Συμβόλαιο με την επιτυχία δεν υπογράφει ποτέ καμία ομάδα του πλανήτη. Είτε λέγεται Ολυμπιακός, είτε Ρεάλ Μαδρίτης, είτε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είτε οποιαδήποτε ομάδα θέλει ο καθένας.
Στον αθλητισμό υπάρχει και η ήττα. Ο Ολυμπιακός έμεινε χωρίς τίτλο φέτος στο βόλεϊ Γυναικών: Aπώλεσε ένα πρωτάθλημα μετά από οκτώ σερί με μια ομάδα που ήταν παρούσα σε όλη αυτή τη χρυσή δεκαετία με τα επίσης εννέα σερί Κύπελλα, επτά διαδοχικά νταμπλ και ένα ευρωπαϊκό που αποτελεί και μια από τις κορυφαίες επιτυχίες στην ιστορία του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού.
Ο Παναθηναϊκός ήταν ανώτερος στον πέμπτο τελικό και κατέκτησε δίκαια το πρωτάθλημα σε μια συναρπαστική σειρά για να πανηγυρίσει τον πρώτο του τίτλο μετά το 2011. Η πιο σημαντική στιγμή και αυτή που πολλές φορές ισοδυναμεί με όλους τους τίτλους του κόσμου ήταν το ζεστό χειροκρότημα των 1.500 φίλων του συλλόγου που βρέθηκαν στο κλειστό του Ρέντη. Και αυτό είναι μεγάλη αναγνώριση σε μια δύσκολη βραδιά όπου ο αιώνιος αντίπαλος κατακτά τον τίτλο.
Η Γιώτα, η Χίπε, η Κονόμι, η Τοτσίδου, η Χριστοδούλου… Όλες ήταν παρούσες στις μεγαλύτερες επιτυχίες του Ολυμπιακού που θα ξαναέρθουν και αυτό είναι δεδομένο. Κάνοντας ένα βήμα μπροστά η αρχηγός του Ολυμπιακού, Στέλλα Χριστοδούλου, έδωσε το σύνθημα της επόμενης μέρας: Γιατί όπως σωστά αναφέρει, ο σύλλογος είναι πολύ μεγάλος και ξέρει να αναγεννάται από τις στάχτες του… Ξέρει πώς να επιστρέψει εκεί που ανήκει. Στην κορυφή.
Κι αν για τον κόσμο η απώλεια του πρωταθλήματος πονάει, τότε κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει πώς νιώθουν οι ίδιες οι αθλήτριες. Αν πιστεύει έστω κι ένας πως υπάρχει αθλήτρια που δεν πονάει στην ήττα και ειδικά σε τέτοιο παιχνίδι τότε κάνει λάθος.
Οι εικόνες στο τέλος με τις παίκτριες του Ολυμπιακού να κλαίνε αγκαλιασμένες (από την πιο παλιά ως την πιο νέα, όπως την Άγκοστ) δείχνουν και το πόσο αντιλαμβάνονται το μέγεθος του συλλόγου. Κι αν κάτι τις κάνει να αισθάνονται καλύτερα αυτό είναι η στήριξη του κόσμου που μακάρι να βρεθεί πολλές από τις βραδιές της επόμενης σεζόν στις κερκίδες του Ρέντη. Γιατί είναι δεδομένο πως ο Ερασιτέχνης ξέρει καλά να διορθώνει τα όποια λάθη του, να σβήνει τις ανορθογραφίες και να προχωράει παρακάτω. Με ελπίδα, όραμα και άδολη αγάπη για το σήμα του Ολυμπιακού.
