Από τη στιγμή που η ΠΑΕ Ολυμπιακός κρίνει ότι πρέπει να πορευτεί με τον Πέδρο Μαρτίνς στην τεχνική ηγεσία για πέμπτη διαδοχική σεζόν, δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από την ποιοτική ενίσχυση του έμψυχου δυναμικού σε όλες τις γραμμές.
Η «θωράκιση» του Πορτογάλου προπονητή με ποδοσφαιριστές που θα κάνουν τη διαφορά είναι επιβεβλημένη. Με τη σειρά του, ο 52χρονος τεχνικός καλείται να αποδείξει ότι δεν έχει κλείσει ο επιτυχημένος κύκλος του και να παρουσιάσει είτε «φρέσκες» ιδέες στον αγωνιστικό προσανατολισμό της ομάδας πάνω στο χορτάρι είτε να βελτιώσει το επίπεδο του ποδοσφαίρου (συγκριτικά με την προβληματική τελευταία σεζόν) βάσει της φιλοσοφίας του για το ποδόσφαιρο και με την οποία «έχτισε» τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2018.
Το ευχάριστο μαντάτο είναι πως ο κόουτς Μαρτίνς δείχνει να έχει αντιληφθεί το πού εντοπίζεται το πρόβλημα. Παραθέτουμε ένα κομμάτι από τις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ (17/5) και το φινάλε της αγωνιστικής χρονιάς 2021/22. «Θέλουμε ξανά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος και να μπούμε στους ομίλους του Champions League. Επίσης, πρέπει να βελτιώσουμε το επιθετικό μας κομμάτι» είχε πει χαρακτηριστικά.
Η τελευταία φράση αποτελεί σημείο αναφοράς για τον Ολυμπιακό της ποδοσφαιρικής περιόδου 2022/23. Οι Ερυθρόλευκοι πρέπει να διορθώσουν την επιθετική τους εικόνα και να πάρουν περισσότερα πράγματα σε δημιουργία και εκτέλεση. Από όλους τους παίκτες και όχι μόνο από αυτούς που παίζουν από τη μέση και μπροστά και συνηθίζεται να έχουν την ευθύνη για να δημιουργούν και να σκοράρουν.
Σε επίπεδο στρατηγικής, ο Πέδρο Μαρτίνς έχει χρησιμοποιήσει σχεδόν όλες τις βασικές ποδοσφαιρικές διατάξεις (άρχισε με 4-2-3-1 και χρησιμοποίησε στο πέρασμα του χρόνου και 4-3-3, 4-4-2, 3-5-2, 3-4-3) εδώ και τέσσερα χρόνια, οπότε δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι ιδιαίτερο από εδώ και πέρα. Ωστόσο, οι δύο βασικοί άξονες που θα φέρουν αποτέλεσμα και θα βοηθήσουν τον Ολυμπιακό να αποδώσει καλύτερο ποδόσφαιρο, στοχεύοντας στην κατάκτηση του τέταρτου συνεχόμενου Πρωταθλήματος Ελλάδας, είναι η προσθήκη ποιοτικών και ταχύτατων παικτών στις πτέρυγες και τη μεσαία γραμμή.
Με δύο λόγια, ο Ολυμπιακός χρειάζεται ακραίους αμυντικούς και κεντρώους παίκτες που θα «τρέχουν» την μπάλα και δεν θα περιορίζονται στα ανασταλτικά τους καθήκοντα. Η αναφορά είναι ιδιαίτερη για τους ακραίους αμυντικούς, καθώς οι Πρωταθλητές Ελλάδας έχουν ανάγκη ποδοσφαιριστές που δεν θα αρκούνται στη διατήρηση της θέσης του δεξιά και αριστερά στην άμυνα. Ο Ολυμπιακός θέλει ακραίους αμυντικούς που θα «ανεβοκατεβαίνουν» την πλευρά και θα συμμετέχουν στο επιθετικό παιχνίδι και την ανάπτυξη της ομάδας. Το πρόβλημα έγινε έντονο τη σεζόν που ολοκληρώθηκε στους αγώνες εντός συνόρων λόγω της επιθετικής ανεπάρκειας των ακραίων αμυντικών (Λαλά, Ανδρούτσος, Ρέαμπτσιουκ, Kαρμπόβνικ) να συνεισφέρουν με σταθερότητα και συνέπεια μπροστά.
