Γραμματολογική κριτική στην μνημειώδους ασυναρτησίας ανακοίνωση της ΚΕΔ/ΕΠΟ είναι αστείο να επιχειρήσει κανείς. Είναι εκτός πλαισίου κριτικής, καθόσον αυτή η άτιμη η ελληνική γλώσσα βρίθει παγίδων (συντακτικών και ετυμολογικών) στις οποίες εύκολα πέφτει ο κάθε ημιμαθής υπουργικός σφουγγοκωλάριος.
Κριτική στην ουσία της ανακοίνωσης, όμως, επιβάλλεται να προκύψει και να δημοσιοποιηθεί, μήπως,εκ των υστέρων έστω, καταστούμε σοφότεροι για τα έργα και τις ημέρες μιας εισαγόμενης (υποτίθεται) ΚΕΔ, έργο και προορισμός της οποίας είναι η εξυγίανση και η αναβάθμιση της ελληνικής διαιτησίας.
Η ανακοίνωση δείχνει, σε πρώτη ανάγνωση, ότι οι ενέργειες και οι αποφάσεις της ΚΕΔ/ΕΠΟ είναι αντιστρόφως ανάλογες της επίσημης πρακτικής που επικρατεί σε όλο τον ποδοσφαιρικά πολιτισμένο κόσμο. Τιμωρίες διαιτητών και βοηθών διαιτητών για την απόδοση τους σε έναν αγώνα (δεν πρόλαβαν να οριστούν σε δεύτερο) είναι πιθανό να προκύψουν. Επίσημη ανακοίνωση του κεντρικού οργάνου διαιτησίας που να τις δημοσιοποιεί, φωτογραφίζοντας τον ένα από τους τιμωρούμενους και αφήνοντας στην δημοσιογραφική έρευνα τους υπόλοιπους, δεν έχει υπάρξει εδώ και πολλές δεκαετίες. Στην ουσία θεωρείται (και είναι) αδιανόητο για την επικρατούσα ποδοσφαιρική λογική η διοίκηση της διαιτησίας να προσφέρει βορά στα αδηφάγα ΜΜΕ διαιτητές και βοηθούς για ένα λάθος (όσο κορυφαίο και αν θεωρείται) σε ένα αγώνα. Μην αρχίσουμε να παραθέτουμε παραδείγματα. Είναι γνωστά σε όλους.
Ότι, δήθεν, η εισαγόμενη ΚΕΔ/ΕΠΟ αισθάνθηκε την ανάγκη να δημοσιοποιήσει, χωρίς διευθύνσεις και ονόματα, τις απόψεις της για τις δυο, πρώτες, αγωνιστικές του πρωταθλήματος και να αποκαλύψει στην ποδοσφαιρική οικογένεια το τραγικό ποσοστό αποτυχίας των διαιτητών (έξι αγώνες σε σύνολο δεκαέξι, ήτοι ένα ποσοστό 38% περίπου) δεν το λες και λογικό. Ανάλογη παραδοχή τέτοιας συγκλονιστικής αποτυχίας είχε πολλά χρόνια να δει το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Γιατί, τότε, προέκυψε εντελώς αιφνιδιαστικά η επίμαχη ανακοίνωση; Σε ποια «εσώτερη» ανάγκη υπακούει η σύνταξη και η δημοσιοποίηση της; Τι προσφέρει στην πράξη στο ελληνικό ποδόσφαιρο η «επικήρυξη» τριών διαιτητών κι ενός βοηθού; Σε τι θα κάνει καλύτερους τους διαιτητές η δημόσια φωτογράφηση του ενός τιμωρημένου (μέχρι νεωτέρας) και η ανάθεση σε δημοσιογραφικούς νετέκτιβ της ανακάλυψης των επωνύμων των άλλων τριών, οι τιμωρίες των οποίων δεν έχουν εισέτι αποφασιστεί;
Δυο στόχους υπηρετεί η ανακοίνωση της ΚΕΔ/ΕΠΟ, χωρίς να εξετάζει το κακό που προκαλεί. Δεν την ενδιαφέρει άλλωστε.
Ο πρώτος στόχος έχει σχέση με την ανάγκη των ίδιων των μελών του οργάνου διοίκησης της διαιτησίας να δικαιολογήσουν, μετά από μια κωμική για τους ίδιους προηγούμενη αγωνιστική περίοδο (2017-2018), την ύπαρξη τους, το δήθεν έργο τους, τα δεκάδες χιλιάδες ευρώ που κοστίζουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Προστρέχοντας στη λογική «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι» επιχειρούν, υποτίθεται, να παρέμβουν καταλυτικά στη διαιτησία πριν αυτή ξεφύγει εντελώς και τους ανατινάξει. Τους ενημερώνω πως την ανατίναξη δεν την γλιτώνουν.
Είναι τέτοια η τραγικότητα των επιλογών τους και τόση η αστειότητα των ενεργειών τους, που είναι πρακτικώς αδύνατο να γλιτώσουν τον διασυρμό, ό,τι και αν σκαρφιστούν οι ίδιοι ή οι σύμβουλοι επικοινωνίας.
Ο δεύτερος ακουμπάει την άμεση εξάρτηση της ΚΕΔ/ΕΠΟ από την ουσιαστική διοίκηση της διαιτησίας και ειδικά από το εξωθεσμικό κομμάτι της. Η ανακοίνωση προέκυψε για να δικαιολογηθεί μια συγκεκριμένη, καθοριστική για το αποτέλεσμα, απόφαση σε ένα, συγκεκριμένο, αγώνα στην όμορφη ελληνική επαρχία. Η συγκεκριμένη κρίθηκε, προφανώς, ορθή. Όσες φωτογραφίζονται στην ανακοίνωση ήταν ίδιας ή μικρότερης βαρύτητας ( δεν καθόρισαν το αποτέλεσμα) από αυτή. Όσοι τις έλαβαν, όμως, είχαν την ατυχία να διευθύνουν αγώνες «ήσσονος σημασίας» για το ουσιαστικό αφεντικό της διαιτησίας. Και το πλήρωσαν… Τα μηνύματα είναι πλέον πάνω στο τραπέζι και περιμένουν να αποκρυπτογραφηθούν…