Ο Όλεγκ Ζιντσένκο βιώνει μία από τις πιο δύσκολες (αν όχι την πιο δύσκολη) στιγμές στη ζωή του, μετά την εισβολή ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία.
Η πατρίδα του βομβαρδίζεται καθημερινά, συμπατριώτες του αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη χώρα και άμαχοι, αθώοι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από τα πυρά των Ρώσων. Μία κατάσταση παλαιότερων εποχών στο «σύγχρονο» 2022. Αδυνατείς να το πιστέψεις, όμως όταν ανοίγεις τα μάτια σου βλέπεις την «ωμή» αλήθεια να ξεδιπλώνεται μπροστά σου.
Την ίδια στιγμή και εν μέσω αυτών των τραγικών εξελίξεων, αρχηγός της εθνικής Ουκρανίας και βασικό στέλεχος της Μάντσεστερ Σίτι αναγκάζεται να παίξει ποδόσφαιρο. Να αφήσει πίσω τα όποια συναισθήματα και να κλωτσήσει το τόπι. Δύσκολο, αλλά μπροστά στη βαρβαρότητα του πολέμου, η πιο όμορφη διαφυγή.
Σε δηλώσεις του στο BBC Sport ο Ζιντσένκο μας ανατρίχιασε λέγοντας ότι θα πολεμούσε για την πατρίδα, εάν δεν υπήρχαν η κόρη και η οικογένειά του που σίγουρα τον χρειάζονται μαζί τους στην Αγγλία.
“I’m just crying. I promise you, I’m just crying.”
Oleksandr Zinchenko has thanked the world for standing with Ukraine in an emotional interview about the Russian invasion of his homeland.
Watch in full on Football Focus tomorrow at 12pm on @bbciplayer
— BBC Sport (@BBCSport) March 4, 2022
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε όντας βουρκωμένος καθόλη τη διάρκεια της συνέντευξης:
«Με ξύπνησε η γυναίκα μου και έκλαιγε. Ήμουν σοκαρισμένος. Μου έδειξε τα βίντεο, τις φωτογραφίες, το τι συνέβαινε στην Ουκρανία. Ίσως το πιο κοντινό συναίσθημα να είναι όταν κάποιος από τον στενό σου κύκλο πεθαίνει. Ξέρετε, αυτό το συναίσθημα που νιώθετε τόσο άσχημα μέσα σας. Αλλά αυτό είναι πολύ χειρότερο.
Απλώς κλαίω. Μετά από μία εβδομάδα και ακόμα δεν μπορώ να οδηγήσω το αυτοκίνητο από το γήπεδο ή δεν έχει σημασία πού, αλλά μπορώ απλά να βάλω τα κλάματα από το τίποτα. Είναι όλα στο κεφάλι μου. Φανταστείτε το μέρος όπου γεννηθήκατε, όπου μεγαλώσατε. Και υπάρχει απλώς ένα άδειο έδαφος», υποστήριξε αρχικά και συνέχισε:
«Θα είμαι ειλικρινής, αν δεν ήταν η κόρη μου, η οικογένειά μου, θα ήμουν εκεί. Γνωρίζω τους ανθρώπους από τη χώρα μου, τη νοοτροπία τους και όλοι τους, σκέφτονται ακριβώς το ίδιο.
Είμαι τόσο περήφανος που είμαι Ουκρανός και θα είμαι για πάντα για το υπόλοιπο της ζωής μου. Και όταν παρακολουθείς τους ανθρώπους, πώς παλεύουν για τη ζωή τους. Προτιμούν να πεθάνουν και θα πεθάνουν. Αλλά δεν πρόκειται να τα παρατήσουν».
