Πέντε σερί νίκες του Παναθηναϊκού απέναντι στον ΠΑΟΚ σε διάστημα λίγων μηνών. Πέντε σερί ήττες για τον Δικέφαλο με κάθε τρόπο, σε κάθε διοργάνωση (πρωτάθλημα, Λιγκ Καπ, Σούπερ Καπ).
Νίκη για τους Πράσινους με λίμπερο τον Γκρουμούσα. Νίκη με τον Κόβαρ σε ρηχά νερά. Νίκη μετά από ταξίδι στην Ολλανδία και μέτρια εμφάνιση σε ευρωπαϊκό ματς. Νίκη με αναπληρωματικούς να γυρίζουν ένα χαμένο σετ. Νίκη με ανατροπή. Νίκες με ένα σωρό τρόπους.
Κι όμως ο ΠΑΟΚ δεν έμαθε: o Γιόσκο Μιλενκόσκι αντιπαρέταξε τα όσα πέτυχε πέρυσι με τον Φοίνικα απέναντι στον Παναθηναϊκό για να εμφανιστεί ενοχλημένος επειδή φέτος δεν έχει διαβάσει σωστά τα παιχνίδια με τους Πράσινους.
Ο Σκοπιανός δεν είναι κακός προπονητής και προσωπικά θεωρώ πως στήνει καλές ομάδες με καλό μπλοκ άμυνα. Όμως φέτος ο ΠΑΟΚ δείχνει μια ομάδα με συγκεκριμένο ταβάνι και για αυτό δεν παίζει ρόλο μόνο το ότι ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έχουν περισσότερες επιλογές.
Κυρίως μοιάζει να μην έχει προσωπικότητες: ο Βαν Ντεν Ντρις πανηγύρισε πέρυσι τον τίτλο με τον Παναθηναϊκό αλλά στον ΠΑΟΚ δεν έχει καταφέρει να κάνει τη διαφορά σε κρίσιμα παιχνίδια. Ο Ράπτης είναι ή του ύψους ή του βάθους και ακόμα απέχει από το επίπεδο να θεωρείται ο Έλληνας ακραίος που θα κρίνει παιχνίδια με την επιθετική του ποιότητα. Ο Γιόρνα κάνει ένα καλό ματς στην επίθεση και τα επόμενα τέσσερα είναι σαν να μην υπάρχει στο τάραφλεξ.
Μα το χειρότερο από όλα – που φάνηκε διά γυμνού οφθαλμού – είναι πως ο Γουόλς έχει υπερεκτιμηθεί στην Ελλάδα κυρίως λόγω του βιογραφικού του: ο Καναδός δείχνει συγχυσμένος, αγνοεί τον πρώτο χρόνο (πέρυσι το έκανε με τον Μπράουν και φέτος με τον Κόστα) και φορτώνει τους παίκτες που περιμένει ο αντίπαλος με πάσες χαμηλές και αργές. Δεν είναι κακός πασαδόρος αλλά είναι πολύ, μα πολύ υπερεκτιμημένος και δεν δίνει την παραμικρή ηρεμία στην ομάδα του ακόμα κι όταν παίρνει την μπάλα συστημένη από Γιόρνα και Κοκκινάκη που έχουν καλή υποδοχή.
Το τελικό 1-3 στο Παλατάκι – για την 5η σερί νίκη του Παναθηναϊκού – βάσει εικόνας ίσως είναι ένα μαγικό αποτέλεσμα. Οι Πράσινοι έκαναν ένα σωρό λάθη, δεν πήραν απευθείας πόντους από το σέρβις, έβγαλαν πολλή κούραση κι ο ΠΑΟΚ είχε την ενέργεια. Ξανά όμως ο κακός του εαυτός και ο τρόπος που διαχειριζόταν κάποιες μπάλες, τον έκανε να μοιάζει με ομάδα που μάχεται για την 4άδα κι όχι για ομάδα που βρίσκεται σε αυτή.
Κι όσο κι αν θέλει να σταθεί στη διαιτησία για τα δύο σφυρίγματα στο 4ο σετ, το ματς έμοιαζε να χάνεται πολύ νωρίτερα.
Με τον Ερνάντες να κάνει την πρώτη του μέτρια (προς κακή) εμφάνιση, τον Κόβαρ να χάνει πολλά σέρβις, τον Φράγκο να μην κάνει κάτι σπουδαίο και μοναδικούς να κάνουν τη δουλειά τους Ζήση και Ρανγκέλ, οι Πράσινοι απλώς «υπνώτισαν» τους γηπεδούχους οι οποίοι κάθε φορά που βρίσκονταν μπροστά στο σκορ, έδιναν την εντύπωση πως κάπως θα χάσουν πάλι το σετ.
