Ένα μήνα και δύο ημέρες μετά το τελευταίο επίσημο παιχνίδι του, ο Ολυμπιακός επέστρεψε με θόρυβο και έκανε καθοριστικό βήμα πρόκρισης στα προημιτελικά του Κυπέλλου. Μπορεί να είναι ο δεύτερος στόχος σε ιεραρχία, αλλά με την εξέλιξη που έχει η σεζόν ο σύλλογος πρέπει να δώσει ό,τι έχει και δεν έχει για την κατάκτηση του τροπαίου. Να έρθει το 29ο Κύπελλο και να βάλουμε πλώρη για τον στρογγυλό αριθμό 30.
Η ομάδα είναι βελτιωμένη και επιτέλους μετά τον τελευταίο ενάμισι χρόνο επί εποχής Πέδρο Μαρτίνς, παίζει κανονικό ποδόσφαιρο. Κυριαρχεί και είναι εμφανές ότι η ποιότητα στο ρόστερ ξεχειλίζει… Πόσο μάς είχαν λείψει αυτά που είδαμε στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» στο πρώτο αγώνα με τον Ατρόμητο (15/12). Διαχρονικά, ο ΘΡΥΛΟΣ είναι η μόνη ελληνική ομάδα που βγάζει τέτοια επιθετικότητα στο παιχνίδι και μπορεί να τελειώσει τον αντίπαλο (χωρίς να το καταλάβει), σκοράροντας μαζεμένα γκολ σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το διάστημα των 16 λεπτών στο δεύτερο ημίχρονο με τα τρία γκολ, θύμισε ξανά το μοναδικό χάρισμα που έχει ο Ολυμπιακός. Μόνο ο Ολυμπιακός μπορεί να «πατήσει» έτσι έναν αντίπαλο και να τον τελειώσει με συνοπτικές διαδικασίες.
Ακόμα και στο κακό, αμυντικά, πρώτο ημίχρονο, η ομάδα εισήλθε δυνατά στον αγωνιστικό χώρο και σκόραρε νωρίς. Οι Ερυθρόλευκοι έμπαιναν στα παιχνίδια τους χωρίς ορμή και διάθεση να επιτεθούν εξ αρχής. Περίμεναν τον αντίπαλο και έδιναν δικαιώματα. Ναι, και με τους Περιστεριώτες έδωσαν. Οι αμυντικές επιστροφές ήταν κακές και η μετάβαση από την επίθεση στην άμυνα προβληματική. Όταν η μπάλα χανόταν είτε αβίαστα είτε από την πίεση του αντιπάλου, ο Ολυμπιακός είχε θέματα. Ο Μαρσέλο πρέπει να «κρυφτεί» αμυντικά και αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: είτε να μετατοπιστεί στον άξονα ως εσωτερικός αριστερός χαφ και στα «φτερά» για να παίξει ως εξτρέμ είτε με καλύτερες αλληλοκαλύψεις από πιο γρήγορους συμπαίκτες του.
Πάντως, η αμυντική συνοχή στο πρώτο μέρος επηρεάστηκε σε ένα βαθμό και από την έλλειψη ταχύτητας στο χώρο του κέντρου. Το δίδυμο αποτελούμενο από τους Εμβιλά και Κασάμι είναι ποιοτικό, αλλά κάπως αργό και μην ξεχνάμε ότι έλειπε ο παίκτης-«ορχήστρα» του Ολυμπιακού, Ίνμπομ Χουάνγκ, ο οποίος δίνει άλλη ποιότητα και ταχύτητα στη μεσαία γραμμή και το παιχνίδι της ομάδας.
Από τη στιγμή που ο Πρωταθλητής Ελλάδας δεν πλήρωσε το κακό αμυντικό του τρανζίσιον στο πρώτο ημίχρονο, όπου ο Ατρόμητος μέτρησε ένα γκολ (από εκτέλεση φάουλ) και τέσσερις καθαρές ευκαιρίες για γκολ, ενώ βγήκε άλλες τόσες φορές με επικίνδυνο τρόπο στην αντεπίθεση χωρίς να απειλήσει ουσιαστικά εν τέλει, στο δεύτερο μέρος ο Μαρσέλο έκανε τη διαφορά, σκοράροντας τα δύο πρώτα του γκολ με την ερυθρόλευκη φανέλα (στην 6η επίσημη συμμετοχή του). Το ένα ήταν πιο όμορφο μετά το άλλο. Το πρώτο προήλθε από κίνηση κλασικού αριστερού μπακ προς τα μέσα και εκτέλεση με το ανάποδο πόδι (το γκολ αυτό «ξεκλείδωσε» την αναμέτρηση στο 50′), ενώ το δεύτερο ήταν ακόμα πιο μαγικό και εντυπωσιακό.
