Η θητεία του Σίμε Βρσάλικο στον Ολυμπιακό αποδείχθηκε σύντομη και έληξε άδοξα. Με μόλις 9 συμμετοχές και 4 γεμάτα ενενηντάλεπτα σε 25 επίσημα ματς. Οι προβληματισμοί είχαν εκφραστεί εξ αρχής για την ευπάθεια που παρουσιάζει στους τραυματισμούς, οι οποίοι διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο για τη γρήγορη λύση της συνεργασίας των δύο πλευρών ύστερα από περίπου πέντε μήνες κοινής διαδρομής.
Ο Κροάτης δεξιός μπακ είναι άλλος παίκτης μετά το Μουντιάλ του 2018 όταν «θυσιάστηκε» για την Εθνική του ομάδα, που είχε φτάσει μέχρι τον τελικό του Μουντιάλ. Την περασμένη σεζόν είχε μπόλικα παιχνίδια με την Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά όταν ένας ποδοσφαιριστής είναι επιρρεπής και τραυματίζεται με το παραμικρό αυτοί που τού πρόσφεραν ετήσιο συμβόλαιο περίπου δύο εκατομμυρίων ευρώ έπρεπε να το σκεφτούν διπλά και τριπλά πριν κάνουν επίσημη κίνηση για την απόκτησή του.
Δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία ότι για όλα φταίει ο Κροάτης δεξιός μπακ. Όταν ο Ολυμπιακός προσπαθεί να απεμπλακεί από τον Νοέμβριο από την πλειοψηφία των παικτών που απέκτησε λίγους μήνες πριν, στην καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο, σημαίνει ότι κάτι πήγε πολύ στραβά στον (ανύπαρκτο) αγωνιστικό σχεδιασμό για τη σεζόν 2022/23. Δεν υπήρχε ξεκάθαρο μεταγραφικό πλάνο και όταν ένας σύλλογος κάνει απευθείας δουλειές με ατζέντηδες, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος άνθρωπος με τεχνογνωσία για να κινήσει τα νήματα σύμφωνα με τα πραγματικά θέλω της ομάδας (δεν γράφω για τις επιθυμίες του προπονητή, καθώς ο Ολυμπιακός έχει τρίτο προπονητή στη σεζόν και δεν μπορεί να γίνει κανονική ποδοσφαιρική συζήτηση), αυτά θα είναι τα αποτελέσματα. Η περίπτωση του Μαρσέλο είναι διαφορετική και θα αναφερθώ όταν έρθει η ώρα.
Στα 30 του, ο Βρσάλικο ήταν ένα ρίσκο που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Άλλωστε, σχεδόν δύο μήνες μετά την ανακοίνωση της απόκτησής του, πήρε την απόφαση να αποσυρθεί από την Εθνική Κροατίας. Κάτι, λοιπόν, δεν πήγαινε καλά εξ αρχής και το πράγμα φαινόταν από μακριά για το πού θα καταλήξει. Ο Ολυμπιακός πρέπει γενικότερα να πάρει το μάθημα και να μάθει από το πάθημά του. Δεν χρειάζονται άλλες κινήσεις εντυπωσιασμού από εδώ και πέρα. Ο σύλλογος πάντα προσελκύει και ντύνει στα ερυθρόλευκα ποδοσφαιριστές με φήμη και κύρος, αλλά είναι απαραίτητο να μπει και ένα μέτρο. Παντού υπάρχουν καλοί παίκτες προς απόκτηση, ακόμα και εντός συνόρων, μία αγορά που δεν απασχολεί τελευταία τους Ερυθρόλευκους. Τουλάχιστον, δείχνει ότι δεν αποτελεί προτεραιότητα.
Η ομάδα περίμενε πως με τον Κροάτη αμυντικό θα αποκτούσε ασφάλεια και σταθερότητα στη δεξιά πλευρά της άμυνας, αλλά ήξερε ότι δημιουργικά θα έπαιρνε λίγα πράγματα από έναν παίκτη που στηριζόταν στο τσαγανό και τη σκληράδα, ακόμα και στα καλύτερα χρόνια της καριέρας του. Στα λίγα παιχνίδια, όμως, που πρόλαβε να παίξει ούτε αυτά δεν είδαμε.
Ο Βρσάλικο έδειξε ανήμπορος να ανταποκριθεί στο υψηλό επίπεδο και ήταν «μαύρη τρύπα» στα μετόπισθεν και στα εννέα ματς που αγωνίστηκε. Αντίθετα, ο Ισπανός Άβιλα ήρθε με λιγότερη φήμη και αμφισβητούμενες περγαμηνές, αλλά εξελίσσεται σε έναν δεξιό μπακ που μπορεί να βασιστεί πάνω του ο Ολυμπιακός, αρκεί να αποκτηθεί ένας ακόμα παίκτης με ανάλογα ή και καλύτερα αγωνιστικά χαρακτηριστικά, που να «ανεβοκατεβαίνει» τη δεξιά πλευρά και να έχει συμμετοχή στην επιθετική ανάπτυξη τη ομάδας.
Ο Μίτσελ έχει αναλάβει δύσκολο έργο, που δεν αφορά μόνο το αγωνιστικό κομμάτι, καθώς πρέπει να επαναφέρει γενικότερα το τρένο στις ράγες (το έχει κάνει, ήδη, σε μεγάλο βαθμό αν συνυπολογίσουμε τι… χάος παρέλαβε σε όλους τους τομείς), καθώς παράλληλα ανασυγκροτεί το ρόστερ και το φέρνει στα δικά του μέτρα. Είναι με διαφορά η πιο δύσκολη αποστολή που έχει ανατεθεί στην προπονητική καριέρα του Ισπανού, ο οποίος παρουσιάζει διαφορετικό και πιο συμπαγές πρόσωπο σε αυτό το δεύτερο πέρασμά του από τον Πρωταθλητή Ελλάδας.
Είναι σαφές ότι θα γίνει και λανθασμένη εκτίμηση για κάποιους παίκτες που είδαμε να αγωνίζονται ελάχιστα με τη φανέλα του Ολυμπιακού, αλλά έτσι έχει διαμορφωθεί η κατάσταση και είναι φυσικό επακόλουθο των όσων έχουν προηγηθεί. Στο δεύτερο μισό της σεζόν, υπάρχουν δύο ακόμα στόχοι προς διεκδίκηση, οι οποίοι πρέπει να κυνηγηθούν μέχρι τέλους κόντρα σε όλους και όλα.