19.9 C
Athens

Ολυμπιακός: Από τη στιγμή που o προπονητής παρέμεινε, είναι απαιτούμενη η θωράκισή του

Ο Παναγιώτης Γκαραγκάνης ασχολείται με ένα ευαίσθητο θέμα, όπως είναι αυτό του προπονητή στον Ολυμπιακό, και την ανάγκη θωράκισης του Πέδρο Μαρτίνς με ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου

Χωρίς να έχει την πίεση του χρόνου, η ΠΑΕ Ολυμπιακός φρόντισε να «δέσει» τον Πέδρο Μαρτίνς με νέο (διετές) συμβόλαιο, μεσούσης της σεζόν 2021/22, παρά το γεγονός πως η ομάδα παρουσιάζεται επιεικώς στάσιμη αγωνιστικά, τουλάχιστον, τον τελευταίο χρόνο. Με κακή ποιότητα ποδοσφαίρου, που είναι αρκετή για να κόβει πρώτη το νήμα στο Πρωτάθλημα, αλλά μέχρι εκεί…

Ακόμα και το timing της επέκτασης συνεργασίας των δύο πλευρών σηκώνει μπόλικη συζήτηση, καθώς από εκεί και πέρα σαν να επήλθε ο απόλυτος εφησυχασμός στις τάξεις του ποδοσφαιρικού τμήματος και να έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα ο διακόπτης. Η ομάδα αποκλείστηκε από την Αταλάντα στο Europa League, παραδίδοντας… πνεύμα στον επαναληπτικό του «Γεώργιος Καραϊσκάκης», από τον ΠΑΟΚ στα ημιτελικά του Κυπέλλου (πάλι στο φαληρικό γήπεδο και παρά το γεγονός ότι βρήκε στην παράταση το γκολ που έψαχνε) και στο Πρωτάθλημα έβγαλε τη σεζόν, απολύτως «σβηστά», παίζοντας στον αυτόματο πιλότο. Από την αρχή μέχρι το τέλος και όχι απλά σε μεμονωμένα παιχνίδια. Ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση μιας ολόκληρης ποδοσφαιρικής περιόδου.

Προφανώς, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η εμπιστοσύνη μεταξύ του Βαγγέλη Μαρινάκη και του Πέδρο Μαρτίνς κερδήθηκε στο πέρασμα του χρόνου (δεν είναι τυχαίο το πρόσφατο «ποστάρισμα» του Πορτογάλου στα social media, αποθεώνοντας τον διοικητικό ηγέτη του συλλόγου) παρά τις δύσκολες στιγμές που είναι φυσιολογικές όταν δεν έρχονται τα επιθυμητά αποτελέσματα. Πάντως, οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να είναι περισσότερο στην… τσίτα για την τελική ευθεία των αγωνιστικών υποχρεώσεων και να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι μετά το τέλος της σεζόν.

Με την ομάδα μέσα και στους τρεις στόχους της, αλλά χωρίς να αποδίδει καλό ποδόσφαιρο, έπρεπε να υπάρχει διαφορετική προσέγγιση για το δεύτερο μισό της σεζόν. Ούτε στους παίκτες κάνει καλό να γνωρίζουν ότι ο προπονητής είναι ακλόνητος (τα αγαπημένα παιδιά του προπονητή επαναπαύονται και τα δυσαρεστημένα απογοητεύονται και ουσιαστικά παρατάνε κάθε προσπάθεια), αλλά ούτε και στον κόουτς να γνωρίζει πως αφού «επιβίωσε» στον πιο απαιτητικό ελληνικό πάγκο για τέσσερα ολόκληρα χρόνια (καταρρίπτοντας και το σχετικό ρεκόρ), μόνο αν έρθει κάποια πρόταση από την Πρέμιερ Λιγκ (όπως είναι και η μεγάλη επιθυμία του) θα το κουνήσει από το Αθλητικό Κέντρο του Ρέντη.

Λίγες ημέρες μετά την ανανέωση του Ολυμπιακού με τον Μαρτίνς, είχα εκφράσει την ανησυχία μου παρά το πανηγυρικό κλίμα που επικρατούσε σημειώνοντας πως ο Πορτογάλος καλείται να αποδείξει ότι δεν έχει κλείσει ο κύκλος του στην ομάδα. Το πράγμα φαινόταν, όμως, εδώ και καιρό. Δεν είναι ένα και δύο τα σημάδια, που δείχνουν τέλμα και κορεσμό. Τώρα, όμως, πολλοί είναι εκείνοι που συμφωνούν με αυτήν την άποψη που είχα γράψει όταν «έτρεχαν τα μέλια» και τα… σάλια. Μία επίσκεψη στα social media, είναι αρκετή για να διαπιστώσει κάποιος του λόγου το αληθές. Καλώς ή κακώς, κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα έκφρασης και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ο πιο άμεσος τρόπος είτε επώνυμα είτε ανώνυμα…

