Όποιος παρακολούθησε τα ματς της Μαρσέιγ με τον ΠΑΟΚ και ειδικά τον επαναληπτικό της Τούμπας, αποκλείεται να… θαμπώθηκε από την αμυντική λειτουργία των Γάλλων. Πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό του β’ μέρους, οι Μαρσεγιέζοι είχαν δεχθεί τρία γκολ από τη Φέγενορντ, μια ομάδα που βλέπει με το κιάλι τον Άγιαξ και την Αϊντχόφεν εδώ και πολλά χρόνια.
Ντέσερς και Σινιστέρα έφεραν με δυο κολλητά γκολ το σκορ στο 2-0 με τη συμπλήρωση του 20ου λεπτού. Για σχεδόν οποιαδήποτε ομάδα ένα τόσο σημαντικό προβάδισμα θα ήταν η βάση για να χτιστεί η πρόκριση. Όχι όμως για τη Φέγενορντ που όσο ταλέντο έχει μπροστά, τόσο… μπόι της λείπει όταν η κουβέντα έρχεται στην άμυνα. Κάπως έτσι, δεν ήταν έκπληξη η ισοφάριση της Μαρσέιγ πριν καν κλείσει το ημίχρονο με Ντιένγκ και Ζέρσον.
Για τον πρώτο ολλανδικό σύλλογο που πήρε κύπελλο Πρωταθλητριών (το μακρινό 1970), το να τρώει γκολ σαν στραγάλια μόνο σπάνιο φαινόμενο δεν είναι. Μόλις στον προηγούμενο γύρο το ματς ροντέο με τη Σλάβια είχε τελειώσει 3-3 στο Ντε Κάιπ και ακριβώς τόσο θα έληγε και το αποψινό, αν η Μαρσέιγ στεκόταν λίγο πιο τυχερή στην πολιορκία του τελευταίου 20λεπτου, προσπαθώντας να φέρει το σκορ στα ίσια μετά τον αιφνιδιασμό του Ντέσερς στα 10” από την έναρξη του β’ μέρους.
Οι Μαρσεγιέζοι έψαξαν την ισοφάριση ακόμα και στις καθυστερήσεις, επιδιώκοντας να διευκολύνουν λίγο παραπάνω τη ζωή τους ενόψει επαναληπτικού. Κυρίως όμως επειδή γνωρίζουν πολύ καλά ότι κάθε φορά που θα επιχειρήσουν να βγουν απρόσεκτα στην επίθεση, θα κινδυνεύουν με γκολ από μια ομάδα που δεν χαρίζει κάστανα από τη μέση και μπροστά…
