O Βlack Panther από τη Τζαμάικα, Αντρέ Γκρέι, γίνεται κι επισήμως κάτοικος Θεσσαλονίκης για λογαριασμό του Άρη σε μία μεταγραφή που αποτελεί «μπαμ» από τα λίγα για τα δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Αρκεί να δει κάποιος το βιογραφικό του Αντρέ Γκρέι για να καταλάβει το μέγεθος. Koινός παράγοντας σε κάθε ποδοσφαιρική του στάση τα γήπεδα της Premier League και κατά βάση της Championship. Η περσόνα του Γκρέι δεν είναι η συνηθισμένη. Είναι ο παίκτης με την ουλή στο πρόσωπο που από πίσω της κρύβει πολλά περισσότερα από την ανάμνηση ενός καυγά σε μπαρ της Αγγλίας.
Ο 31χρονος Τζαμαϊκανός μπορεί να μεγάλωσε και να έζησε τα περισσότερα από τα ποδοσφαρικά του χρόνια μέχρι σήμερα στην Αγγλία, ωστόσο η ψυχή του χωράει μέσα της κάθε «σταγόνα» από την κουλτούρα της Αφρικής. Τόσα πολλά που προσπάθησε να τα χωρέσει και στο κορμί του με το αποτέλεσμα να είναι εντυπωσιακό: Αυτά του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, του Μάλκολμ Χ, του Νέλσον Μαντέλα, του Μοχάμεντ Άλι, της Ρόζα Παρκς, των Τόμι Σμιθ, Τζον Κάρλος, του Χιούι Νιούτον (ιδρυτής των Μαύρων Πανθήρων), του Μπομπ Μάρλεϊ και συνολικά 25 σπουδαίων προσωπικοτήτων τα ονόματα των οποίων είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων.
«Προτιμώ να πεθάνω στα πόδια μου παρά να ζήσω στα γόνατά μου», γράφει ένα άλλο τατουάζ στο μπράτσο του και φροντίζει συχνά, πυκνά να το δείχνει στους έφηβους τους οποίους προσπαθεί να βοηθήσει να βρουν το δρόμο τους. Μαζί τους δείχνει και την ουλή του.
Ένα σημάδι που θα το έχει για πάντα, να του θυμίζει πόσο κοντά έφτασε να σπαταλήσει τη ζωή του, όμως όχι απλά κατάφερε να επιστρέψει στο σωστό δρόμο, αλλά πλέον αποτελεί έναν φάρο για όλους με τα όσα πρεσβεύει εντός και εκτός γηπέδου.
Ανατριχιάζει όταν ξέρεις ότι είναι από τις περιπτώσεις που μία φράση «μιλάει» μέσα από πολλές ιστορίες. Του Γκρέι βρίσκεται ανάμεσα σε αυτές. Δεν το χάραξε απλά για το «φαίνεσθαι», δεν τον τραβάει η δημοσιότητα. Όταν έχεις «καταπιεί» κάθε «ωμό» στοιχείο της ζωής, τα υπόλοιπα σου φαίνονται κουκίδες. Πόσο μάλλον το να βάζεις την μπάλα στα δίχτυα. Εξιλέωση, δικαίωση, ανάσα, αλλά τίποτα παραπάνω από μία προσωπική διάκριση. Τα σημαντικά της ζωής κρύβονται στο κορμί και την ψυχή του και δεν θα αντάλλαζε για κανένα τρόπαιο στην καριέρα του, όπως είχε πει και ο ίδιος σε μία συνέντευξη στο BBC.
Ζωή βγαλμένη από τσαλακωμένη σελίδα κόμικ
Έμαθε να ζει με τις δυσκολίες, να τις κοιτά στα μάτια και να μην επαναπαύεται για το χατίρι της στρογγυλής θεάς. Τα λεφτά που έχει βγάλει από το ποδόσφαιρο σίγουρα ξεπερνούν το κασέ ενός πρωτοκλασσάτου ποδοσφαιριστή των «μεγάλων» της Super League, αυτό που όμως τον ξεχωρίζει από τους άλλους είναι η ιστορία του. Βγαλμένη από την πιο «τσαλακωμένη» σελίδα κόμικ μάς θυμίζει ότι στη ζωή το παν είναι να παραμείνεις αυθεντικός, μέχρι το τέλος, με κάθε κόστος. Αυτό έκανε ο Γκρέι που από μικρός ένιωσε στο πετσί του τον ρατσισμό, τις δυσκολίες της ζωής, αλλά και να ξεχνάει κάθε του προβληματισμό με ένα απλό κλώτσημα της μπάλας. Είχε βάλει το γκολ της ζωής του πριν καν πατήσει χορτάρι. Από τα 13 του. Την ημέρα που έχασε τον παππού του, ο οποίος πρόλαβε να του χαρίσει το πιο σημαντικό δώρο της ζωής. Τη δύναμη της προσωπικότητας.
Ο 31χρονος στο σήμερα Γκρέι έρχεται στη Θεσσαλονίκη για να μας αποδείξει ότι η ζωή είναι γεμάτη από απρόβλεπτες αποφάσεις. Όπως αυτές που έπαιρνε στις πορείες κατά των φυλετικών διακρίσεων σε κάθε δρόμο της Αγγλίας. Εκεί που ακολουθούσε την καρδιά και ένστικτό του πριν γίνει… μόδα.
Όταν ακούσαμε για πρώτη φορά ότι το όνομά του βρίσκεται ψηλά στη λίστα του Άρη για τη θέση του σέντερ φορ, ξαφνιαστήκαμε. Ένας παίκτης που δεν έχει βγει ποτέ εκτός Αγγλίας, ξαφνικά γίνεται ο «bad guy» του Κλεάνθης Βικελίδης. Δεν τού πήρε πολύ για να το αποφασίσει. Ούτως ή άλλως η ζωή του ήταν γεμάτη από απρόβλεπτα γεγονόταν που κλήθηκε από πολύ μικρή ηλικία να διαχειριστεί με πυγμή, θράσσος και εγωισμό. Στοιχεία που τον διακρίνουν και στο αγωνιστικό του στυλ.
Και για να καταρρίψουμε το πρώτο στερεότυπο που «γεννήθηκε» γύρω από τον αγωνιστικό του εαυτό πριν καν προπονηθεί με τη φανέλα των Κιτρίνων, ο Γκρέι δεν είναι Καμαρά. Μπορεί βάσει σωματοδομής και εκ πρώτης όψεος να μοιάζουν αρκετά, αλλά εντός του αγωνιστικού χώρου πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους. Ο ένας πιο περιφερειακός, πατάει ελάχιστα περιοχή και προτιμά να υπηρετεί τον ρόλο του «all around» στράικερ, ιδανικός για το 4-4-2. Ο Τζαμαϊκανός αντικαταστάτης του είναι η επιτομή του «4-3-3» στράικερ. Θα τον δεις σχεδόν πάντα να κινείται με εξυπνάδα εντός του κουτιού, να πάει πρώτος στη μπάλα λόγω της έκρηξης στο πρώτο του βήμα και να παίζει συχνά με την πλάτη, σαν έναν αόρατο «επισκέπτη» της αντίπαλης περιοχής. Η ασφυκτική πίεση δεν είναι κομμάτι του παιχνιδιού του, αλλά κάθε φορά που η ομάδα του κερδίζει την μπάλα ψηλά θα είναι εκεί ως υποστηρικτικός κρίκος είτε για να τη στείλει στα δίχτυα είτε για να δημιουργήσει χώρους για τους συμπαίκτες του.
Είναι ο παίκτης που θα χρησιμοποιήσει σωστά το κορμί του για να προστατέψει μία κατοχή, θα μοιράσει άμεσα την μπάλα στις πτέρυγες για να πάρει θέση στο «κουτί» και ταυτόχρονα θα κινηθεί ανάμεσα στο δύο σέντερ μπακ για να κάνει τη… ζημιά.
Άλλος τύπος φορ από τον Αμπουμπακάρ Καμαρά
Με λίγα λόγια, ένας Αμπουμπακάρ Καμαρά αλλά σε πιο «φορ» edition. Ο στράικερ της μία επαφής, της κίνησης στην πλάτη της άμυνας, της άμεσης εκτέλεσης. Ένας κλασσικός φορ Championship που μόνο όσοι γνωρίζουν το συγκεκριμένο πρωτάθλημα μπορούν να καταλάβουν αμέσως τη διαφορά του από τους «κυνηγούς» των υπόλοιπων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Ο νεός φορ του Άρη είναι «καταδικασμένος» να ξεχωρίσει κόντρα στις κλειστές άμυνες του ελληνικού πρωταθλήματος. Δύσκολα τον βγάζεις εκτός περιοχής, ακόμα πιο δύσκολα του παίρνεις την μπάλα όταν του στρωθεί σωστά σε ακτίνα επικίνδυνη για την αντίπαλη άμυνα. Βέβαια δεν είναι όλα ρόδινα. Στο ένας εναντίον ενός τα πράγματα δυσκολεύουν. Αρκετά βαρύς με ελάχιστη δόση τεχνικής, δεν είναι αυτός που θα ξεσηκώσει το Χαριλάου με μία προσωπική ενέργεια, αυτού του στυλ. Για μία καρωτή κεφαλιά, ένα τελείωμα στην κίνηση και μία άμεση εκτέλεση και με τα δύο δυνατά του πόδια. Γι’ αυτά είναι ο Γκρέι και δεν θα αργήσει να το αποδείξει στο αργό τέμπο της ελληνικής Super League.
Μαντσίνι και Πάλμα μπορούν να τον υποστηρίξουν στον απόλυτο βαθμό στο στυλ παιχνιδιού που έχει συνηθίσει να παίζει. Ένας Λατίνος που «μιλάει» στην μπάλα και «φτιάχνει» το παιχνίδι από πίσω, ώστε αυτός να… γεμίζει την περιοχή και δύσκολα να βγαίνει από αυτή. Αυτό έψαχνε ο Άρης. Και το βρήκε μέσω… Τζαμάικας. Σε έναν παίκτη που σίγουρα, αν δεν ήταν ποδοσφαιριστής, θα ήταν ή μέλος συμμορίας στις πιο κακόφημες γειτονιές του Νησιού ή σταρ του Χόλιγουντ. Το ένα άκρο με το άλλο. Γίνεται να μην σε εξιτάρει; Οι πενήντα αποχρώσεις του Γκρέι, με όλη την έννοια της φράσης, εντός κι εκτός γηπέδου…