Υπάρχουν δύο αναγνώσεις για το ντέρμπι του Παναθηναϊκού με τον Φοίνικα στο Μαρούσι. Η πρώτη λέει πως οι Πράσινοι συνήλθαν ξαφνικά όταν βρέθηκαν πίσω στο σκορ με 1-2 σετ και 1-5 στο τέταρτο πριν ξεσπάσουν και φτάσουν σε ολική ανατροπή με επίθεση στο 55% και η δεύτερη πως οι Συριανοί έχασαν ανεπανάληπτη ευκαιρία για μια μεγάλη νίκη έτσι όπως πήγε το ματς.
Η επιλογή του Ανδρεόπουλου να παίξει από επιλογή με τον Κωστόπουλο λίμπερο τον δικαίωσε βάσει της έκβασης του αγώνα αλλά ταυτόχρονα δημιούργησε θέματα στην ομάδα του.
Ο Κόβαρ σίγουρα διανύει μια πολύ κακή περίοδο που δεν αποτυπώνεται μόνο στα στατιστικά του αλλά και στο πόσο βαρύς είναι όταν επιτίθεται. Ο Ιταλός βέβαια έχει και το ελαφρυντικό πως παίζει στα κόκκινα και δεν έχει αλλαγή.
Για παράδειγμα, στο ματς με τον Φοίνικα δεν υπήρχε τρίτος ακραίος αφού ο Σερεμέτης έχει έναν απλά συμπληρωματικό ρόλο κι ο Κωστόπουλος έπαιζε ως λίμπερο. Άρα ποιος να μπει και να καθαρίσει το μυαλό του πρώην παίκτη της Λούμπε, ποιος να του δώσει ανάσες για να πάρει καλύτερες αποφάσεις;
Κι εδώ μπαίνει στην κουβέντα ο Ερνάντες. Ο Κουβανός όπως και με τον ΠΑΟΚ ήταν καταλυτικός αφού έκανε τα πάντα άψογα (μόλις ένα λάθος στην επίθεση κι άλλα τέσσερα στο σέρβις) και σήκωσε ξανά όλο το βάρος στην επίθεση δείχνοντας πως έχει αποκτήσει και χημεία με τον Γιάκομπσεν.
Είναι πολύ νωρίς για να εξαχθούν μεγάλα συμπεράσματα αλλά σε αυτό το πρώιμο στάδιο της σεζόν, ο Παναθηναϊκός φαίνεται ένα βήμα πίσω στο μπλοκ σε σχέση με πέρυσι, ελάχιστα πιο βαρύς στην πρώτη μπάλα (κι όχι δεν είναι μόνο η απουσία του Ζήση) και λιγότερο πιεστικός (πιθανότατα λόγω έλλειψης ρυθμού) στο σέρβις.
Το μικρό ρόστερ δεν είναι κάποια καινούργια είδηση
Αν σε κάτι σίγουρα δεν βοηθάει τον εαυτό του ο Παναθηναϊκός είναι με το να ακούγονται δηλώσεις όπως αυτές στο τέλος στο PAO TV από τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο: οι δικαιολογίες για το μικρό ρόστερ («κάνουμε προπονήσεις με 7-8 παίκτες») είναι περιττές όταν εκείνος και οι συνεργάτες του έχουν στήσει μια ομάδα δίνοντας δύο πολύ βαριά συμβόλαια (τα οποία διαφημίστηκαν αρκετά κιόλας) και επιλέγοντας να μην υπάρχει τρίτος «καταλυτικός» ακραίος. Όπως είχαμε πει και πέρυσι, δεν είναι μια ομάδα που μάχεται για την παραμονή ή για την τετράδα. Πρέπει (και θα) να αντιμετωπίζεται ως ένα πολύ μεγάλο φαβορί κι όχι ως «φτωχός συγγενής» λες και είναι η Κηφισιά.
Στην τελική, δεν είναι ότι πρώτη χρονιά ξαφνικά οι Πράσινοι δεν έχουν πάγκο, αφού εδώ και χρόνια ο Ανδρεόπουλος επιλέγει να δίνει το βάρος στη βασική του εξάδα και με αυτή την επιλογή είτε πέτυχε είτε απέτυχε. Προφανώς και ο Ζήσης είναι απουσία αλλά δεν είναι δα ότι ο Ζήσης είναι και τρίτος ακραίος και δεύτερος διαγώνιος μαζί. Ακόμα κι ο Ερνάντες μπορούσε να πάρει ανάσες σε σετ που έχουν καθαρίσει, γιατί ο Μάρκου έχει πολύ καλή πρώτη ύλη.
Η δικαιολογία της απουσίας του Ζήση ή ακόμα κι αυτή πως είναι μια νέα ομάδα είναι λογικότατη. Όχι όμως το μικρό ρόστερ όταν γίνεται κατ’ επιλογή… Το κλειδί πάντως εδώ είναι πως ο Παναθηναϊκός πήρε το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και στη συνέχεια αυτό με τον Φοίνικα. Διόλου άσχημα, άσχετα από την εικόνα.
