάρ Καμαρά, που αν έστελνε την μπάλα στα δίχτυα σε εκείνο το σημείο πιθανόν τώρα δεν θα κάναμε αυτή τη συζήτηση.
Αλλά επειδή το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα του «αν», τα πράγματα κύλησαν άσχημα από εκεί και πέρα.
Η εικόνα που είχε ο Άρης στο δεύτερο μέρος του παιχνιδιού σου έδειχνε ότι αργά ή γρήγορα, εύκολα ή δύσκολα θα δεχθεί το γκολ που θα τον οδηγήσει σε ακόμη μία ήττα. Και το χειρότερο είναι πως αυτό δεν έγινε γιατί ο Παναθηναϊκός πίεζε ασφυκτικά ή είχε κλείσει στα καρέ του τον Άρη και δεν το άφηνε να πάρει ανάσα, αλλά γιατί στις κινήσεις των ποδοσφαιριστών του Τόλη Τερζή έβλεπες ένα αδικαιολόγητο άγχος και μια ηττοπάθεια. Καλύτερο παράδειγμα, το διπλό γλίστρημα του Ετέμπο με την μπάλα στα πόδια του, που λίγο έλειψε να στοιχίσει στην ομάδα του με το σκορ στο 1-1.
Οι Κίτρινοι έχουν ένα από τα πληρέστερα ρόστερ στην ιστορία τους και αυτό δεν είναι ψέμα παρά την τροπή που πήρε η χρονιά. Ο Τερζής όσο καθίσει στον πάγκο της ομάδας θα πρέπει να ρίξει το βάρος στο ψυχολογικό κομμάτι για να μην χαθεί και αυτό που… δεν χάνεται. Ο Νταρίντα ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα και η ψυχραιμία του θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για τους συμπαίκτες του. Δεν γίνεται μια ομάδα σαν τον Άρη να τα περιμένει όλα από έναν ποδοσφαιριστή. Ο Πάλμα είναι και αυτός άνθρωπος και παραμένει σαφώς επηρεασμένος από τον τραυματισμό του.
Και τέλος, ο Θεόδωρος Καρυπίδης από την ορμή του, τη χαρά του, το πάθος του, την προσμονή του να βοηθήσει τον Άρη, πέφτει πολλές φορές σε παγίδες, αργώντας σε αρκετές περιπτώσεις να πάρει αποφάσεις ή αντίθετα προχωράει σε βεβιασμένες κινήσεις. Σίγουρα με τα χρόνια αποκτάει εμπειρία και αυτός από το συγκεκριμένο πόστο και αν μπορέσει να ελέγξει λίγο την ορμή του θα πάει πολύ παραπέρα τον Άρη, που ήδη μαζί του έχει κάνει μεγάλα άλματα προς τα εμπρός.