Και να που συνέβη ακόμα κι όταν στο τάραφλεξ βρίσκονταν οι παροπλισμένοι Κωστόπουλος, Μάρκου και Μπάσης: εκεί που πολλοί πίστεψαν πως με τον ΠΑΟΚ στο 19-14 και με τους αναπληρωματικούς των φιλοξενούμενων στο τάραφλεξ, το ματς θα οδηγηθεί στο τάι μπρέικ.
Μάλλον ο ΠΑΟΚ δεν έπρεπε να περιμένει τόσο πολύ για να δει τι δεν λειτουργεί: αν και τα βασικά προβλήματα δείχνουν να είναι ο Γιόρνα και ο Γουόλς, κάποιες αλλαγές χρειάζονταν προκειμένου να μην πετάξει τη δεύτερη θέση.
Εύκολα ή δύσκολα ο ΠΑΟΚ θα είναι τουλάχιστον 3ος γιατί απέναντι τουλάχιστον στους μικρούς παίζει απελευθερωμένα με αίσθημα ανωτερότητας. Το ερώτημα είναι, θέλει κάτι παραπάνω ή αρκείται σε καλό πλασάρισμα και βλέπουμε στο Κύπελλο και στα πλέι οφ;
Γιατί κάτι παραπάνω με αυτή την εικόνα και με αυτή την προσέγγιση θα υπάρχει μόνο αν ο Ολυμπιακός κι ο Παναθηναϊκός αποφασίσουν να δώσουν δικαιώματα. Οι μεν Ερυθρόλευκοι δεν έχουν τέτοια ομάδα – και βρίσκονται στο +5 στην κορυφή την οποία πιθανότατα μετά το χθεσινό ματς θα κλειδώσουν αν πάρουν άλλο ένα ντέρμπι – και οι δε Πράσινοι δείχνουν να σταματούν τις «αυτοκτονίες» του πρώτου γύρου, αν κι έχουν πραγματάκια να διορθώσουν όπως το σέρβις και το μπλοκ τους.
Ένα κομμάτι που για την ώρα έχει σημασία για την ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου είναι πως και σε Ελλάδα και σε Ευρώπη έχει έναν πάρα πολύ καλό – σχεδόν ασταμάτητο – Ερνάντες (ο οποίος για την ώρα βλέπει όλα τα αντίπαλα μπλοκ να είναι κακοστημένα πάνω του), έναν Κόβαρ που τελειώνει αρκετές κρίσιμες μπάλες κι έναν Ρανγκέλ που στο μπλοκ φέτος δεν πείθει όπως πριν δύο χρόνια αλλά η συνεργασία του με τον Γιάκομπσεν είναι τρομερή.
Υ.Γ: Παύει να έχει πλάκα αυτό που γίνεται κάθε Σάββατο βράδυ με την ΕΡΤ. Είναι ξεκάθαρο πως ουδείς ενδιαφέρεται για το δύστυχο το προϊόν. Πρώτη και καλύτερη η ΕΣΑΠ που το site της λειτουργεί όπως να ‘ναι και ταυτόχρονα δεν έχει την παραμικρή πυγμή να διαπραγματευτεί με το δημόσιο κανάλι για το βόλεϊ.
Από την άλλη βέβαια η ΕΡΤ έχει αποφασίσει να στηρίξει ένα προϊόν πολύ πιο ανταγωνιστικό όπως είναι το μπάσκετ. Αυτό δηλαδή που το πλεονέκτημα έδρας κρίνεται στα δύο ντέρμπι αιωνίων. Ή ακόμα καλύτερα, σπρώχνει εκατομμύρια για να απολαμβάνει ο τηλεθεατής το Κολοσσός – Ιωνικός (τυχαία αναφέρεται η συγκεκριμένη σαββατιάτικη εντυπωσιακή αναμέτρηση).
Ας είναι τουλάχιστον δίκαιη γιατί το άθλημα πρέπει να μπαίνει στα σπίτια και ανθρώπων στην επαρχία (και μεγαλύτερης ηλικίας) σε μια νορμάλ ώρα και μέρα, με την κατάλληλη προώθηση.
Το να κάνεις μετάδοση από στούντιο (με έτοιμη εικόνα) ένα Φοίνικας – Ολυμπιακός γιατί αρνείσαι να στείλεις συνεργείο, με διακοπές, χωρίς το σκορ να φαίνεται και με τον σπίκερ να λέει πως προπονητής των Συριανών είναι ο Δημήτρης Καζάζης που έχει φύγει από το 2022, ε, είναι κομματάκι αστείο. Κάθε αγωνιστική η κατάσταση γίνεται και χειρότερη, σχεδόν εφιαλτική.