Σε οποιαδήποτε στοιχειωδώς σοβαρή χώρα του πλανήτη η υπόθεση (απλή και καθαρή στον σύγχρονο καπιταλισμό) του γηπέδου του ΠΑΟΚ, δηλαδή, στην ουσία, αυτής της όμορης με το σημερινό γήπεδο έκτασης που ανήκει στην ιδιοκτησία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, θα είχε λυθεί με ένα εύκολο και ανώδυνο τρόπο. Στη θέα και μόνο του υποψήφιου επενδυτή, διατεθειμένου να μετάσχει σε ένα συγκεκριμένο πρότζεκτ κατασκευής ενός σύγχρονου και λειτουργικού γηπέδου η ηγεσία ενός κανονικού υπουργείου θα είχε κάνει ήδη… έπαρση σημαίας αποδίδοντας τις δέουσες τιμές στον εν λόγω κύριο και θα ηγούνταν της εκστρατείας για την διευκόλυνση του σε ότι ζητούσε ή απαιτούνταν.
Θα ρωτήσετε σε ποια σοβαρή χώρα του κόσμου το Υπουργείο Άμυνας και όχι ο μητροπολιτικός δήμος έχει στην ιδιοκτησία του το καλύτερο οικόπεδο στον αστικό ιστό και ως έξυπνοι που είστε δεν θα πάρετε απάντηση, επειδή δεν υπάρχει απάντηση… Θα παραλληλίσετε, επίσης, την πρακτική κορυφαίων δήμων (κυρίως) ανά την υφήλιο και ειδικά στον δυτικό κόσμο και πως φέρονται σε ανάλογες περιπτώσεις σχεδίων ή προτάσεων για την ανέγερση σύγχρονων γηπέδων με τη δική μας σοβιετική λαϊκή δημοκρατία και θα χτυπάτε το κεφάλι σας στον τοίχο. Ορθώς…
Την ώρα που όλοι οι «κουτόφραγκοι» επιδιώκουν να προσελκύσουν στην περιοχή ευθύνης τους τεράστια ιδιωτικά κεφάλαια που θα επενδυθούν στην κατασκευή σύγχρονων, λειτουργικών και ασφαλών γηπεδικών εγκαταστάσεων, που θα καταστούν ικανές να αποτελέσουν αυτόνομες οικονομικές μονάδες και να βελτιώνουν θεαματικά την ποιότητα ζωής της περιοχής, στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη, ένας ανάλογος χώρος είναι ακόμη αντικείμενο άσκησης επί χάρτου δύο άσχετων.
Ενός πρωθυπουργού, που ψάχνει εναγωνίως τρόπους να σταματήσει μια δημοσκοπική προσωπική κατρακύλα, απολύτως φυσιολογική με τόσα και τέτοια ψέματα που αράδιασε κι ενός υπουργού άμυνας, που δεν έχει ένσημο να δείξει στους ψηφοφόρους κι αντ΄αυτού δείχνει σχέδια σε ιδιοκτησία υπουργείου λες και είναι τ΄ αμπέλια του πατέρα του.
Είναι οι ίδιοι δυο τύποι, που δυο χρόνια πριν στην Αθήνα αυτή τη φορά έδειχναν σχέδια επί χάρτου για ένα άλλο γήπεδο, αυτό του Παναθηναϊκού και υπόσχονταν έναρξη εργασιών στις αρχές του 2018 με την ίδια σοβαρότητα που εξετάζουν τώρα τα αντίστοιχα σχέδια για την Τούμπα. Την ίδια ακριβώς ώρα ήξεραν, πως, για να γίνει γήπεδο του Παναθηναϊκού στου Γουδή, πρέπει να αλλάξει το σύνταγμα της χώρας. Κι όμως υπόσχονταν, πάνω σε χάρτες και σχέδια, έναρξη εργασιών σε ένα χρόνο… Τέτοια ξεφτίλα!
Οι ίδιοι τύποι είναι. Ανερυθρίαστοι, περίκλειστοι στην φαντασιακή ιδεοληψία τους, ευεπίφοροι σε ανέξοδες μεγαλοστομίες, παραγωγοί γελοίων συσκέψεων και σχεδιασμών εκτιμούν, οι ταλαίπωροι, πως θα πείσουν την οικογένεια του ΠΑΟΚ για τις καλές τους προθέσεις στο θέμα του γηπέδου, προσδοκώντας εκλογικά ανταλλάγματα όταν έρθει η ώρα.
Κι όλα αυτά για ένα απλούστατο θέμα. Την επένδυση εκατομμυρίων ευρώ ενός φιλόδοξου επιχειρηματία που θέλει να κατασκευάσει ένα σημαντικότατο για την πόλη έργο προστατεύοντας, ταυτόχρονα, τη φυσιογνωμία της, το περιβάλλον και όλες τις υπόλοιπες κοινωφελείς αξίες.
Ένα έργο ζωής σε μια πόλη που δεν διαθέτει καμία σοβαρή και σύγχρονη ποδοσφαιρική υποδομή. Ένα έργο που θα την βάλει στο χάρτη των πόλεων με διεθνή γηπεδικά στάνταρ και θα αποτελέσει τον πυρήνα εξελίξεων σε επίπεδα που σήμερα κανείς δεν μπορεί να τα φανταστεί καν.
Δεν υπάρχει σωτηρία κύριοι … Αυτός ο τόπος έχει ήδη καταστραφεί.