Τρεις αναμετρήσεις στην Πυλαία κόντρα στον ΠΑΟΚ, μία νίκη για τον Ολυμπιακό. Μια νίκη που λόγω της απώλειας βαθμού αποδεικνύεται μάλλον καταδικαστική στη μάχη για το πρωτάθλημα.
Γυρίζοντας πίσω τον χρόνο στον Δεκέμβριο, όταν οι Ερυθρόλευκοι είχαν ηττηθεί από όλους σε ντέρμπι και έχασαν το Super Cup βγαίνοντας από νωρίς τουλάχιστον εκτός τριών από τους πέντε στόχους, ουδείς πίστευε πως δύο αγωνιστικές πριν το τέλος της Β’ φάσης θα βρίσκονταν σε θέση να διεκδικούν έναν τίτλο που έμοιαζε χαμένος.
Δεν ήταν ζήτημα ψυχολογίας, ήταν ζήτημα ρόστερ εξ αρχής. Αυτή η ομάδα μπορούσε να παίξει στο επίπεδο που βρίσκεται τώρα. Από το 2/10 βρίσκεται στο 7/10 με τον Τζουλιάνι στον πάγκο μέσα στους τρεις μήνες που βρίσκεται ο Ιταλός στην Ελλάδα. Κι εδώ αποδεικνύεται πως δεν είναι τα πάντα θέμα υλικού αλλά χρειάζεται και ένας έμπειρος προπονητής να διαχειριστεί καταστάσεις στα δύσκολα.
Ο Ιταλός έχει κερδίσει με το σπαθί του την παραμονή στον πάγκο του Ολυμπιακού ανεξάρτητα από την έκβαση της σεζόν. Αν πει κάποιος πώς θεωρούσε ότι οι Ερυθρόλευκοι θα κέρδιζαν τέσσερα ντέρμπι με ΠΑΟΚ και Φοίνικα στην τελική φάση του πρωταθλήματος με μόλις μια αλλαγή παίκτη (διαγώνιο) και με άλλο προπονητή, θα ψεύδεται. Κι όμως, η δουλειά που έγινε αυτούς τους τρεις μήνες απέδωσε καρπούς έστω κι αν κάποιες αδυναμίες δεν ήταν δυνατόν να επισκιαστούν πλήρως.
Στη Θεσσαλονίκη λοιπόν η ομάδα του Τζουλιάνι μέσα σε πέντε σετ έδειξε όσα συνολικά έχει εμφανίσει στο σύνολο της σεζόν. Αχτύπητη όταν το σέρβις είναι αυτό των δύο πρώτων σετ, προβληματική όταν ο αντίπαλος βελτιώσει τα ποσοστά του σε υποδοχή και επίθεση. Και εδώ υπάρχει ένας γρίφος που θα πρέπει να λυθεί για του χρόνου και αφορά (και) στο μπλοκ.
Παρότι συνολικά υπάρχει άνοδος στα ποσοστά σε αυτή τη στατιστική κατηγορία (όπως φάνηκε σε προηγούμενα παιχνίδια), απέναντι στον ΠΑΟΚ του Πετρέα και του Μπράουν ο Ολυμπιακός έκανε 3 kill μπλοκ σε πέντε σετ: Νούμερο υπερβολικά χαμηλό που επιβεβαιώνει πως – εκτός των άλλων – στο κέντρο υπάρχει αδυναμία σε αυτό το κομμάτι γιατί λείπει ο κεντρικός με έφεση στο μπλοκ δίπλα στον Παγένκ ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν ο κορυφαίος των νικητών και για αυτό δίκαια έλαβε το βραβείο του MVP της αγωνιστικής.
Κατά τα άλλα, ο Τέπαν συνεχίζει να βγάζει ασπροπρόσωπο τον Τζουλιάνι και αν απέναντι στον ΠΑΟΚ ο Στιβαχτής τον αξιοποιούσε καλύτερα σε συγκεκριμένες φάσεις (όταν επί παραδείγματι είχε απέναντι του μονό μπλοκ την ώρα που ο Πέριτς έπαιρνε την πάσα και είχε να χτυπήσει σε στημένο διπλό) ίσως η καθαρή νίκη ερχόταν. Αλλά με τα αν δεν γράφεται ιστορία.
Από την άλλη οι Ασπρόμαυροι ξεκίνησαν με την εικόνα που είχαν στο Μαρούσι αλλά στα επόμενα δύο σετ και με τον κίνδυνο να χάσουν με καθαρό σκορ, έπαιξαν το βόλεϊ με το οποίο απέδωσαν στην πρώτη φάση. Έκαναν με αυτό τον τρόπο ένα δώρο στον Παναθηναϊκό.
Το Κύπελλο έσωσε τη σεζόν για την ομάδα του Καλμαζίδη που παρουσιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων στο πρωτάθλημα και ενώ μπήκε με πολύ μεγάλο βαθμολογικό πλεονέκτημα στη Β’ φάση. Το στοίχημα για τη νέα σεζόν θα πρέπει να είναι η διάρκεια και όχι ο εφησυχασμός επειδή δεν υπάρχει η ίδια πίεση/οργάνωση με τις υπόλοιπες ομάδες.
ΥΓ: Σε ένα από τα προηγούμενα blog λέγαμε για το πόσο αναγκαίο είναι οι Έλληνες να δουλέψουν για να ανέβουν επίπεδο και να σταματήσει αυτή η κουραστική ανακύκλωση στο πρωτάθλημα. Δύσκολα βέβαια θα συμβεί αυτό, αφού αρκετοί επαναπαύονται στη λογικά του «έλα μωρέ, κάποια ομάδα θα βρεθούν» δίχως να θέλουν να κουραστούν και στις προπονήσεις. Βέβαια για να πάει μπροστά μια παράσταση πρέπει να βοηθήσουν όλοι οι συντελεστές και κυρίως εκείνοι (οι παίκτες) που προτρέπουν σε μεγαλύτερη οργάνωση. Να έρθει η οργάνωση που τόσο λείπει, ναι. Αλλά να δούμε και δουλειά από τους αθλητές. Αλλιώς καλύτερα πέντε ξένοι μπας και γίνει ακόμα πιο ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα και δούμε περισσότερους μεγάλους αθλητές στα μέρη μας.
ΥΓ.1: Πίστευα πως αρνητικός πρωταγωνιστής στη διαιτησία στο πρωτάθλημα γίνεται μόνο ο κ. Ονόπας και ειδικά όταν ορίζεται σε ματς στη Σύρο (ενδεχομένως να ενοχλούν τα πολλά μποφόρ και το ταρακούνημα στο πλοίο). Μετά είδα την κα. Μουλά και σκέφτηκα πως πάντα υπάρχουν και χειρότερα, αλλά ευτυχώς υπάρχει VAR. Ίσως βέβαια σε μερικές περιπτώσεις να πρέπει οι ιθύνοντες να δίνουν έξτρα τσάλεντζ σε προπονητές όταν σφυρίζουν οι δύο προαναφερθέντες.