Ένα πέναλτι που άγγιξε τα όρια του σκανδάλου ήταν αρκετό για να δώσει στον Παναθηναϊκό μια ακόμη αμφιλεγόμενη νίκη στη φετινή Super League. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν (ξανα)πάει για πρωτάθλημα και η απάντηση στην απορία του «Αλέξανδρου Θεοτοκάτου» που απορούσε «από πότε είναι αυτή η εφημερίδα» προκύπτει αβίαστα: η «εφημερίδα» είναι από τη σεζόν 2009/10.
Μετά από μόλις επτά αγωνιστικές τα πάντα θυμίζουν 2009/10 και στη μνήμη έρχεται ξανά η περιβόητη ατάκα του Νικόλα Πατέρα «εγώ καθάρισα την μπουγάδα». Μια κωδικοποιημένη φράση για να καταδειχθεί το διαιτητικό όργιο με το οποίο ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει το τελευταίο μέχρι σήμερα πρωτάθλημά του και δεύτερο συνολικά τα τελευταία 26 χρόνια.
Οι ομοιότητες του τώρα με το τότε είναι ανατριχιαστικά πολλές. Από τη μια ένας Ολυμπιακός που έχει αλλάξει ήδη δυο προπονητές και που δεν πείθει με την αγωνιστική εικόνα του και από την άλλη ένας Παναθηναϊκός που παίρνει με χειρουργική ακρίβεια σφυρίγματα νίκης. Και όχι μόνο κόντρα στα «λιμά», αλλά και εναντίον της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ, ανεξαρτήτως έδρας μάλιστα.
Παναθηναϊκός, ο… νέος ΠΑΟΚ: Πέντε πέναλτι, τέσσερις νίκες και πάρα πολλές διαμαρτυρίες (vids)
Το σημερινό θέμα μου ωστόσο δεν έχει να κάνει με τον Παναθηναϊκό ως σύλλογο. Αφού οι Πράσινοι έχουν βρει τον τρόπο να παίρνουν πέναλτι όποτε τα χρειάζονται, με γεια τους με χαρά τους. Ας ασχοληθούν αυτοί που πρέπει γιατί συμβαίνει αυτό και πώς φτάσαμε στο σημείο ο ΠΑΟ να περνάει πριονοκορδέλα σχεδόν κάθε αντίπαλο, δίχως να ανοίγει ρουθούνι. Διότι αν εξαιρέσουμε το Athlosnews που από νωρίς έχει επισημάνει τα όσα συμβαίνουν, ακόμα και Μέσα με έντονο ερυθρόλευκο χρώμα πετούσαν αετό (με ένα κεφάλι) και μόνο που δεν πανηγύριζαν με τις σκανδαλώδεις νίκες των Πρασίνων.
Δεν χρειαζόμαστε κανέναν Κατσουράνη (ο οποίος κατά τα λοιπά είναι μεγάλο άτομο) να μας πει ότι δεν υπάρχει πέναλτι στον Αϊτόρ. Όποιος έχει μάτια βλέπει, εκτός αν αυτά έχουν θολώσει από την τσίκνα που αναδύει η «δημοσιογραφία» την οποία υπηρετούν. Σχήμα λόγου το παραπάνω βεβαίως, διότι ακόμα και αυτοί βλέπουν και ξέρουν πολύ καλά τι συμβαίνει. Επειδή όμως ο αυτοσεβασμός είναι στοιχείο που εκλείπει στις μέρες μας, η κατάσταση οδηγεί στον αυτοεξευτελισμό…
Πώς αλλιώς μπορούν να χαρακτηριστούν οι μαζικές κωλοτούμπες όλων αυτών που για χρόνια εμφανίζονταν αδικημένοι, αλλά τώρα βλέπουν τον αγώνα τους να δικαιώνεται με ανύπαρκτα πέναλτι και διαιτησίες σαν αυτές που για χρόνια βίαζαν το ελληνικό ποδόσφαιρο; Από την «μπουγάδα» του Πατέρα στο Δούρειο πρωτάθλημα και από εκεί στον Σπανέα, τον αλησμόνητο Μπάκα και τα υπόλοιπα μπουμπούκια της διαιτησίας. Έτσι αντιλαμβάνονταν την «κανονικότητα» αυτοί που έσκουζαν για πρωταθλήματα που έπαιρνε ο Ολυμπιακός ακόμα και με χαοτικές διαφορές.
