Οι «φιεστοώρες» είναι αμέτρητες, αλλά κάθε φορά η προσμονή παραμένει μεγάλη (και στα ύψη) και τα συναισθήματα είναι δυνατά και όμορφα. Πολύ όμορφα. Χτυπούν κόκκινο. Ο Ολυμπιακός γιόρτασε σε ένα κατάμεστο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» την κατάκτηση του τρίτου διαδοχικού Πρωταθλήματος, του 47ου στην ανεπανάληπτη ιστορία αυτού του θρυλικού συλλόγου.
Πολλοί περίμεναν στη γωνία για να βγάλουν για μία ακόμα φορά το κόμπλεξ που τούς διακατέχει, αλλά το καλύτερο και ωραιότερο γήπεδο της Ελλάδας κατακλύστηκε από ανθρώπους όλων των ηλικιών. Οικογένειες και παιδιά έδωσαν ξεχωριστό χρώμα στις εξέδρες και η νέα γενιά αρχίζει και καταλαβαίνει το μεγαλείο αυτής της μοναδικής ομάδας. Η γιορτή ήταν άρτια και η νύχτα θρυλική. Με σεβασμό στην ιστορία του συλλόγου, την παράδοση, την Ελλάδα.
Για πρώτη φορά επί εποχής Πέδρο Μαρτίνς, οι οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν τη δυνατότητα να βρεθούν εντός γηπέδου στη φιέστα για την κατάκτηση του τίτλου. Στις προηγούμενες δύο απονομές, κάτι έλειπε. Κάτι πολύ σπουδαίο. Ο Θρύλος γιόρτασε μαζί με τον λαό του ένα ακόμα δίκαιο και άξιο Πρωτάθλημα. Το 80ό τρόπαιο της πρώτης ομάδας. Πλέον, ο στόχος είναι ξεκάθαρος. Τρία ακόμα Πρωταθλήματα την επόμενη τριετία προκειμένου στον έναν αιώνα ζωής, ο Ολυμπιακός να γιορτάσει τα 50 Πρωταθλήματα Ελλάδας. Θεέ μου, τρομάζουμε ακόμα και στην ιδέα.
Είναι καθήκον και χρέος όλων μας να προστατέψουμε, να διατηρήσουμε και να μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές την τεράστια αυτή κληρονομιά. Είναι βαριά και ασήκωτη. Ο Ολυμπιακός είναι ιδέα και οφείλουμε να μεταλαμπαδεύουμε τα ιδεώδη του ξεχωριστού αυτού συλλόγου. Είναι στο μυαλό, κάτι μαγικό, όπως τονίζει και το σύνθημα. Υπάρχει κάτι καλύτερο από αυτό που ζήσαμε το βράδυ της 14ης Μαΐου 2022; 30.000+ «δυσαρεστημένοι» Ολυμπιακοί κατέκλυσαν το Ναό του ελληνικού προπαγάνδα και γλέντησαν ξανά την προπαγάνδα. Έχουν παραχαράξει την ιστορία και επιχειρούν να τη διαστρεβλώνουν, πλέον, σε καθημερινή βάση. Περίμεναν το Καραϊσκάκης να είναι «μισοάδειο» σε αυτήν την γιορτή, αλλά έμειναν με την… όρεξη και τα ανεκπλήρωτα όνειρα. Υπάρχει κάτι καλύτερο και πιο υπερήφανο από να βλέπεις «μοστραρισμένα» και σε πλήρη παράταξη τα 47 Πρωταθλήματα Ελλάδας στον αγωνιστικό χώρο του «Γεώργιος Καραϊσκάκης»; Δεν υπάρχει.
Η καλύτερη απάντηση δίνεται πάντα στα γήπεδα. Από το 1925, αυτό συμβαίνει. Τις τέσσερις φορές που ο Θρύλος δεν κατέκτησε τον τίτλο από το 1997 μέχρι σήμερα, δεν «μιλιόμασταν» για όλο το καλοκαίρι. Μέχρι να αρχίσει η επόμενη σεζόν. Ήδη, λοιπόν, πρέπει να σκεφτόμαστε το τέταρτο σερί και το 48ο Πρωτάθλημα Ελλάδας. Με την ίδια «δίψα» και επιθυμία. Δεν χαρίζουμε τίποτα και σε κανέναν. Η επόμενη φιέστα πρέπει να στριφογυρίζει από σήμερα στο μυαλό μας. Παίκτες, προπονητές, ακόμα και πρόεδροι, θα φεύγουν και θα έρχονται. Ο Ολυμπιακός θα είναι πάντα εκεί. Να γεμίζει την ψυχή μας, να ευφραίνει την καρδιά μας, να συνεπαίρνει το μυαλό μας.
ΥΓ: Άλλοι πανηγυρίζουν την έξοδο στην Ευρώπη (στην τρίτη κατά σειρά διοργάνωση) ύστερα από πέντε χρόνια και ο Ολυμπιακός το 22ο Πρωτάθλημα τα τελευταία 26 χρόνια. Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη. Όπως έχω ξαναγράψει, κάθε ομάδα πρέπει να ξέρει πού ανήκει. Μικροί-μεγάλοι, δεν χωράνε στο ίδιο καφενείο.
