Τον Μάιο του 2003 ο Ολυμπιακός κατακτά το 7ο σερί πρωτάθλημα της εποχής Κόκκαλη. Το ματς που ουσιαστικά έκρινε τον τίτλο ήταν το… διαβόητο ντέρμπι της 11ης Μαΐου που έκτοτε περιγράφεται μονολεκτικά ως «Ριζούπολη».
Στα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι και σήμερα, γράφτηκαν κάθε λογής υπερβολές. Μόνο ότι υπήρχαν ελεύθεροι σκοπευτές, ότι χρησιμοποιήθηκαν πυρηνικά όπλα και ότι ένας δράκος πετούσε φωτιές πάνω από το γήπεδο δεν γράφτηκε ακόμη, δίχως να παίρνω και όρκο κιόλας. Τι πραγματικά όμως συνέβη τότε; Ο Mythbuster του Athlosnews είναι εδώ για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους…
Οι μαρτυρίες των παικτών του Παναθηναϊκού
Διάσταση απόψεων δεν υπάρχει μονάχα στους οπαδούς, αλλά και στους παίκτες που έζησαν εκείνη τη μέρα. Θεμελιώδης υποσημείωση: η παραπάνω διαπίστωση προκύπτει από συνεντεύξεις που δόθηκαν πολύ αργότερα. Γιατί το λέμε αυτό; Επειδή στις τοποθετήσεις των Πρασίνων παρατηρείται πολύ μεγάλη απόκλιση, σε αντίθεση με τα όσα δήλωναν και δηλώνουν ακόμη οι Ερυθρόλευκοι.
Οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού αναγνώριζαν από την πρώτη στιγμή την έκρυθμη ατμόσφαιρα και ότι τέτοια πράγματα δεν πρέπει να γίνονται στα γήπεδα, υπογράμμιζαν ωστόσο πως όχι μόνο δεν ήταν «πρωτοφανή», αλλά και ότι π.χ. στην Τούμπα γίνονταν τα ίδια και χειρότερα σε κάθε τους επίσκεψη.
Από την άλλη πλευρά, οι παίκτες του Παναθηναϊκού χρησιμοποιούν πλέον στην πλειοψηφία τους σαφώς πιο σκληρούς χαρακτηρισμούς, καταλήγοντας άπαντες σε δυο βασικούς άξονες. Ο ένας είχε να κάνει με το γεγονός της τρομοκρατίας και ο άλλος με την αδιαφορία της διοίκησης, καθώς και τη στάση των ανθρώπων της ΠΑΕ τις αμέσως επόμενες μέρες.
Τι δήλωναν όμως εν θερμώ, μόλις λίγη ώρα μετά το τέλος του αγώνα; Βάσει των όσων δημοσιεύτηκαν στην «Αθλητική Ηχώ» της επόμενης μέρας, Λυμπερόπουλος, Μικάελσεν αλλά και ο προπονητής του Παναθηναϊκού, Σέρχιο Μαρκαριάν, δεν αναζήτησαν δικαιολογίες στα έκτροπα πριν την έναρξη, ούτε καν αναφέρθηκαν σε αυτά.
Ούτε και ο Χρήστος Δημόπουλος που μίλησε στην ΕΡΑΣΠΟΡ, ενώ ο Γκούμας τόνισε το «είμαστε άξιοι της μοίρας μας». Απλούστατα επειδή λίγο – πολύ τέτοια γεγονότα ήταν – δυστυχώς – συνηθισμένα εκείνα τα χρόνια…
Ήταν «πρωτοφανή» τα επεισόδια της Ριζούπολης;
Στο βίντεο που ακολουθεί, καταγράφονται όλα τα έκτροπα που σχετίζονται με την άφιξη του πούλμαν αλλά και την είσοδο των παικτών του Παναθηναϊκού στον αγωνιστικό χώρο. Αν μη τι άλλο, οι συνθήκες μόνο ποδοσφαιρικές δεν είναι…
Βλέποντάς τα σήμερα, κάποιοι μικρότεροι σε ηλικία ίσως να εκπλήσσονται. Εκείνοι που θυμούνται όμως καλά τι συνέβαινε τότε, μάλλον δεν εντυπωσιάζονται. Αν εξακολουθείτε να απορείτε, θυμηθείτε τι είχε συμβεί ένα χρόνο νωρίτερα στη Λεωφόρο:
Δε χρειάζεται να παραθέσω άλλα βίντεο, πριν αλλά και μετά από τη Ριζούπολη, αφού θεωρώ ότι το προηγούμενο είναι υπεραρκετό για να καταδείξει τα τότε «ήθη κι έθιμα». Τα γεγονότα της Ριζούπολης ασφαλώς και ήταν κατακριτέα, όμως τι να πει κανείς για εκείνα στη Λεωφόρο έναν χρόνο νωρίτερα ή όσα συνέβαιναν κάθε τόσο στην Τούμπα.
Το ότι δεν καταγράφηκε ο παραμικρός τραυματισμός εκείνη τη μέρα είναι μια ακόμη απόδειξη για τις «προθέσεις» των θερμοκέφαλων οπαδών. Όσοι θυμούνται τις χωροταξικές ιδιαιτερότητες του «Γ. Καμάρας», αναγνωρίζουν πως σε τόσο μικρές αποστάσεις, αν σημαδέψεις οποιονδήποτε αποκλείεται να μην τον πετύχεις. Και να μη σημαδέψεις δηλαδή, πάλι κάποιον θα πετύχεις.
Όχι ότι ο εκφοβισμός είναι μικρό πράμα, ξαναλέω όμως πως για τα δεδομένα εκείνων των καιρών, αντίστοιχα γεγονότα περιλαμβάνονταν συχνά – και πάλι δυστυχώς – στο πρόγραμμα των γηπεδούχων.
Αρκεί ωστόσο ο «εκφοβισμός» να δικαιολογήσει έναν αγωνιστικό διασυρμό, για τον οποίο οι ίδιοι οι (αρνητικοί) πρωταγωνιστές δεν έψαξαν το παραμικρό άλλοθι, τουλάχιστον τις πρώτες μέρες;
Παρακολουθήστε το βίντεο από την «υποδοχή» της αποστολής του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ τον Μάρτιο του 2010. Δείτε πόσα μέτρα χρειάστηκε να διανύσουν οι άνθρωποι των Πειραιωτών προκειμένου να φτάσουν ως τα αποδυτήρια, πλήρως εκτεθειμένοι στον πετροπόλεμο και δίχως να τους προστατεύει το παραμικρό. Και αναλογιστείτε πως σε εκείνο το ματς, ο Ολυμπιακός νίκησε 0-1 με γκολ του Ντάρμπισιρ.
Οι Ερυθρόλευκοι είχαν σταθεί αρκετά τυχεροί – εκεί ναι, η επίκληση της τύχης είναι επιβεβλημένη – ώστε να μη δουν κάποιο μέλος της αποστολής να τραυματίζεται σοβαρά εκείνη τη μέρα. Δυστυχώς, δεν ισχύει το ίδιο και για μια σεκιούριτι που είδε τα δάχτυλά της να ακρωτηριάζονται. Η Ανδρονίκη Τυχερού πλήρωσε την εγκληματική αμέλεια(;) των ανθρώπων του γηπεδούχου Παναθηναϊκού με έναν σοβαρό τραυματισμό, ο οποίος την άφησε για πολλά χρόνια εκτός εργασίας και με πράσινες υποσχέσεις που ξεχάστηκαν με το που βγήκε από το νοσοκομείο…