Προσωπικά, δεν είμαι «προπονητοφάγος». Κάθε άλλο… Ο Ολυμπιακός, όμως, είναι «εγκλωβισμένος» στο εν λόγω ζήτημα επειδή όποιος έχει καεί στο χυλό φυσάει και το γιαούρτι. Επί εποχής Βαγγέλη Μαρινάκη, ο σύλλογος έχει δείξει σπάνια υπομονή στο θέμα προπονητή και στην περίπτωση Μαρτίνς το έκανε και με το παραπάνω. Για αυτό και έχει ζορίσει την κατάσταση περισσότερο από το φυσιολογικό. Δεν μιλάμε για μία σεζόν. Έχουν συμπληρωθεί τέσσερα χρόνια και πάμε προς το πέμπτο έτος συνεργασίας. Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι ο σύλλογος δεν θέλει να μπει στη διαδικασία να βρει ξανά προπονητή από τη στιγμή που ο Μαρτίνς κάνει τη δουλειά με τα υπέρ και τα κατά του. Το αν η διοικητική ηγεσία και ο Μαρινάκης βλέπουν προοπτική με τον Πορτογάλο στα ηνία από εδώ και πέρα, είναι κάτι που μπορούν να απαντήσουν μόνο οι ίδιοι. Τα σημάδια, πάντως, είναι εκεί…

Ο Ολυμπιακός μπορεί να κάνει την υπέρβαση στην Ευρώπη με τον Πέδρο Μαρτίνς και να φτάσει για παράδειγμα στα προημιτελικά του Europa League; Επί τέσσερις διαδοχικές σεζόν, δεν έχει έρθει αυτή η πρόκριση. Πόσες ευκαιρίες μπορεί να έχει ακόμα ένας προπονητής; Οι τέσσερις είναι ένα σημαντικό δείγμα. Προφανώς, οι δυσκολίες είναι πολλές και ο Θρύλος παραμένει ο μοναδικός αξιόπιστος εκπρόσωπος του ελληνικού ποδοσφαίρου στην Ευρώπη. Ωστόσο, οι λεπτομέρειες φαίνεται πως δεν είναι με το μέρος του Πορτογάλου και δεν έχει προκύψει ότι τις έχει για το επόμενο βήμα. Κάτι λείπει από το προπονητικό πακέτο του 52χρονου. Μήπως, ο Ολυμπιακός έχει πιάσει το ταβάνι του με τον συγκεκριμένο προπονητή και ο Μαρτίνς έχει… τρυπήσει το δικό του ταβάνι στον Ολυμπιακό; Για μένα όλα αυτά είναι ρητορικά ερωτήματα γιατί οι απαντήσεις έχουν δοθεί στο πέρασμα αυτής της τετραετίας.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο με τον Μαρτίνς τα δύο πρώτα χρόνια και αυτό δεν αμφισβητείται, όπως και ότι έχτισε μαζί του μία ομάδα από την αρχή. Ο Πορτογάλος «μεγάλωσε» ως προπονητής στους Ερυθρόλευκους, που δικαιώθηκαν για την επιλογή τους τον Απρίλιο του 2018 και περισσότερο από όλους ο Κριστιάν Καρεμπέ, ο οποίος είχε εισηγηθεί με θέρμη την πρόσληψή του. Από εκεί και πέρα, ιδιαίτερα την τελευταία σεζόν, ο Πορτογάλος προπονητής δεν κατάφερε να διατηρήσει την ομάδα στο ίδιο επίπεδο. Και το πλήρωμα του χρόνου, είναι αμείλικτο για όλους.

Το πιο ανησυχητικό από όλα, βέβαια, είναι ότι άρχισε να ενσωματώνεται πλήρως στην ελληνική πραγματικότητα και να ασχολείται περισσότερο με τα γύρω-γύρω παρά με το πώς θα βελτιώσει την ομάδα και τον τρόπο παιχνιδιού της. Στο επίκεντρο βρέθηκαν το παρασκήνιο, η διαιτησία, το πρόγραμμα του ΠΑΟΚ, ο κορωνοϊός, τα πολλά μαζεμένα παιχνίδια, η κούραση και πολλά ακόμα. Πολλές άστοχες δηλώσεις και δικαιολογίες. Παράλληλα, σε σημαντικά κομμάτια της περασμένης σεζόν έδειξε μπερδεμένος και σε σύγχυση με περίεργες αποφάσεις σε επίπεδο στρατηγικής, προσέγγισης και διαχείρισης αγώνων. Και το χειρότερο από όλα είναι, πλέον, δεν εμπνέει με την παρουσία του…

