Είμαι φανατικά με τον Σταύρο Κόλκα που διαπίστωσε (και ορθώς) στο μέσο που εργάζεται πως «τίποτε δεν τελείωσε» στην πορεία για το πρωτάθλημα.
Βεβαίως, ο κ. Κόλκας αναφέρεται και ενδιαφέρεται για τον ΠΑΟΚ (μαγκιά του και καουμποϊλίκι του) κι εκεί εστιάζει μια σοβαρή απόπειρα εποικοδομητικής προσέγγισης μιας απρόσμενης ήττας του «Δικεφάλου», εκτιμώ πως η ίδια ακριβώς διαπίστωση έχει την ίδια και ισχυρότερη εφαρμογή στην περίπτωση του Ολυμπιακού.
Για να μην γελιέστε, στην πορεία για τη διεκδίκηση του 47ου πρωταθλήματος και 3ου στη σειρά σε συνθήκες σκληρής εξυγίανσης στο Πάρκο Γουδή και σε όλους τους όμορους χώρους, όλα είναι ανοιχτά ακόμη, τίποτε δεν τελείωσε, εκτός από μερικές υπερφίαλες προσεγγίσεις των απέναντι «που είδαν το τυρί, αλλά δεν είδαν τη φάκα».
Αντίθετα από κάθε αισιόδοξη (πολύ περισσότερο από κάθε υπερ-αισιόδοξη) προσέγγιση της συνέχειας της διοργάνωσης για τον Ολυμπιακό όλα τώρα αρχίζουν κι εξηγούμαι:
Η διαφορά που έχει κτιστεί από ΑΕΚ και ΠΑΟΚ οφείλεται περισσότερο στις εγγενείς αδυναμίες των δύο «Δικεφάλων» να ερμηνεύσουν ορθά το φαινόμενο «Ολυμπιακός του Μαρινάκη επί Μαρτίνς» και πολύ λιγότερο σε ένα ισοπεδωτικό ποδόσφαιρο των Ερυθρολεύκων, η απόδοση των οποίων είναι μίλια μακριά από αυτή που είχε γοητεύσει εχθρούς και φίλους στην περασμένη περίοδο.
ΑΕΚ και ΠΑΟΚ περισσότερο ονειρεύτηκαν μια συνολική ανατροπή απέναντι στην ερυθρόλευκη κυριαρχία, παρά εργάστηκαν για να την υλοποιήσουν. Ειδικά, η ΑΕΚ του Ιουλίου 2021, αν δεν είχε πάθει τη νίλα της δεκαετίας το καλοκαίρι από μια Βελέζ, ώστε να αναγκαστεί στην τούρλα του Σαββάτου να προχωρήσει σε μερικές (δυο-τρεις) σοβαρές κινήσεις και παρέμενε σε εκείνα τα αστεία επίπεδα της περιόδου Μιλόγεβιτς θα κινδύνευε σήμερα με υποβιβασμό, καμία πιθανότητα να γλίτωνε μια νέα πεντάρα από τον Ελ Αραμπί και την παρέα του.
Ο ΠΑΟΚ είναι «άλλο έργο». Εκεί πρυτάνευσε μια λογική μνημονιακής προσέγγισης των αναγκών της ομάδας, οι επιλογές που έγιναν στηρίχτηκαν σε μια μεταφυσική αναφορά για κάποιες, σχεδόν υπεράνθρωπες, ιδιότητες ενός προπονητή, την παρουσία του οποίου στον πάγκο περιέβαλαν με φωτοστέφανο.
Μόλις αυτή η παράδοξη ποδοσφαιρικά επιλογή αντιμετώπισε τη σκληρή πραγματικότητα κατέρρευσε, έτσι συμβαίνει πάντα στις περιπτώσεις που μια ονείρωξη βαφτίζεται γεγονός και χρειάζεται να εξελιχθεί στον κανονικό κόσμο.
