Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Οι αποδοκιμασίες την ώρα του αγώνα δεν βοηθούν πνευματικά ούτε τους αθλητές ούτε τους προπονητές. Δεν είναι ωραία εικόνα έτσι και αλλιώς, αλλά στην ουσία του πράγματος δεν κάνει καλό και στην ομάδα την ώρα που αγωνίζεται για ένα θετικό αποτέλεσμα.
Στην προκειμένη περίπτωση, τα μέλη του ποδοσφαιρικού τμήματος (τουλάχιστον αυτά που νιώθουν και καταλαβαίνουν πού βρίσκονται) παρουσιάζουν συναισθηματική σύγχυση και ευάλωτη ψυχολογία. Οπότε, όταν ο Ολυμπιακός έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο, έχοντας ήδη καταρρακωμένο ηθικό γενικότερα, αλλά και ειδικότερα (μετά το 0-1 της Σλόβαν), τα πράγματα γίνονταν χειρότερα και όχι καλύτερα.
Κατά τη διάρκεια της αλλαγής τους, λοιπόν, αποδοκιμάστηκαν έντονα από το ευρύ κοινό στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» δύο συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές. Ο Μαντί Καμαρά και ο Γιώργος Μασούρας. Και είναι το τρίτο παράδειγμα μέσα στο 2022. Ο λαός του Ολυμπιακού γνωρίζει ποδόσφαιρο και είναι απαιτητικός. Αυτό είναι υγιές και αδιαμφισβήτητο.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν υπάρχει «δίκαια» και «άδικη» αποδοκιμασία. Κανένας δεν πρέπει να «γιουχάρεται» όταν υπερασπίζεται αυτά τα ένδοξα χρώματα και αυτόν τον θρυλικό σύλλογο. Κάθε περίπτωση, άλλωστε, έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Δεν γίνεται για παράδειγμα να «τσουβαλιάζεται» και να μπαίνει στην ίδια πρόταση και «εξίσωση» ο τουρίστας Ονιεκούρου (που τελείωσε στο Καραϊσκάκης μετά τον ευρωπαϊκό επαναληπτικό με την Αταλάντα και τις έντονες αποδοκιμασίες τη στιγμή που έβγαινε από το ματς ως αλλαγή) με τον Μασούρα.
Ο Έλληνας μεσοεπιθετικός φέρει τη μικρότερη ευθύνη για το αγωνιστικό χάλι που παρουσιάζει ο Ολυμπιακός. Ναι, εντός 2022 βρίσκεται σε παρατεταμένο ντεφορμάρισμα και έχει χάσει κλασικές ευκαιρίες για να σκοράρει. Είναι ένας κυνηγός με αίσθηση του γκολ και άμεση εκτέλεση. Έχει… μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέει πως δεν είναι εξτρέμ και πρέπει να αγωνίζεται όσο πιο κοντά γίνεται στη μεγάλη περιοχή. Δεν είναι ντριμπλέρ, δεν έχει το ένας εναντίον ενός, αλλά έχει ένστικτο σκόρερ και πονάει την ομάδα.
Πραγματικά, αυτή η αντιμετώπιση προς τον διεθνή κυνηγό δεν μπορεί να σταθεί για κανένα λόγο. Δεν φταίει ο Μασούρας που ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να βρει ένα winger εδώ και δυόμισι χρόνια από τη στιγμή που παραχωρήθηκε στη Γουλβς ο Ποντένσε. Ένα winger με δημιουργία και εκτέλεση, με προϋπηρεσία σε υψηλό επίπεδο και γεμάτες σεζόν με γκολ και ασίστ.
Ο Ολυμπιακός αναζητά, πλέον, Έλληνες παίκτες με τα κιάλια. Και κατά ένα περίεργο τρόπο απαξιώνονται και οι λιγοστοί πρώτης γραμμής που έχει. Δεν ήταν ευχάριστο το σκηνικό με τον Μασούρα, αλλά ας κλείσει εδώ το θέμα. Μία κακή παρένθεση ήταν. Καλοπροαίρετα, πάντα, έτσι πρέπει αντιμετωπίσουμε αυτό που συνέβη την περασμένη Πέμπτη (4/8).
Η κάκιστη εικόνα της ομάδας εντός αγωνιστικού χώρου επηρεάζει την κρίση και θολώνει το μυαλό. Ανθρώπινο είναι. Είναι δεδομένο πως στην ανάγκη για ανεύρεση άμεσων λύσεων, κάποιοι θα την πληρώσουν και χωρίς να φέρουν ευθύνη.
Όσο για τον Μαντί Καμαρά; Εδώ και δύο χρόνια δεν θυμίζει σε τίποτα τον παίκτη από το 2018 μέχρι το 2020, όταν και στις δύο πρώτες σεζόν ήταν εκπληκτικός με την ερυθρόλευκη φανέλα. Ο Ολυμπιακός πρέπει να προστατέψει το περιουσιακό του στοιχείο και να φροντίσει να το παραχωρήσει με το υψηλότερο δυνατό αντίτιμο.
Προφανώς, μία τέτοια μεταγραφή δεν μπορεί να πιάσει ούτε κατά διάνοια τα χρήματα προ δύο ετών, αλλά ο μέσος από τη Γουινέα δεν γίνεται να φύγει και στο… τσάμπα.