Όταν μία ομάδα έχει «καλομάθει» στο απόλυτο 100%-0% υπέρ της και το απόλυτο 100%-0% εις βάρος του αντιπάλου, είναι φυσιολογικό να διακατέχεται από πανικό και να προσπαθεί από κάπου να πιαστεί γιατί βλέπει ότι αγωνιστικά δεν έχει την παραμικρή τύχη για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος και υπολείπεται σε όλα από τον ανώτερο και «Ευρωλιγκάτο» Ολυμπιακό.
Ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να μπει σε αυτό το «τρυπάκι» και να επηρεαστεί πνευματικά από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του «αδικημένου» και «κατατρεγμένου» Παναθηναϊκού. Ας τούς αφήσει, να ξεφτιλίζονται μόνοι τους. Είναι τόσο μεγάλη η ποιοτική διαφορά των δύο ομάδων, όπου δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω από το να παίξει η ομάδα το μπάσκετ της και να σημειώσει τρεις νίκες μέσα στο παρκέ για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος και τη θρυλική επιστροφή στην κορυφή του ελληνικού μπάσκετ.
Οι Πράσινοι ρίχνουν την τελευταία ζαριά τους. Θέλουν να «τινάξουν στον αέρα» τη σειρά των τελικών, δυναμιτίζοντας προκλητικά και χωρίς λόγο το κλίμα (για παράδειγμα, θα τούς βόλευε να παίξουν κάποιον τελικό σε κεκλεισμένων των θυρών, ΣΕΦ), αλλά πρώτα πρέπει να προκριθούν σε αυτούς. Η ημιτελική σειρά με την αξιόμαχη Λάρισα βρίσκεται στο 2-2 και είναι άδικο για την τεράστια προσπάθεια της θεσσαλικής ομάδας να γίνεται αναφορά για… σίγουρους τελικούς του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό. Ο Θρύλος βρίσκεται, ήδη, εκεί με εκκωφαντικό τρόπο και περιμένει τον αντίπαλό του.
Ο Παναθηναϊκός αποδίδει τις δύο ήττες του από τη Λάρισα στη διαιτησία. Ναι, έτσι υπαινίσσονται. Ναι, σε αυτό το σημείο έφτασαν. Απίστευτο και όμως αληθινό. Όταν μία ομάδα έχει «μάθει» να κερδίζει καταστρατηγώντας νόμους και κανονισμούς, τής «κακοφαίνεται», πλέον, ότι δεν μπορεί να παίρνει όλα τα σφυρίγματα όπως είχε συνηθίσει για 25 ολόκληρα χρόνια. Πλέον, θα παίρνει φάουλ και ο αντίπαλος. Θα πηγαίνει και εκείνος στις αγαπημένες τους βολές. Θα δέχονται και οι προκλητικοί παίκτες του τεχνική ποινή όταν βρίζουν χυδαία τους διαιτητές και προπηλακίζουν αντιπάλους. Η συμπεριφορά του προπονητή Βόβορα δεν έχει θέση στο ελληνικό μπάσκετ της νέας εποχής. Εντάξει, για τη θέση του παλεύει ο άνθρωπος, αλλά όχι και να κυνηγάει παίκτες των αντιπάλων για να τούς χτυπήσει.
Άφησα για το τέλος τον Ιωάννη Παπαπέτρου, ο οποίος στα πέντε χρόνια που αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό δεν είχε… ντραπεί για τίποτα. Για μία ήττα από τη Λάρισα, «ένιωσε» όλες τις ντροπές του κόσμου. Ξέχωρα από το γεγονός πως στον αθλητισμό δεν υπάρχει η λέξη ντροπή (δεν είναι μία απλή έννοια, αλλά δεν θα κάνω μαθήματα ανθρωπισμού σε κανέναν «Πάπι»), ο Έλληνας φόργουορντ αποδεικνύει για μία ακόμα φορά ότι δίκαια βρίσκεται στη συγκεκριμένη ομάδα.
Για πέντε χρόνια, ο Ιωάννης δεν είδε, δεν άκουσε και δεν αισθάνθηκε τίποτα. Ούτε όταν λίγες ημέρες πριν υπογράψει στην τωρινή ομάδα του είχε σκίσει την ιερή φανέλα του Ολυμπιακού μπροστά στους διαιτητές για ένα από τα πολλά φάουλ που δεν τού είχαν δοθεί όταν φορούσε τα ερυθρόλευκα, σε τελικό με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ (3/6/2018). Όταν οι γκρι «καμικάζι» στερούσαν από τον Θρύλο ό,τι δικαιούταν, δεν είχε «λαλιά» για να βγει μπροστά. Όταν οι συγκεκριμένοι τύποι έκλεβαν τον ιδρώτα του ίδιου και των τότε συμπαικτών του, δεν είχε νιώσει καμία ντροπή.
Ειλικρινά, ο Ιωάννης Παπαπέτρου βρίσκεται στη σωστή ομάδα και το κατάλληλο περιβάλλον. Αγωνιστικά, είναι ένας φόργουορντ που δεν έχει θέση σε καμία πρωτοκλασάτη ομάδα της Ευρώπης. Ούτε καν για το rotation. Για την απόφασή του έχει κριθεί από την ιστορία. Άλλωστε, στον Ολυμπιακό κανείς δεν… έκλαψε. Πάντα, θα ερχόταν δεύτερος και τρίτος στην ιεραρχία στη θέση «3». Αποφάσισε να παίξει σε μία ομάδα χαμηλότερης δυναμικότητας όπου θα παίζει όσο θέλει και θα παίρνει όσα σουτ θέλει. Στο μπάσκετ αλάνας, όντως, έχει θέση. Σε ομάδα Final-4, δεν περνάει ούτε απ’ έξω. Μπορεί να συνεχίσει να μάς διασκεδάζει και να μιλάει για «ντροπές» επειδή η ομάδα του τα έχει βρει μπαστούνια από τη Λάρισα ή τον Ερμή Αγιάς, αν προτιμάτε.
Λάρισα – Παναθηναϊκός: Αμόκ Βόβορα στο φινάλε και σύρραξη! (vid)