Απέναντι σε αυτούς τους δύο «καππαδόκες» ο Ολυμπιακός δεν ξέφυγε από την πεπατημένη, ούτε όταν αποκλείστηκε ( από δικά του αποκλειστικά λάθη) από το Champions League, ούτε όταν η απόδοση της ομάδας «πήγαινε κι ερχόταν» και χρειάζονταν μεγάλη υπομονή για να την αντέξει κάποιος. Οι ερυθρόλευκοι έχουν εκπαιδευτεί στην υπομονή, όταν όλα γύρω τους είναι μαύρα.
Το μεγάλο όπλο του Ολυμπιακού στην πορεία προς το 47ο πρωτάθλημα (και 3ο στην εποχή της σκληρής εξυγίανσης των επαγγελματιών ανέργων που διοικούν την ΕΠΟ) είναι η βεβαιότητα όλων (των δικών του και των αντιπάλων) πως η ομάδα έχει τεράστια περιθώρια να ανεβάσει την απόδοση της, να βρει τα πατήματα της, να γίνει η γνωστή καλοκουρδισμένη μηχανή, να συνδυάσει ποιότητα και γκολ. Να σοβαρέψει, δηλαδή.
Αυτή η βεβαιότητα δεν προκύπτει από πουθενά από τους δύο «Δικεφάλους», αντίθετα στις αναλύσεις μιας φυσιολογικής, με βάση το υλικό, πορεία τους προς την άνοιξη και τα play off οι εκτιμήσεις όλες ομιλούν και προβλέπουν «μία από τα ίδια», συγκλονιστικές αλλαγές δεν προβλέπονται.
Σε αυτή τη λογική του «ελατήριου» ο Ολυμπιακός δεν έχει ταίρι. Το συγκρότημα του Μαρτίνς βρίσκεται ήδη σε κίνηση προς τα πάνω, έχει αφήσει πίσω του τις μέρες που έπαιζε μπάλα «στα πατώματα», αργά αλλά σταθερά εμφανίζει κάποια από τα στοιχεία που το καθιέρωσαν σαν την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών στην Ελλάδα, ο καιρός είναι με το μέρος του, είναι σύμμαχος του.
Η προσδοκία αυτή (υπαρκτή με βάση «τα σημάδια») σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως όλα τελείωσαν, το πρωτάθλημα κατακτήθηκε, οι στόχοι υπηρετήθηκαν.
Όλα όσα σήμερα λειτουργούν ή προβλέπεται βάσιμα να λειτουργήσουν υπέρ του Ολυμπιακού, είναι εξαιρετικά πιθανό αύριο να γεννήσουν νέες αμφιβολίες, αν προκύψει στο Ρέντη ένας εφησυχασμός από εκείνους στους οποίους ειδικεύεται το ερυθρόλευκο μαγαζί, η λογική «έλα τώρα μωρέ, δεν βλέπουμε κανένα απέναντι μας» στον Πειραιά γεννήθηκε.
Εννοείται ότι μετά το προχθεσινό αποτέλεσμα, θα σκυλιάσουν τα ενεργούμενα της ΕΠΟ να αποκαταστήσουν την κατ’ αυτούς κανονικότητα, που δεν περιλαμβάνει τον Μαρκ Κλάτενμπεργκ και τους ξένους διαιτητές και στη θέση τους ονειρεύεται κάθε –όπουλο της ελληνικής διαιτησίας, ειδικά αν προέρχεται από την ΕΠΣ Αθηνών.
Το πρωτάθλημα θα έχει πολλά επεισόδια ακόμη, έτσι ή αλλιώς έχει πολύ χρόνο για να τελειώσει. Ο Ολυμπιακός μπορεί να το τελειώσει νωρίτερα αν γρήγορα και οργανωμένα ανεβάσει το επίπεδο της αγωνιστικής του σοβαρότητας εκεί που η ομάδα μπορεί να φτάσει.
Μόλις συμβεί αυτό, τότε όντως θα έχει τελειώσει το φετινό πρωτάθλημα.