Ο 34χρονος σούπερ σταρ, ο οποίος έφτασε στο σημείο να λοιδορηθεί από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο, ολοκλήρωσε το εμφατικό αυτό αποτέλεσμα με ένα γκολ σήμα-κατατεθέν στη χώρα του. Όλα τα παιδιά στη Βραζιλία κάπως έτσι αρχίζουν το ποδόσφαιρο. Με τα λεγόμενα «ποδαράκια». Κάτι τέτοιο θύμισε το κοντρόλ και η εναέρια εκτέλεση με το αριστερό από πλάγια θέση εντός περιοχής. Ο Μίτσελ κέρδισε το πρώτο «στοίχημα» με τον Μαρσέλο και τον ενσωμάτωσε στο υπόλοιπο σύνολο. Ο Βραζιλιάνος αριστερός μπακ έχει βελτιώσει τη φυσική του κατάσταση και μπορεί να προσφέρει. Το δεύτερο «στοίχημα» του Μίτσελ είναι να βρει τον τρόπο να τον προστατέψει αμυντικά. Μπροστά, πάντως, ο Μαρσέλο μπορεί να δώσει πολλά σε σταθερή βάση.
Βέβαια, ο ποδοσφαιριστής που άλλαξε την εικόνα του Ολυμπιακού σε αυτό το ματς ήταν ο Κώστας Φορτούνης. Παίζοντας πολύ κοντά στον σέντερ φορ, ανέβασε το επίπεδο παιχνιδιού μιας ολόκληρης ομάδας. Ναι, υπάρχει κενό εξτρέμ, όπου ουσιαστικά παίζει μόνος του ο Γκάρι Ροντρίγκες. Μία λύση μπορεί να είναι ο Μαρσέλο, αλλά η καλύτερη εκδοχή είναι η συνύπαρξη όλων των μπαλαδόρων παικτών που διαθέτει ο σύλλογος. Και Φορτούνης και Χάμες Ροντρίγκες και Μπιέλ. Όλοι τους, έχουν αρχίσει να βρίσκονται πάνω στο χορτάρι και η μεταξύ τους «χημεία» κρίνεται καθοριστική για την εξέλιξη της σεζόν.
Αμυντικά, η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου δεν είναι αποδεκτή. Αν ο Ολυμπιακός δεν γίνει συμπαγής πάνω στο χορτάρι και δεν αποκτήσει αμυντική σταθερότητα και αποτελεσματικότητα, δεν θα μπορέσει να διορθώσει την κατάσταση στο Πρωτάθλημα. Είδαμε, όμως, πως το δεύτερο ημίχρονο με τον Ατρόμητο είναι ο οδηγός. Το είπε και ο Μίτσελ. Έτσι, πρέπει να είναι η ομάδα από εδώ και πέρα. Μόνο αν παρουσιάσει αυτό το αγωνιστικό πρόσωπο θα μπορέσει να ανατρέψει τα δεδομένα. Άλλωστε, μόνο ο κορυφαίος ελληνικός σύλλογος μπορεί να κάνει τέτοια ανατροπή στο Πρωτάθλημα και να γυρίσει από το -12. To γνωρίζουν και οι αντίπαλοί του, για αυτό και είναι ακόμα μετρημένοι σε λόγια και ενέργειες.
Όταν ο Ολυμπιακός έπαιξε συγκεντρωμένα και αποφάσισε να έχει τον έλεγχο στο παιχνίδι (με τις γραμμές του κοντά και όχι σε απόσταση… χάους, όπως συνέβη στο πρώτο μέρος), χωρίς πάσες με ρίσκο και ανεξέλεγκτη επιθετικότητα, έκανε «παπάδες» μπροστά. Και χωρίς τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του στη σεζόν, τον παικταρά Ίνμπομ Χουάνγκ. Η ενσωμάτωση του Ροντινέι κρίνεται σημαντική και ουσιαστικά έρχεται να καπαρώσει τη θέση δεξιά στην άμυνα. Η εμπειρία του Παπασταθόπουλου στο κέντρο της άμυνας είναι δεδομένο ότι θα βοηθήσει το δίδυμο των Ντόη-Ρέτσου, που έπαιξε κόντρα στους Περιστεριώτες και δείχνει να έχει ξεχωρίσει ο Μίτσελ. Μένει να δούμε αν θα υπάρξει ενίσχυση στο αριστερό άκρο της άμυνας και σε ποια θέση θα αποφασίσει ο προπονητής ότι μπορεί να δώσει περισσότερα πράγματα ο Μαρσέλο στο δεύτερο μισό της σεζόν.