Η επέτειος και η ανάμνησή της δεκαεπτά χρόνια μετά, σε καμία περίπτωση δεν ντροπιάζει τον Γερμανό προπονητή. Θα έπρεπε να προκαλεί ντροπή μόνο στους… παντογνώστες του καφενείου και του πληκτρολογίου, που έσπευσαν να αφορίσουν την επιλογή της ΕΠΟ να προσλάβει τον Ρεχάγκελ από το πρώτο κιόλας ματς.
Ασφαλώς και δεν ήταν ευχάριστη η συντριβή με 5-1 από τους Φινλανδούς, έστω κι αν οι τελευταίοι είχαν τότε στις τάξεις τους τον Γιάρι Λίτμανεν και τον Σάμι Χίπια, αλλά και τον γνωστό μας από τον Παναθηναϊκό, Γιόνας Κόλκα. Αλλά ως γνήσιοι Έλληνες, βιαστήκαμε να κρίνουμε έναν άνθρωπο ο οποίος είχε περγαμηνές σε ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης και διεθνείς διακρίσεις με τη Βέρντερ Βρέμης. Λες και η Εθνική πήγαινε από επιτυχία σε επιτυχία μέχρι τότε και ήρθε ο Ρεχάγκελ και της χάλασε τη «μαγιά».
Το τελευταίο, πάντως, ίσχυε. Αλλά από την ανάποδη. Το χάος που επικρατούσε στην Εθνική προ Ρεχάγκελ, άρχισε να μπαίνει σιγά-σιγά σε τάξη. Όσοι έβαζαν τον εαυτό τους πάνω από την ομάδα, θα έμεναν εκτός: ο πρώτος που την πλήρωσε ήταν ο Γρηγόρης Γεωργάτος, ο οποίος είχε επεισόδιο με τον Γερμανό τεχνικό στο ματς της Φινλανδίας και δήλωσε δημόσια ότι δεν ήθελε να συνεργαστεί άλλη φορά μαζί του. Ο Ρεχάγκελ δεν… του χάλασε του χατίρι και έστειλε το μήνυμα προς όλους. Όσο θα ήταν αυτός προπονητής, πάνω απ’ όλους θα έμπαινε το σύνολο και οι παίκτες όφειλαν να γίνουν υπηρέτες στο πλάνο του. Για να βγουν κερδισμένοι και οι ίδιοι ως επαγγελματίες και η εθνική ομάδα.
Η Εθνική μας, λοιπόν, άλλαξε, σαν σήμερα το 2001, αλλά δεν το είχαμε καταλάβει. Κάτι αρχίσαμε να νιώθουμε ενάμισι μήνα αργότερα, στο ματς του «Ολντ Τράφορντ», όταν η Εθνική προηγήθηκε 2-1 και κόντεψε να στείλει την Αγγλία στα μπαράζ για την πρόκριση στο Μουντιάλ –την έσωσε ο Ντέιβιντ Μπέκαμ με το υπέροχο γκολ στο τέλος. Από το 2002 και μετά, καταλάβαμε ότι υπήρχε μακρύς και πολύ όμορφος δρόμος ακόμα να διανύσουμε χάρη… στον Γερμανό μας.
Η ιστορία δίδαξε, βέβαια, ότι δεν μάθαμε και πολλά από τον Ρεχάγκελ. Τον Μάρτη του 2007, ύστερα από τη συντριβή με 1-4 από την Τουρκία στο Καραϊσκάκη, πολλά πρωτοσέλιδα (και όχι μόνο) θύμισαν κάτι από… Φινλανδία. Δεν πα’ να είχε μεσολαβήσει το θαύμα του Euro 2004, εμείς εκεί, να δείξουμε ότι ξέρουμε καλύτερα. Η σχέση αγάπης και… γκρίνιας με τον Ότο συνεχίστηκε μέχρι το Μουντιάλ του 2010 στη Νότιο Αφρική, ο Φερνάντο Σάντος που τον διαδέχθηκε δεν άρεσε ούτε αυτός σε όλους και χρειάστηκαν οι κωμικοτραγικές εμφανίσεις της προκριματικής φάσης του Euro 2016 για να έρθουμε στα ίσα μας.
Φινλανδία-Ελλάδα 5-1
Σκόρερ: 14’, 44’ Φόρσελ, 22’ Ριχιλάχτι, 39’ Κόλκα, 56’ πέν. Λίτμανεν/32’ Καραγκούνης
ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ: Νιέμι, Χέλιν, Σαάρινεν, Χίπια, Τίχινεν, Ριχιλάχτι, Νούρμελα, Ταΐνιο (63’ Βις), Φόρσελ (81’ Γιόχανσον), Λίτμανεν (73’ Κούτσι), Κόλκα.
ΕΛΛΑΔΑ: Ελευθερόπουλος, Μπασινάς (46’ Ζήκος), Γεωργάτος, Νταμπίζας, Αμανατίδης, Κ. Κωνσταντινίδης (25’ Γ. Χ. Γεωργιάδης), Χαριστέας, Ζαγοράκης (82’ Φύσσας), Καραγκούνης, Βρύζας, Μαχλάς.
