Δεν παραπονιέται εκτός αν τον πεις επίμονα κοκκινοτρίχη. Όταν δεν θέλει κάτι ή δεν του αρέσει φαίνεται στο πρόσωπό του. Γεννήθηκε παραμονή Χριστουγέννων σε μια μικρή και φτωχή γειτονιά στη Σάντα Ρόσα της Αργεντινής και φέτος θα κάνει τις ωραιότερες γιορτές της ζωής του στα 24 χρόνια του.
Ο λόγος για τον Αλέξις Μακ Άλιστερ, τον γιο του Κάρλος Μακ Άλιστερ που έκλαιγε στην Ντόχα όταν είδε το πρώτο γκολ του παιδιού του απέναντι στην Πολωνία. Λίγες μέρες αργότερα στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής – ως βασικός παρακαλώ – στη 14η συμμετοχή του με το εθνόσημο. Και όχι σε όποια κι όποια θέση…
Αν δεν ήταν ο Μέσι, ίσως και να έπαιρνε το «10» στη φανέλα, αλλά και το «20» μια χαρά είναι. Ο Λιονέλ Σκαλόνι βρήκε έναν δεύτερο πόλο δημιουργίας για την ομάδα του και η ήττα από τη Σαουδική Αραβία ήταν το τέλειο χαστούκι για να αντιληφθεί πως δεν μπορείς να έχεις στον πάγκο έναν τόσο ταλαντούχο παίκτη.
Βέβαια, για τον 24χρονο το Μουντιάλ δεν ήταν και τόσο… δύσκολη πίστα όπως αποδείχθηκε και εκ των υστέρων. Τα δύσκολα ήταν όταν έπρεπε να προσαρμοστεί στο ναρκοπέδιο της Πρέμιερ Λιγκ: εκεί όπου άμα δεν έχεις την αθλητικότητα, τη γρήγορη σκέψη και την αντίληψη πως έφτασες στο κορυφαίο επίπεδο, τότε θα κινήσεις για αλλού.
Η Μπράιτον των ψαγμένων επιλογών, η ομάδα που βρίσκει κρυμμένα διαμάντια καλύτερα από κάθε άλλη τα τελευταία χρόνια, τον απέκτησε για 8.000.000 από την Αρχεντίνος Τζούνιορς. Έναν σύλλογο που «είναι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί σε όποιον είναι ταλαντούχος και θέλει να εξελιχθεί», όπως λέει ο ίδιος ο Μακ Άλιστερ.
Οι Γλάροι τον άφησαν περίπου έναν χρόνο να πάρει κι άλλες παραστάσεις στην πατρίδα του, ακόμα κι έτσι όμως αντιμετώπισε μεγάλα προβλήματα προσαρμογής.
«Θύμωνα, έκλαιγα, μου έλειπαν οι φίλοι μου και η οικογένειά μου στην Αγγλία. Δεν ήμουν στο σωστό επίπεδο φυσικής κατάστασης και ήξερα πόσα έπρεπε να διορθώσω για να εκπληρώσω το όνειρό μου: όχι αυτό της μεταγραφής, αυτό του να παίξω βασικός στην Μπράιτον», ισχυριζόταν ο Αλέξις που έκανε το ντεμπούτο του όταν ήρθε στην Ευρώπη ο κορωνοϊός και σταδιακά έγινε βασικός για τον Γκρέιαμ Πότερ που τον έκανε έναν ελεύθερο πλέι μέικερ που ξεκινά από το αριστερό άκρα και κινείται κεντρικά για να δημιουργήσει, να φτιάξει το παιχνίδι και να το γλυκάνει με τις πάσες του.
🇦🇷 Alexis Mac Allister was destined for this performance pic.twitter.com/OIJh2q590r
— COPA90 (@Copa90) December 18, 2022
Όπως έκανε στο Μουντιάλ κόντρα στην Πολωνία, στο ματς πρόκρισης όπου βρήκε και δίχτυα. Όπως έκανε στον τελικό. Όπως έκανε σε όλες τις αναμετρήσεις που αγωνίστηκε, καλύπτοντας 13,5 χλμ. σαν άλλο μηχανάκι. Με 85% ευστοχία στις πάσες και ασίστ στον τελικό με τη Γαλλία. Με σκυλίσια άμυνα στην αριστερή πλευρά.
El partido de Alexis Mac Allister frente a Francia.
Dios mío.#SemilleroDelMundo pic.twitter.com/H6mZxAa2ZN— Hincha de Alexis (@HinchadeAAAJ) December 19, 2022
Πιθανότατα να μην τον βλέπαμε καν αν ο Λο Σέλσο ήταν υγιής και βρισκόταν στην αποστολή. Πιθανότατα να μην τον βλέπαμε ούτε αν η Αργεντινή σάρωνε με ένα 4-0 τη Σαουδική Αραβία στην πρεμιέρα.
Χρειάζονται όμως και κάποιες περίεργες συγκυρίες στη ζωή, βρε αδερφέ! Κι όταν αυτές παρουσιαστούν εσύ πρέπει να είσαι εκεί να αρπάξεις την ευκαιρία από τα μαλλιά. Και το έκανε.
Δεν είναι πια ένα παιδάκι που παρακολουθεί τον Μέσι να κάνει αυτά τα ασύλληπτα πράγματα. Δεν είναι ένα παιδί δημοτικού που ακούει διαρκώς γύρω του στο σχολείο για τον Αργεντινό σούπερ σταρ.
Τώρα ζει το όνειρο μαζί του, τώρα τον αγκαλιάζει και του δίνει το χέρι χωρίς να ιδρώνει πια όπως την πρώτη φορά που τον συνάντησε και κοκκίνισε από ντροπή. Μαζί το κατέκτησαν, μαζί έκαναν απίθανα πράγματα στο δημιουργικό κομμάτι για την ομάδα τους.
Ο Μέσι δεν ήταν πια μόνος του όπως το 2014 στον χαμένο τελικό με τη Γερμανία. Ο Μακ Άλιστερ ήταν σταθερά εκεί για να δώσει τη σωστή πάσα και να ανοίξει το παιχνίδι μέσα από το εξαιρετικό vision που διαθέτει.
«Θέλει την μπάλα στα πόδια του, νιώθει μεγαλύτερη άνεση όταν την έχει». Με την παρουσία του, ο GOAT απελευθερώθηκε και το επιθετικό τρανζίσιον έγινε το μεγάλο ατού της ομάδας του Λιονέλ Σκαλόνι.
Ίσως να μην αποκτήσει ποτέ τη λάμψη του μεγάλου αστέρα, ίσως να μην έχει διάρκεια. Μπορούμε να πούμε όμως πως ο ταπεινός Αλέξις Μακ Άλιστερ έχει πετύχει ήδη πράγματα που άλλοι θα εξακολουθήσουν να ονειρεύονται.