Θέμα ανάλυσης και βελτίωσης, θα έπρεπε να είναι το πώς γίνεται να παίζει ο Ολυμπιακός με διάταξη 3-4-3 και ακραίους μπακ τους Λαλά και Ρέαμπτσιουκ; Ο πρώτος δεν είναι καν για αυτό το επίπεδο, ο δεύτερος είναι φιλότιμος, σταθερός σχετικά αμυντικά, αλλά επιθετικά μπορεί να προσφέρει περιορισμένα πράγματα. Πώς γίνεται να θέλει ο Ολυμπιακός να παίζει από τα άκρα χωρίς ακραίους μπακ με επιθετικό ταλέντο και δίχως καθαρόαιμους wingers που να κάνουν τη διαφορά;

Γιατί να έχει… βαλτώσει έτσι το κέντρο με την υπερβολική χρησιμοποίηση της τριάδας Εμβιλά-Μπουχαλάκη-Μαντί Καμαρά; Όλες αυτές είναι κάποιες από τις πολλές απορίες επί των αγωνιστικών ζητημάτων. Δεν έχουμε δει κάποια αγωνιστική τομή την τελευταία διετία, εκτός από τη χρησιμοποίηση διαφορετικών συστημάτων, τα οποία ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να υπηρετήσει βάσει του ρόστερ και των αγωνιστικών χαρακτηριστικών των παικτών του.

Με το οργανόγραμμα της ΠΑΕ να αλλάζει, όπως διαφαίνεται, ο Πέδρο Μαρτίνς έχει την «ασπίδα» του Κριστιάν Καρεμπέ. Με την επερχόμενη έλευση νέου κουμανταδόρου στο ποδοσφαιρικό τμήμα, είναι φυσικό επακόλουθο στην πρώτη «στραβή» της νέας σεζόν η πρώτη αλλαγή να είναι ο προπονητής (που δεν ήταν, φυσικά, επιλογή του «ποδοσφαιρανθρώπου» που θα προσληφθεί και θα θέλει κάποια στιγμή να συνεργαστεί ένα ένα πρόσωπο δικής του επιλογής).

Ένας σύλλογος της δυναμικής του Ολυμπιακού, που έχει ως ηγέτη έναν επιτυχημένο επιχειρηματία και πρόεδρο, όπως ο Βαγγέλης Μαρινάκης, δεν πρέπει να διστάζει να παίρνει δύσκολες αποφάσεις. Από τη στιγμή, όμως, η διοίκηση έκρινε πως δεν συντρέχει λόγος αλλαγής στην τεχνική ηγεσία, περιμένουμε να βοηθηθεί ο προπονητής με καλύτερους παίκτες από αυτούς που είχε μέχρι σήμερα στη διάθεσή του. Με τα κατάλληλα εφόδια, ο Πορτογάλος έχει την ευκαιρία να αντιστρέψει την κατάσταση και να διατηρήσει την ομάδα σε τροχιά νικών με καλύτερο ποδόσφαιρο. Πάντως, η αδυναμία του στην επιλογή παικτών είναι δεδομένη. Οι μεταγραφικές αποτυχίες του είναι κραυγαλέες.

Συμπερασματικά και ύστερα από την ανάλυση που έκανα, πιστεύω πως ο κόουτς Μαρτίνς δεν μπορεί να βοηθήσει άλλο τους Ερυθρόλευκους και έχει ημερομηνία λήξης στην τεχνική ηγεσία της ομάδας. Ό,τι ήταν να δώσει, το έχει πράξει. Από εκεί και πέρα, ο χρόνος θα δείξει και μακάρι ο Ολυμπιακός να παραμείνει Πρωταθλητής. Αυτός θα είναι πάντα ο πρώτος και μεγάλος στόχος. Ελπίζω να έχει γίνει σωστή εκτίμηση και κρίση της κατάστασης από τους αρμόδιους και τον άνθρωπο που στην τελική πληρώνει και η ομάδα να κάνει το παραπάνω βήμα στην Ευρώπη με τον Πέδρο στο «τιμόνι».

Όσο για την υπόθεση του Κώστα Φορτούνη, σάς είχα προϊδεάσει εδώ και πολύ καιρό για το τι πρόκειται να συμβεί. Η ανάλυση, όμως, θα γίνει άλλη φορά.

ΕΥΘΕΩΣ με τον Γιώργο Χαλά Γιώργος Χαλάς