Οι εκπρόσωποι του αυτοεξευτελισμού παραδέχονται με τον τρόπο τους πως δεν υπάρχει κανένα πέναλτι στη φάση που ο Σιδηρόπουλος κάλεσε τον Παπαδόπουλο να δει τη φάση στο VAR. Πώς το παραδέχονται; Επικαλούμενοι το πέναλτι που πήρε ο Αστέρας πέρυσι στη Λεωφόρο, όταν ο Σάντσεθ κλώτσησε στο στήθος τον Ριέρα. Το τρομερό είναι πως ενώ εκείνη η παράβαση ήταν καθαρότατη, οι ίδιοι άνθρωποι που πασχίζουν να πείσουν εαυτούς και αλλήλους ότι έγινε πέναλτι στον Αϊτόρ, τότε έλεγαν πως δεν υπάρχει τίποτε και πως η ομάδα τους αδικήθηκε!
Καταρχάς, μεταξύ των δυο φάσεων μεσολαβεί χάος. Στην περίπτωση του περυσινού πέναλτι, Σάντσεθ και Ριέρα διεκδικούν επί ίσοις όροις την μπάλα και σηκώνουν ταυτόχρονα το πόδι τους για να κάνουν επαφή. Ο παίκτης του Αστέρα τα κατάφερε και στη συνέχεια δέχτηκε κλωτσιά στο στήθος. Τρόπος να μη δοθεί αυτό το πέναλτι δεν υπήρχε, παρότι ο (διαιτητής τότε) Σιδηρόπουλος έπρεπε να κληθεί από τον VAR για να καταλογίσει μια παράβαση που ήταν πασιφανής εξαρχής.
Είναι εξοργιστικό το ότι οι ίδιοι που διαμαρτύρονταν τότε για αδικία σε βάρος του ΠΑΟ, σήμερα παραδίδουν μαθήματα διαιτησίας για το πόσο καθαρό ήταν το πέναλτι της Κυριακής. Το οποίο όμως δεν είχε καμία σχέση με το περυσινό διότι τα δεδομένα της συγκεκριμένης φάσης ήταν πολύ διαφορετικά. Ο αμυνόμενος Άλβαρες ξεκινά μια προσπάθεια για να απομακρύνει την μπάλα αλλά πολύ πριν σηκώσει το πόδι του, το πόδι του Αϊτόρ είναι ήδη στο ύψος του γονάτου επικίνδυνα προτεταμένο.
Το αν ακολουθεί επαφή ή όχι στη συνέχεια δεν έχει καμία σημασία και δεν είναι τυχαίο ότι ο διαιτητής Παπαδόπουλος είδε σωστότατα τη φάση στην κανονική της ροή, καταλογίζοντας αμέσως επιθετικό φάουλ. Τώρα, γιατί δεν επέμεινε στην αρχική του απόφαση αλλά σύρθηκε ως την οθόνη από τον VARίστα Σιδηρόπουλο, μπορεί ο καθένας να το υποθέσει. Οι μόνοι που δεν πτοούνται από όλα αυτά είναι αυτοί με τις… αναθυμιάσεις. Στο περυσινό καθαρό πέναλτι είδαν αδικία του Παναθηναϊκού, στο προχθεσινό ανύπαρκτο είδαν πέναλτι μαρς και νιώθουν καλά με τον εαυτό τους. Το ότι η «δημοσιογραφία» τους ζέχνει, ουδόλως τους απασχολεί. Το μεροκάματο να βγαίνει…