Ο Βασίλης Σπανούλης ζει για το μπάσκετ και το μπάσκετ ζει μέσα από προσωπικότητες σαν τη δική του. Δεν αποτελεί κάποιο είδος «δημοσιογραφικής υπερβολής». Αντιθέτως, είναι μία φράση που αποτυπώνει μέσα την όλη την μπασκετική αλήθεια του κόσμου, ακόμα και τώρα που ο «Κill-Bill» έχει κρεμάσει τα παπούτσια του.
Από τα αθλητικά φόρεσε κατευθείαν το κοστούμι του προπονητή γιατί απλούστατα δεν αντέχει ούτε μήνα μακριά από την πορτοκαλί θεά. Μεταξύ μας, ούτε αυτή μπορεί να φανταστεί το μέλλον χωρίς τα χέρια του Σπανούλη. Και ο «V-Span» είναι εδώ, δηλώνει «παρών» για να εμπνεύσει τις επόμενες γενιές όπως έκανε και με τον σπουδαίο -στο σήμερα- Λούκα Ντόντσιτς.
Στα πλαίσια ενός νέου πρότζεκτ-ντοκιμαντέρ της Euroleague με πρωταγωνιστή τον Τόνι Πάρκερ, ο πρώην αρχηγός του Ολυμπιακού έκανε μία guest εμφάνιση σε σημείο που η κουβέντα πήγαινε προς τον Ντόντσιτς και μπροστά στα μάτια της μητέρας του Σλοβένου αστέρα δήλωσε εκ βαθέων ότι «το μεγαλύτερο χαμόγελό μου το έχω όταν ακούω ότι ενέπνευσα παιδιά σαν τον Λούκα».
Αναλυτικά τα όσα ανέφερε ο Σπανούλης στη σύντομη «ανάκρισή» του από τον Τόνι Πάρκερ:
Για το πότε αποφάσισε να γίνει μπασκετμπολίστας: «Πάντα ήθελα να γίνω παίκτης. Ήθελα να παίξω μπάσκετ επαγγελματικά. Σκεφτόμουν μόνο όμως το σήμερα. Το μπάσκετ ήταν η αγάπη μου. Τώρα έχω παιδιά και δεν θέλω να τα σπρώξω σε αυτό. Πρέπει να το αγαπούν. Έχω όνειρα και φιλοδοξίες και ήθελα να γίνω ο καλύτερος που μπορούσα».
Για το γεγονός ότι ο Ντόντσιτς έχει αναφέρει πως ήταν από τα είδωλά του: «Το μεγαλύτερο χαμόγελό μου και το μεγαλύτερο κατόρθωμα μου είναι όταν ακούω πολλούς νεαρούς παίκτες να λένε ότι τους ενέπνευσα. Το ότι ενέπνευσα έναν παίκτη σαν τον Λούκα, με τον χαρακτήρα μου και όχι μόνο ως παίκτης, είναι σπουδαίο».
Για το πώς διαχειρίστηκε την πίεση όταν ήταν παίκτης: «Εγώ δεν είχα πίεση παίζοντας μπάσκετ, γιατί ήμουν ευλογημένος να κάνω αυτό που αγαπάω. Πολύς κόσμος στην ζωή του κάνει άλλες δουλειές για να επιβιώσει. Έπειτα από ένα άσχημο παιχνίδι ή προπόνηση σκεφτόμουν τι πρέπει να δουλέψω για να βελτιωθώ. Δεν έχανα την πίστη στις δυνατότητές μου ή την αυτοπεποίθησή μου. Ήμουν σκληρός με τον εαυτό μου και όταν έβαζα έναν στόχο έκανα τα πάντα για να τον πιάσω».
Για το πώς διαχειρίστηκε όταν ήταν μικρότερος τον θόρυβο γύρω του από ατζέντηδες και προπονητές: «Εγώ ήθελα μόνο να παίξω μπάσκετ. Όταν ήμουν μικρός σκεφτόμουν ότι απλώς ήθελα να παίξω μπάσκετ και όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν. Τώρα τα νέα παιδιά ρωτούν πόσα λεφτά θα βγάλουν. Εμείς δεν σκεφτόμασταν καν τα λεφτά. Απλώς θέλαμε να βελτιωθούμε ως παίκτες»
Για το πρώτο πράγμα που έκανε όταν πήρε τον πρώτο του μισθό ως επαγγελματίας παίκτης: «Πήρα ένα δώρο στην μητέρα μου. Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα. Προσπάθησα να κάνω οικονομίες και έκανα κάποια ψώνια, όπως παπούτσια, πράγματα που κάνουν όλα τα παιδιά».
Για τα παιδιά του: «Τα τρία αγόρια μου παίζουν μπάσκετ. Πρώτα θέλω να τους διδάξω να κάνουν αυτό που θέλουν, όχι να κάνουν κάτι επειδή το έκανε ο πατέρας τους. Θέλω αρχικά να είναι καλοί άνθρωποι και να ακολουθούν τα όνειρά τους».
Για το Adidas Next Generation Tournament: «Είμαι χαρούμενος που προπόνησα τα νέα ταλέντα. Είναι πάντα στο μυαλό μου το να δώσω πράγματα πίσω στο μπάσκετ και στην νέα γενιά. Αν μπορώ να τους βοηθήσω να βελτιωθούν ως χαρακτήρες θα είμαι περήφανος.
Συστήνω στους νέους παίκτες να είναι ταπεινοί και να λατρεύουν το μπάσκετ και να δουλεύουν. Όπως λέω και στα παιδιά μου, αν αγαπάς κάτι είσαι ευλογημένος, επειδή κάνεις αυτό που αγαπάς. Κάντο με πάθος, με καλή διάθεση και ακόμα και αν πονάει ή είσαι κουρασμένος, θα τα ξεπεράσεις όλα και θα τα πας καλά».
Για το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να μάθουν τα νέα παιδιά: «Το πιο σημαντικό είναι οι αξίες όταν μεγαλώνεις. Είναι επίσης σημαντικό να καταλάβουν ότι δεν είμαστε καλύτεροι επειδή είμαστε καλοί σε κάτι. Είμαστε ευλογημένοι επειδή κάνουμε αυτό που αγαπάμε, αλλά πρέπει να βοηθάμε τους πάντες να γίνουν καλύτερο.
Είναι καλό να έχουμε πρότυπα για να έχουν τα παιδιά να ακολουθούν. Πρέπει οι επιλογές μας να είναι σωστές. Ένας φίλος μου είπε κάποτε ότι οι επιλογές καθορίζουν το πεπρωμένο μας και την καριέρα μας».
