Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα. Ο Παναθηναϊκός άλλαξε ξανά προπονητή. Το τριετές συμβόλαιο με τον Πρίφτη τερματίστηκε άρον-άρον πριν καν βγει η πρώτη σεζόν. Πάει και ο γενικός διευθυντής Διαμαντίδης. Πάει και ο Αλβέρτης από το διοικητικό του πόστο (general manager), καθώς αρνήθηκε τον «υποβιβασμό» σε ρόλο γενικού αρχηγού και πήδηξε μόνος από το ναυαγισμένο καράβι.
Πάει και ο τεχνικός διευθυντής Παππάς, για τον οποίο διαβάζαμε ότι παρακολουθεί καμιά 500αριά παίκτες από όλο τον κόσμο και έχει… μάτι. Πάει και ο πρόεδρος Τριαντόπουλος. Όλα αυτά μετά την 4η διαδοχική νίκη του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού στη σεζόν 2021/22 και τη χειρότερη ευρωπαϊκή αγωνιστική χρονιά στην ιστορία του «αιωνίου» αντιπάλου, που έχει να αισθανθεί τη γιορτή ενός Final Four από το 2012 και το Έπος του Θρύλου στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Διαμαντίδης έκλεισε την αθλητική καριέρα του όπως έπρεπε, με το τρίποντο-τίτλου του εμβληματικού Βασίλη Σπανούλη in his face, ενώ και η πρώτη παραγοντική απόπειρά του έληξε με τον ίδιο πρωταγωνιστή. Τον Ολυμπιακό. Βέβαια, δεν θα διαβάσετε κριτική σε βάρος του συγκεκριμένου συλλόγου και του επικεφαλής του για τον τρόπο αντιμετώπισης προς τους Διαμαντίδη και Αλβέρτη για την ασέβεια την οποία επέδειξαν προς τους δύο πρώην καλαθοσφαιριστές. Άλλωστε, «… μόνο ο Μαρινάκης είχε δώσει εντολή να σβηστούν από το Καραϊσκάκης οι Τζόρτζεβιτς και Γεωργάτος, δείχνοντας ασέβεια», όπως έγραφαν οι επαγγελματίες προπαγανδιστές και διαστρεβλωτές της πραγματικότητας. Αυτή είναι η δημοσιογραφία, το 2022. Για αυτό έχει καταντήσει σε αυτό το σημείο. Να μην υπολογίζει κανένας πια εκεί έξω το επάγγελμά μας.
Δεν αντέχεται ούτε το 70%-30% υπέρ τους. Είχαν συνηθίσει 25 ολόκληρα χρόνια στο 100% υπέρ τους και το 100% εις βάρος του Ολυμπιακού, αλλοιώνοντας την μπασκετική ιστορία στην Ελλάδα. Σε συνθήκες κανονικότητας, όχι απόλυτης αλλά μερικής κανονικότητας στο ελληνικό μπάσκετ της νέας εποχής, δεν μπορούν τα… παλικάρια. Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που «βυθίζονται» στην εσωστρέφεια. Είναι η αγαπημένη συνήθειά τους την τελευταία δεκαετία. Μόνο σε αυτό το διάστημα αλλάζουν τους προπονητές σαν τα πουκάμισα (10, ήδη, μετά το 2012), αλλά στα κρίσιμα είχαν πάντα χείρα βοηθείας από τους θεσμούς, την ΕΟΚ του Βασιλακόπουλου και τους διάφορους Αναστόπουλους, Μάνους και Παναγιώτου στους αγώνες τους.
Τώρα, όμως, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και υπάρχουν πάμπολλα γραμμάτια που πρέπει να εξοφληθούν. Η εσωστρέφεια έχει γίνει, πλέον, η δεύτερη φύση τους. Αλήθεια, σε συνθήκες μερικής και όχι απόλυτης κανονικότητας (που ακόμα, άλλωστε, δεν έχει εμφανιστεί), θα είχε μείνει για 13 σεζόν ο Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό; Ρητορικό ερώτημα. Πάντως, την τελευταία δεκαετία, μόνο οι Πεδουλάκης και Πασκουάλ κατάφεραν να βγάλουν ολόκληρη σεζόν. Οι «σφυρίχτρες», όμως, ήταν πάντα εκεί και κάλυπταν κάθε λογής ανεπάρκεια…
Ο Πεδουλάκης επέστρεψε για τέταρτη φορά στον Παναθηναϊκό, αυτήν τη φορά σε ρόλο τεχνικού διευθυντή και είναι αυτός που διάλεξε τον επόμενο προπονητή. Έτσι, ανέλαβε ο Βόβορας, ο οποίος έχει, ήδη, ένα αποτυχημένο πέρασμα. Άντε, και σύντομα… μασκότ ο «Άρτζι». Τώρα, δεν θα γραφτούν ανέκδοτα όπως συνέβαινε στην περίπτωση του Τάκη Λεμονή και τις επιστροφές του στον Ολυμπιακό, στο πόστο του προπονητή. Επιλεκτικό «πικάρισμα», όπως πάντα.
Δεν ξεχνάμε, λοιπόν. Δεν ξεχνάμε τι έχει γίνει τα τελευταία 25 χρόνια στο ελληνικό μπάσκετ. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την παραχάραξη της ιστορίας και την «κλοπή» των τίτλων που άξιζε ο Ολυμπιακός. Και επειδή έχουν δει πολλά τα μάτια μας, μην περιμένετε πως στους τελικούς του Πρωταθλήματος δεν θα παίξουν το τελευταίο τους χαρτί εξωαγωνιστικά (όλο και κάποιο παράσιτο θα έχει απομείνει) γιατί όπως προανέφερα το 50%-50% δεν υφίσταται ακόμα στο ελληνικό μπάσκετ παρά την αλλαγή διοίκησης στην ΕΟΚ και τη σχετική βελτίωση που έχει επέλθει συγκριτικά με τον απόλυτο παραλογισμό που επικράτησε για χρόνια.
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και συγκέντρωση για την επιστροφή των Ερυθρόλευκων στην κορυφή της Ελλάδας με την κατάκτηση του Πρωταθλήματος και κατ’ επέκταση του νταμπλ, αλλά προέχει η ευρωπαϊκή πρόκληση και η επιστροφή στο Final-4 της Ευρωλίγκας. Μετά το Βελιγράδι όπου όλα μπορούν να συμβούν και ο Θρύλος το έχει αποδείξει (έτσι και αλλιώς, στην παρούσα φάση, δεν έχει να ανησυχεί για κάτι κόντρα σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα), το νερό θα μπει στο αυλάκι την ώρα που πρέπει.
https://athlosnews.gr/aponomi-dikaiosynis-alla-eimaste-akoma-stin-archi/