Από την… ανάκριση του Ολυμπιακού πέρασε ο Γιαν Εμβιλά, που έδωσε απαντήσεις σε 10 ερωτήματα τόσο για τις έντονες στιγμές που έχει ζήσει μέχρι σήμερα με τους Πειραιώτες όσο και για τις αγαπημένες του συνήθειες πριν από τα ματς, αλλά και τα ελληνικά ντέρμπι που δεν θα ξεχάσει.
Ακολουθεί ο «ερυθρόλευκος» δεκάλογος του Γάλλου μέσου:
Ποιες ήταν οι σκέψεις σου μετά το πρώτο τρόπαιο της καριέρας σου με τον Ολυμπιακό;
«Ήταν ένα συναίσθημα υπερηφάνειας, ήρθα σε έναν σύλλογο που ήταν ήδη πρωταθλητής και αυτό δεν ήταν εύκολο γιατί το μίνιμουμ που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να ξαναείμαστε πρωταθλητές, δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι λιγότερο. Είχα την προσοχή μου και τη φιλοδοξία να γίνω πρωταθλητής και όταν κέρδισα τον πρώτο τίτλο μου ένιωσα υπερήφανος».
Μια αξέχαστη ιστορία που σου έχει μείνει μέσα από την ομάδα;
«Υπάρχουν πολλές αξέχαστες στιγμές, γελάμε πολύ, περνάμε καλά, είμαστε μια πολύ καλή ομάδα. Δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω μόνο μία στιγμή, έχουμε όμως τον Γιουσέφ (σ.σ. Ελ Αραμπί) που για παράδειγμα κάνει πολλές πλάκες. Όλοι νιώθουμε πολύ καλά και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Η χαρά και η ενότητα που υπάρχει μεταξύ μας μέσα στα αποδυτήρια φαίνεται και στο γήπεδο. Όσο για αξέχαστες στιγμές έχουμε πολλές».
Το γκολ που έχεις πανηγυρίσει περισσότερο με τον Ολυμπιακό;
«Υπάρχουν πολλά! Θα έλεγα αυτό με την ΑΕΚ πέρσι».
Ποια είναι η μεγαλύτερη νίκη σου όσο είσαι στον Ολυμπιακό;
«Ειλικρινά δεν ξέρω ποια να πω γιατί και πέρυσι αλλά και την πρώτη χρονιά όταν για παράδειγμα νικήσαμε τον Παναθηναϊκό με 4-1 και όταν παίξαμε στο γήπεδο όπου έπαιζε η ΑΕΚ και είχαμε νικήσει με 5-1, αυτές είναι νίκες που ήταν πολύ σημαντικές».
Έχεις κάποιο γούρι πριν από κάθε αγώνα;
«Όχι, πιστεύω στον Θεό».
Ποιο είναι το μήνυμά σου κατά του ρατσισμού στον αθλητισμό;
«Δυστυχώς βρισκόμαστε στο 2022 και υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που είναι ρατσιστές. Δεν είμαι ανόητος, ξέρω πως θασυνεχίσουν να υπάρχουν για πολλά χρόνια ακόμα δυστυχώς, όμως προσπαθούμε να ενωθούμε. Για παράδειγμα, όταν εγώ δέχθηκα επίθεση στο Instagram, υπήρχε μια κινητοποίηση γύρω από το θέμα και αυτό μου άρεσε. Αυτή η ενότητα που μπορούμε να έχουμε ανάμεσά μας για να σιωπήσουμε αυτόν τον ανόητο άνθρωπο».
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο;
«Ξεκίνησα στην ηλικία των τριών ετών. Ο πατέρας μου με έβαζε να παίξω με το μεγαλύτερο αδερφό μου που ήταν πέντε ετών κι έτσι εγώ ξεκίνησα στα τρία. Έπαιζα με τα υπόλοιπα παιδιά που ήταν μεγαλύτερα από εμένα. Ο πατέρας μου πάντα με ενθάρρυνε να παίζω με τους μεγαλύτερους».
Ποια ήταν τα παιδικά είδωλά σου και γιατί;
«Είχα πολλά ποδοσφαιρικά είδωλα όταν ήμουν μικρός. Θαύμαζα τους Βραζιλιάνους, μου άρεσε ένας μέσος, ο Σέσαρ Σαμπάιο. Ένας παίκτης που θαυμάζω πολύ, έκανε πολλά πράγματα που μου άρεσαν. Υπάρχουν παίκτες που θαύμαζα από μικρός και που ακόμη θαυμάζω».
Πώς ξεκίνησες να αγωνίζεσαι στο κέντρο;
«Πάντα έπαιζα σαν κεντρικός. Όμως όταν ήμουν μικρός, έπαιζα σαν επιθετικός μέσος. Αυτό όμως έγινε στην ηλικία των 7 με 9 ετών και όταν έγινα 11, αλλά και στα 13 μου άλλαξα θέση. Ήθελα να έχω τους παίκτες μπροστά μου κι έτσι όταν ήμουν 13 ξεκίνησα να παίζω σαν εξάρι».
Αγγλικό, γαλλικό ή ιταλικό πρωτάθλημα;
«Το αγγλικό. Για μένα είναι το καλύτερο του κόσμου. Είχα την τύχη να παίξω εκεί και το ευχαριστήθηκα πολύ».