Κατάρρευση χωρίς προηγούμενο για τους Συριανούς
Όσον αφορά στον Φοίνικα, τα πράγματα είναι αρκετά πιο περίπλοκα στην πρώιμη φάση που βρισκόμαστε. Δεν ξέρω πότε θα πιάσει πραγματικά πολύ καλό επίπεδο αυτή η ομάδα, αλλά προς τιμήν της δεν έβγαλε προς τα έξω τα προβλήματα που αντιμετωπίζει εδώ και αρκετό διάστημα με τραυματισμούς.
Τόσο ο Ιερεσουέλο όσο και ο Τζούριτς έχουν χάσει αρκετές προπονήσεις και ειδικά ο Κουβανός – με τα καλά και τα στραβά του – παλεύει να φτάσει στο επίπεδο που τον μάθαμε στην αρχή της περυσινής σεζόν. Στα δύο σετ που κέρδισε ο Φοίνικας πήρε καλές αποφάσεις όμως από όταν έφυγε στο τέταρτο σετ οι Συριανοί έμοιαζαν σαν να έφυγαν από το τάραφλεξ (δεν βοήθησε καθόλου και ο Γαλιώτος που έπρεπε να δείξει μεγαλύτερη ετοιμότητα).
Δεν μπορεί να πει κανείς λοιπόν πως δεν το πάλεψαν το ματς οι παίκτες του Δημήτρη Καζάζη. Το ότι ο Τζούριτς είχε τα 7/9 μπλοκ της ομάδας του και όλοι οι υπόλοιποι μόλις δύο, κάτι λέει για τη φετινή αδυναμία στο συγκεκριμένο κομμάτι, ειδικά σε περιπτώσεις όπου ο Έλληνας κεντρικός είναι εκτός τάραφλεξ κι ο λίμπερο εντός.
Ο Μιχάλοβιτς δεν ήταν κακός σε σχέση με τα τρία πρώτα παιχνίδια αλλά και πάλι χρειάζεται να ανέβει ειδικά στο σέρβις όπου έχει σταματήσει να είναι ο απειλητικός διαγώνιος που ήταν πέρυσι. Τα άκρα της ομάδας του εξάλλου ήδη έχουν ανεβάσει την απόδοσή τους και θα ανέβουν κι άλλο ως το τέλος του πρώτου γύρου. Το ότι πάντως ο Φοίνικας με τόσα προβλήματα και με κακό σέρβις πήρε έστω βαθμό στο Μαρούσι, είναι το μοναδικό θετικό. Αρκεί φυσικά να κοιτάξει γιατί κατέρρευσε έτσι μετά το 1-5 του τέταρτου σετ.
Η ήττα δεν είναι το πρόβλημα, η κατάρρευση ήταν. Δεν νοείται το 62% υποδοχής να γίνεται απότομα 35% – 23% και η επίθεση 27% με ρεσιτάλ παιδικών λαθών.
*Η Κηφισιά πήρε σπουδαία νίκη με τον Μίλωνα και με αυτή την εικόνα φαντάζει απίθανο να μην κάνει ζημιές ειδικά στο Ζηρίνειο. Αλλά ειλικρινά, υπήρξε άνθρωπος που του είπαν από την ΕΡΤ ότι θα δείχνουν βόλεϊ Σάββατο βράδυ στις 21:30 και θα τελειώνει μετά τα μεσάνυχτα και είπε «ναι, καλή ιδέα;». Δηλαδή ούτε ένας δεν ενδιαφέρεται για αυτό το δύστυχο προϊόν; Ώρα βόλεϊ κάθε Σάββατο βράδυ στις 21:30. Λες και είναι το στην υγειά μας με τον Σπύρο Παπαδόπουλο.
*Φανταστικό αυτό που έγινε στο ΟΦΗ – ΠΑΟΚ με μωρά να ακούγονται στη μετάδοση και με άσχετους να μιλάνε την ώρα του αγώνα. Μόνο στο ESAP TV τέτοια προχειρότητα.
*Τα τρία εκτός έδρας ματς για τον Ολυμπιακό σε 7 μέρες έφεραν μια φυσιολογική κούραση. Σωστά ο Τζουλιάνι έδωσε ευκαιρίες σε Χανδρινό και Δαλακούρα σε αυτό το διάστημα. Για την ώρα κανείς πλην του Ιντάλγκο δεν αποδίδει στις δυνατότητες του πάντως. Η ομάδα του Ιταλού δείχνει χαρακτήρα όταν η μπάλα καίει αλλά δεδομένα μέχρι το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό θα χρειαστεί καλύτερο Στερν. Ευχάριστη έκπληξη ο Λινάρδος και μακάρι να συνεχίσει έτσι.