Ολυμπιακός. Ένα αναπόσπαστο κομμάτι στη ζωή του Κάιλ Χάινς. Ο 36χρονος φιλοξενήθηκε σε podcast και από τη συζήτηση δεν μπορούσαν να λείπουν οι Ερυθρόλευκοι και φυσικά ο Βασίλης Σπανούλης.
Ο Αμερικανός αγωνίστηκε για δύο χρόνια στον Πειραιά και χαιρέτησε έχοντας στις αποσκευές του 1 πρωτάθλημα Ελλάδας και δύο EuroLeague.
Για αυτόν ο Ολυμπιακός είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του και σε αυτό αναφέρθηκε σε podcast που φιλοξενήθηκε, λέγοντας πολλά και ενδιαφέροντα.
Ο Χάινς ήξερε που ήρθε και δεν πήγε στο άγνωστο, καθώς όπως ανέφερε πριν έρθει να αγωνιστεί στην Ευρώπη οι Ερυθρόλευκοι ίσως ήταν η μοναδική ομάδα που γνώριζε.
Η χαρά του που θα αγωνιζόταν μαζί με τον Βασίλη Σπανούλη ήταν μεγάλη και όχι άδικα όπως αποδεικνύεται, γιατί ακόμη και σήμερα 9 χρόνια μετά την αποχώρησή του έχει να λέει τα καλύτερα για εκείνη την ομάδα, ενώ χαρακτηρίζει μπασκετικό του μέντορα τον θρυλικό Kill Bill.
Μεγάλο ενδιαφέρον έχει και η αναφορά του στην ομάδα του 2012 που κατέκτησε την EuroLeague και το αγωνιστικό τότε πλάνο του Ντούσαν Ίβκοβιτς.
Αναλυτικά τα όσα είπε ο Κάιλ Χάινς:
«Πριν έρθω στην Ευρώπη, ίσως ο Ολυμπιακός να ήταν η μόνη ομάδα που ήξερα λόγω των μεγάλων ονομάτων που είχαν παίξει εκεί, όπως ο Τσίλντρες. Χάρηκα πολύ, λοιπόν, που θα έπαιζα με τον Σπανούλη και με προπονητή τον Ίβκοβιτς. Έμοιαζε με όνειρο τότε και τώρα.
Όταν αρχίσαμε τη σεζόν, η φιλοσοφία ήταν τελείως διαφορετική. Ως τότε ο Ολυμπιακός είχε μεγάλα ονόματα, τους καλύτερους παίκτες. Εκείνη η ομάδα όμως είχε τον Σπανούλη και γύρω του εμάς, άγνωστους παίκτες. Ήμουν εγώ, κάποιοι νεαροί παίκτες όπως ο Σλούκας, ο Παπανικολάου και ο Πρίντεζης. Όμως δημιουργήσαμε χημεία, καθοδηγούμενοι από τον Ίβκοβιτς και φτιάξαμε κάτι ξεχωριστό που κράτησε στο χρόνο.
Ο Σπανούλης παραμένει μέχρι και σήμερα ένας από τους μεγαλύτερους μπασκετικούς μου μέντορες. Έμαθα πολλά από αυτόν, εντός κι εκτός παρκέ. Το πιο σημαντικό που έμαθα όμως είναι η ρουτίνα της δουλειάς. Κάθε μέρα έκανε τα ίδια πράγματα κι αυτό είναι το μυστικό του μεγαλείου του. Δούλευε πάντα σκληρότερα από όλους και έδινε το παράδειγμα. Ήταν τιμή για μένα, έναν 24χρονο παίκτη, να παίζω δίπλα σε έναν θρύλο της Ευρωλίγκας. Ήταν μια σπουδαία εμπειρία».
