Από τη Ρόδο στην Ιεράπετρα και από εκεί στη Γλυφάδα. Ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας για τρίτη συνεχόμενη φορά, έφτασε τους τέσσερις τίτλους στη διοργάνωση και τους δύο υπό τις οδηγίες του Γιάννη Καλμαζίδη.
Ο ΠΑΟΚ των προηγούμενων δύο διοργανώσεων δεν έχει καμία σχέση με τον φετινό: Τότε ήταν μια ομάδα που προχωρούσε σε αλλαγές μεσούσης της σεζόν ενώ στη χρονιά που διανύουμε λειτουργεί ορθολογικά και με σύνεση παρά τα αναμενόμενα αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα.
Στον τελικό κόντρα στον Φοίνικα οι Θεσσαλονικείς για πρώτη φορά θύμισαν την ομάδα που είδαμε μετά τον Νοέμβριο. Με γρήγορη ανάπτυξη στην καλή υποδοχή και ταχύτατο μοίρασμα από τον Γουόλς, όχι υπερφόρτωση στο «4» και πρώτο χρόνο στην άριστη πρώτη μπάλα. Δεν έλειψε τίποτα στους Ασπρόμαυρους που είχαν ταυτόχρονα σε σούπερ βραδιά τον MVP (λόγω της δουλειάς του στο σέρβις) Κουμεντάκη καθώς και τον Ούντρις που για διάφορους λόγους (ώμος, εισβολή στην Ουκρανία) ήταν εκτός κλίματος στα περισσότερα ματς του Β’ γύρου.
Όταν όλα λειτουργούν σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, δεν υπάρχει περίπτωση – και με τέτοια ποιότητα σε ατομικό επίπεδο – να μην έρθει ο τίτλος απέναντι σε μια ομάδα που φέτος μαθαίνει τη νοοτροπία του πρωταθλητισμού και των must win αναμετρήσεων. Πιο εύκολα από ό,τι θα περίμενε και ο προπονητής του ΠΑΟΚ παρότι απέφυγε να αναφέρει για λόγους σεβασμού κάτι τέτοιο.
Οι Ασπρόμαυροι χάλασαν τελείως το πλάνο του Φοίνικα και με το δυνατό τους σημείο (μπλοκ) πήραν πόντους ψυχολογίας. Αυτό που αποτελείωσε τους Συριανούς ήταν το 33-31 του δεύτερου σετ. Και όχι μόνο για τον τρόπο που τελείωσε το συγκεκριμένο σετ και ήρθε το 0-2, αλλά γιατί έχασαν το προβάδισμα που έχτισαν στην αρχή του με 1-7 από τα σέρβις του Φράγκου.
Τίποτα δεν λειτούργησε για την ομάδα του Μιλενκόσκι που έπαιξε με άγχος, ίσως και γιατί πήγε με τον άτυπο ρόλο του φαβορί. Με ανέτοιμο Τζούριτς το μπλοκ (που είναι και το δυνατό σημείο του Φοίνικα) ήταν τρύπιο και άσχημα στημένο πάνω στον Ούντρις, ενώ ο Στερν και ο Καρασαββίδης δεν ήταν καθόλου αξιόπιστοι στην υποδοχή.
Ο Φράγκος και ο Μιχάλοβιτς (κατά διαστήματα ο Σλοβάκος) τράβηξαν επιθετικά τους Συριανούς με κάποια τεχνικά χτυπήματα – και όταν η υποδοχή του ΠΑΟΚ δεν ήταν καλή – αλλά προφανώς κι αυτό δεν ήταν αρκετό από τη στιγμή που ο Ιερεσουέλο έφευγε πίσω από τη γραμμή των τριών μέτρων για να βγάλει μια πάσα. Κι όσο ψηλή ήταν η μπάλα, τόσο πιο εύκολα οι Ασπρόμαυροι σταματούσαν τις επιθέσεις με μπλοκ.
Οι βάσεις πάντως μπήκαν (και) σε αυτό το τουρνουά με την πρόκριση επί του Παναθηναϊκού αν και δεν χρειαζόταν αυτή για να αντιληφθούμε πως ο Φοίνικας είναι ομάδα που δεν έχει φέτος κάτι να ζηλέψει από τους υπόλοιπους. Αντίθετα, οι υπόλοιποι έχουν να ζηλέψουν πολλά.
Υ.Γ: Τα ζητήματα του Ολυμπιακού είναι χιλιοειπωμένα και το βλέμμα πρέπει σταθερά να είναι στην επόμενη σεζόν. Εξάλλου με το know how που έχει ο σύλλογος, θα έχει αντιληφθεί ήδη τα λάθη και δεν θα περιμένει πέντε παιχνίδια στο πρωτάθλημα για να πάρει αποφάσεις για το ρόστερ. Η διαδικασία αξιολόγησης έχει τελειώσει και σίγουρα ο Τζουλιάνι θα έχει δει τι θέλει να κρατήσει (εφόσον μείνει που σύμφωνα με πληροφορίες είναι και το πιθανότερο) και τι όχι.
Στον ημιτελικό με τον ΠΑΟΚ αυτό που ήχησε άσχημα στα δικά μου αυτιά ήταν η προτροπή στον Στιβαχτή να παίξει πρώτο χρόνο και εκείνος στην καλή υποδοχή να φορτώνει τον ασταθή Τέπαν. Να μπει ο Ιταλός προπονητής να κάνει πάσα ή να βάλει εκείνος τα χέρια του στο μπλοκ (όσο βελτιωμένο κι αν είναι από όταν ήρθε) ή να κάνει ένα τεχνικό πλασέ σε στημένο τριπλό μπλοκ δεν γίνεται.
ΥΓ.1: Θετική η παρουσία του Πήγασου Πολίχνης, ομάδας που σταθερά βγάζει παίκτες από τις ακαδημίες του. Το ζήτημα είναι να μπουν τα λεφτά από το στοίχημα ενόψει της επόμενης σεζόν ώστε με συνετές κινήσεις να παραμείνει ανταγωνιστικός στη Volley League. Γιατί εδώ που τα λέμε, κούρασαν οι περιπτώσεις ομάδων σαν του Φιλίππου Βέροιας. One hit wonder σαν την Πάμελα που έκανε μια επιτυχία και μετά εξαφανίστηκε.
ΥΓ.2: Να γίνεται Final Four Πέμπτη και Παρασκευή επειδή η ΕΡΤ έθεσε βέτο είναι τουλάχιστον αστείο. Θα μπορούσε η ομοσπονδία να ασκήσει και λίγη παραπάνω πίεση για τη διαφήμιση του προϊόντος. Εκτός αν της άρεσε που στον πρώτο ημιτελικό οι εξέδρες ήταν άδειες και που στον δεύτερο αρκετοί πήγαν καθυστερημένα γιατί μιλάμε για καθημερινή και ο κόσμος δουλεύει. Δεν αντέχεται τόση τελειότητα… Κατά τα άλλα, ναι, ήταν μια ωραία στημένη διοργάνωση αλλά δεν χρειάζεται να χειροκροτάμε μονίμως αυτά που θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα.