Υποστηρίζω την Αργεντινή και την Λίβερπουλ. Πιστεύω και αρκετοί άλλοι. Συνεπώς μπορείτε να φανταστείτε τι περνάμε το τελευταίο διάστημα. Μετά το διπλό σοκ με τον Κάριους στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ ήρθε να μας αποτελειώσει ο Καμπαγιέρο.
Δεν φταίει όμως μόνο αυτός. Οι συμπαίκτες του δεν μπορούν να αλλάξουν τρεις πάσες. Είναι εξοργιστικό και αδιανόητο. Οι περισσότεροι ρίχνουν το φταίξιμο στον Σαμπάολι. Αυτός έχασε το πέναλτι στο ματς με την Ισλανδία; Αυτός έχασε το γκολ σε κενή εστία στην αναμέτρηση με την Κροατία; Ο Μέσι και ο Πέρες δεν έκαναν τη δουλειά τους. Ο Ντι Μαρία που ήταν στο πρώτο παιχνίδι;
Διαβάζω κάποιες αναλύσεις σύμφωνα με τις οποίες φταίει το ρόστερ. Είναι και καλά φτωχό. Της εθνικής Ελλάδας το 2004 ήταν γεμάτο από σούπερ σταρ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου; Της Νιγηρίας, που έκανε μία χαψιά την Ισλανδία, έγινε ξαφνικά το καλύτερο της διοργάνωσης; Ας είμαστε λίγο σοβαροί.
Δεν φτάνουν τα χάλια της ομάδας είναι και ο σκηνοθέτης που μας τσιτώνει περισσότερο. Κάθε φορά που παίκτης της Αργεντινής κάνει λάθος, δείχνει το πλάνο με την αντίδραση του Μαραντόνα. Μετά το κοντινό στον Μέσι. Πάντα η ίδια σύγκριση, το μόνιμο πρόβλημα αυτής της ομάδας.
Την Τρίτη τα πράγματα είναι δύσκολα. Η Νιγηρία έτρεξε πολύ και «δάγκωνε» στον αγώνα με την Ισλανδία. Πιστεύω ότι η Αργεντινή θα πάρει σφυρίγματα. Πρέπει όμως οι παίκτες της να σταματήσουν να ψάχνουν συνεχώς τον Μέσι. Μπορούν και άλλοι να σκοράρουν, να δώσουν ασίστ.
Η Αργεντινή δεν έχει πάθος, νεύρο. Μπορεί να ξυπνήσει από τον λήθαργο. Μία νίκη μπορεί να τα αλλάξει όλα. Διαφορετικά φοβάμαι ότι οι οπαδοί δεν θα σταματήσουν στις ροχάλες.Vamos Argentina.
