Πόσες τέτοιες έντονες στιγμές, απόλυτης έκστασης και σκέτης ανατριχίλας, έχουμε ζήσει… Κάθε φορά είναι σαν την πρώτη. Το δεύτερο buzzer beater του Κώστα Σλούκα στη φετινή Euroleague ήταν και πάλι στο ΣΕΦ, ξανά κόντρα σε τουρκική ομάδα, δίνοντας μία υπερπολύτιμη νίκη (δεύτερη συνεχόμενη), που επαναφέρει την ομάδα για τα καλά στο επίπεδο που βρισκόταν μέχρι το τέλος του 2021 (σβήνοντας το κακό σερί του Ιανουαρίου με τις τέσσερις σερί ήττες). Μετά τηδ Φενέρμπαχτσε, ο Έλληνας γκαρντ τιμώρησε και την Αναντολού Εφές σε «νεκρό χρόνο». Είναι μία νίκη με άρωμα playoffs και Final Four, που ήρθε στο όριο και κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Ο Ολυμπιακός δεν είχε στη διάθεσή του τον καλύτερο περιφερειακό αμυντικό της ομάδας λόγω τραυματισμού. Ο Γουόκαπ ήταν απαραίτητος απέναντι στην «πυραυλοκίνητη» γραμμή γκαρντ των αντιπάλων, με Λάρκιν, Μίτσιτς και Μπομπουά κατά κύριο λόγο (συν τον βετεράνο Σίμον). Για δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι στο ΣΕΦ, οι τρεις φορές Πρωταθλητές Ευρώπης είχαν να διαχειριστούν την απουσία των φιλάθλων τους. Όλες οι άλλες ομάδες έχουν τη συμπαράσταση του κόσμου τους, ο Ολυμπιακός όχι. Με τον Ερυθρό Αστέρα το πλήρωσε, ευτυχώς όλα πήγαν καλά κόντρα στην Αναντολού Εφές. Ακόμα και οι χίλιοι οπαδοί της ομάδας, πάντως, ήταν εκπληκτικοί και στήριξαν στο 100% την προσπάθεια των Ερυθρόλευκων, που προστάτεψαν τη βάση τους και διατηρούν τη δεύτερη καλύτερη έδρα στη διοργάνωση με 10-1 (μαζί με την Μπαρτσελόνα, 12-1).
Επειδή το site της Ευρωλίγκας έχει κολλήσει και δεν βγάζει προς το παρόν αναλυτικά το play by play του αγώνα για να το τσεκάρω, αν θυμάμαι καλά ο Σλούκας έχασε δύο τρίποντα στην παράταση πριν σκοράρει το νικητήριο καλάθι (τρίποντο) του αγώνα. Και στα δύο, έβγαλε μία κραυγή αγανάκτησης γιατί ήταν τρίποντα υπό καλές προϋποθέσεις που τα «έχει» στο παιχνίδι του. Ήμουν κοντά και το πρόσεξα, για αυτό και το επισημαίνω.
Προφανώς, στην τελευταία φάση της παράτασης, ο Σλούκας έπρεπε να σουτάρει και δεν υπήρχε άλλη επιλογή από τη στιγμή που είχε την μπάλα στα χέρια του μετά την πάσα του ΜακΚίσικ στη γωνία. Απέμενε σκάρτο ένα δευτερόλεπτο. Ήταν ένα σουτ με τεράστιο βαθμό δυσκολίας. Απέμενε «σκάρτο» ένα δευτερόλεπτο. Δεν υπήρχε χρόνος ούτε για ντρίμπλα (κσι σουτ με καλύτερες προϋποθέσεις) ούτε για δεύτερη σκέψη. Μία προσποίηση στον Μοερμάν χωρίς ντρίμπλα και αμέσως σουτ. Με σπάσιμο της μέσης, που θέλει απίστευτη ευλυγισία για να μη χαθεί η ισορροπία και αλλοιωθεί η συνθήκη του σουτ. Ο Κώστας τα έκανε όλα τέλεια. Η μπάλα εισήλθε γλυκά στο καλάθι και αυτό ήταν! Νίκη μεγάλης σημασίας σε ένα βράδυ που πήγαν όλα πρίμα. Ο Ολυμπιακός έκανε το χρέος του και κατέβαλλε την Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Έχασε η Ζενίτ, έχασε η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, έχασε και η Μονακό. Τρεις ομάδες του υψηλού ανταγωνισμού.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας χρησιμοποίησε ξανά μικρό rotation όπως συνηθίζει στην Ευρωλίγκα. Το ματς θα μπορούσε να είχε κριθεί από την κανονική διάρκεια, αλλά κάποιες κακές επιλογές στο τέλος στέρησαν αυτήν τη δυνατότητα, μαζί με ορισμένα χαμένα ελεύθερα σουτ, ενώ στην τελευταία επίθεση και το χαμένο τρίποντο του Ντόρσεϊ η μπάλα έπρεπε να «γυρίσει» καλύτερα και να μη μείνει κολλημένη στα χέρια του ΜακΚίσικ για τόσα δευτερόλεπτα. Η τετράδα των Σλούκα (23 π.)-Βεζένκοβ (16 π.)-Ντόρσεϊ (19 π.)-Φαλ (10 π.) «τράβηξε κουπί» στο σκοράρισμα και τα 8 περισσότερα επιθετικά ριμπάουντ έκαναν τη διαφορά (10 έναντι 2 της Εφές), προσφέροντας 8 περισσότερες επιθέσεις.
Ο Ολυμπιακός βρίσκεται ξανά στην 4η θέση της κατάταξης του θεσμού με ρεκόρ 14-9 και το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs είναι εφικτό. Προέχει, όμως, η πρόκριση, που ρεαλιστικά βρίσκεται κοντά. Το προσεχές παιχνίδι με την Αρμάνι Μιλάνο, μετά τη διακοπή, αποτελεί ένα ακόμα κρίσιμο σταυροδρόμι. Πάνω από όλα για την πρόκριση και μετέπειτα για το πλεονέκτημα έδρας, όπου με γεμάτο ΣΕΦ τα δεδομένα θα είναι με το μέρος μας. Αρκεί κάποια στιγμή να ανοίξουν κανονικά τα γήπεδα (και να παίζουν όλοι επί ίσοις όροις) προκειμένου ο λαός του Ολυμπιακού να μπορέσει να δει από κοντά την αγαπημένη του ομάδα και να ζήσει στις κερκίδες μοναδικά συναισθήματα.
ΥΓ: Παικταράς και παλικάρι. Το ματς είχε μόλις τελειώσει και ο Σάσα Βεζένκοβ πανηγύρισε με την ψυχή του, ξεσπώντας σε μία πινακίδα μακριά από τους υπόλοιπους συμπαίκτες του. Στη συνέχεια, έκανε μία μεγάλη αγκαλιά τον καθοριστικό Κώστα Σλούκα και φώναζε ρυθμικά το όνομά του μαζί με τους οπαδούς της ομάδας, την ώρα που ο διεθνής γκαρντ έκανε δηλώσεις. Ο Ολυμπιακός είναι μία οικογένεια και όσοι συνηθίζουν να «ανακαλύπτουν φαντάσματα» ας καταπιαστούν καλύτερα με τους κομπάρσους (και) της φετινής Ευρωλίγκας.