Στη συντριπτική πλειοψηφία των αγώνων του στην Ελλάδα, ο Ολυμπιακός συναντά κλειστές και πολυπρόσωπες άμυνες. Όταν δεν υπάρχει συστηματική απειλή από τα πλάγια, ο τρόπος παιχνιδιού γίνεται προβλέψιμος και στατικός. Η προσθήκη δύο ακραίων αμυντικών που θα έχουν επιθετικό ταλέντο αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Η ομάδα για να παίξει καλύτερα, χρειάζεται καλύτερους ακραίους μπακ που θα πατούν περιοχή, θα δημιουργούν ντουμπλαρίσματα και υπεραριθμίες και δεν θα αφήνουν σε χλωρό κλαρί τους ακραίους αμυντικούς των αντιπάλων. Προφανώς, μετέπειτα μπαίνουν στην «εξίσωση» και οι wingers. Αναμένεται να αποκτηθεί τουλάχιστον ένας (χρειάζονται δύο, αλλά όλα θα εξαρτηθούν και από τους εξτρέμ που θα αποχωρήσουν). Η ουσία είναι πως ο Ολυμπιακός για να αποδώσει καλύτερο ποδόσφαιρο πρέπει να ενισχύσει τις δύο πτέρυγες, δεξιά και αριστερά αντίστοιχα.
Παράλληλα, ενόψει της καινούργιας σεζόν, εστιάζουμε και στην ενίσχυση της μεσαίας γραμμής γιατί η τριπλέτα αποτελούμενη από τους Εμβιλά, Μπουχαλάκη και Μαντί Καμαρά έπαιξε πολύ μαζί σε σχηματισμό 4-3-3 και τρύπησε το ταβάνι της. Ανασταλτικά, έδωσε στην ομάδα σιγουριά και ασφάλεια, αλλά η ομάδα θα μπορούσε να πάρει περισσότερα στο δημιουργικό και εκτελεστικό σκέλος. Γενικότερα, αυτή η τριάδα προσέφερε πολλά, όμως χρειάζεται ανανέωση με τόνωση στην ταχύτητα και το κάθετο παιχνίδι. Αυτά είναι τα δύο βασικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά που χρίζουν βελτίωσης στο χώρο του κέντρου.
Και οι τρεις εμπλέκονται σε μεταγραφικά σενάρια ενόψει της νέας σεζόν. Ο Εμβιλά ήταν ο μοναδικός καθαρόαιμος αμυντικός μέσος στο ρόστερ την τελευταία διετία και μετά την προσθήκη του Κανέ τον Ιανουάριο η ομάδα απέκτησε εναλλακτική λύση στη θέση «6». Ο μέσος από τη Γουινέα δείχνει ότι μπορεί να ανταποκριθεί σε συμπληρωματικό ρόλο.
Οι άλλοι δύο είναι ποδοσφαιριστές ξεχωριστές περιπτώσεις. Ο Μπουχαλάκης φαίνεται πως έχει το εξωτερικό στο μυαλό του, ενώ στο δεύτερο μισό της σεζόν ο Μαρτίνς, ο οποίος το προηγούμενο διάστημα είχε υπερχρησιμοποιήσει τον Κρητικό μέσο, άρχισε να ελαττώνει το χρόνο συμμετοχής του διεθνούς χαφ. Όσο για τον Μαντί, ο Ολυμπιακός δεν παραχώρησε τον χαφ από τη Γουινέα στο «πικ» της απόδοσής του μετά τον πρώτο ή τον δεύτερο χρόνο. Πλέον, είναι σαφές ότι δεν μπορεί να λάβει τα χρήματα που περίμενε μετά την αγωνιστική πτώση του παίκτη την τελευταία διετία, αλλά το κόστος μιας ενδεχόμενης μεταγραφής ενδέχεται να είναι μην είναι τόσο κακό όσο φαίνεται με τα τωρινά δεδομένα.
Όχι μόνο στη στελέχωση της μεσαίας γραμμής, αλλά γενικότερα στις τάξεις της ομάδας, ο κορεσμός επιφέρει επιπτώσεις. Η ομάδα χρειάζεται «νέα υλικά» για να συνεχίσει να διεκδικεί και να κατακτά τίτλους, βελτιώνοντας και το επίπεδο ποδοσφαίρου και θεάματος που παρουσιάζει. Ο λαός του Ολυμπιακού είναι απαιτητικός, γνωρίζει άριστα ποδόσφαιρο και μπορεί να είναι χορτασμένος όσο κανένας άλλος, αλλά πάντα θέλει και προσδοκά το καλύτερο για την αγαπημένη του ομάδα.
