Πάει πολύς καιρός από την περασμένη φορά που τα είπαμε. Βλέπετε, δεν είχε μεσολαβήσει κάποια υπόθεση που να με συγκινεί πραγματικά κι έτσι άφηνα τα ψιλολόγια για τη Νικολούλη. Αν και το Μπέρμιγχαμ είναι εδώ και μέρες πνιγμένο στη συννεφιά, είμαι βέβαιος πως αυτό το σκηνικό φαντάζει ως λιακάδα μπροστά στα μαύρα σύννεφα που έχουν σκεπάσει το μυαλό όσων είχαν τη φαεινή να «επενδύσουν» σε… μπασκετικό κρυπτονόμισμα made in Greece.
Καταρχάς, τα αδιάψευστα δεδομένα. Ένας άνθρωπος είναι – πιθανότατα με τη θέλησή του – εξαφανισμένος τις τελευταίες μέρες. Η «εμφάνισή» του το βράδυ της περασμένης Τρίτης λογίζεται ως… μη γενόμενη για όσους ξέρουν (κυρίως) πρόσωπα και πράγματα. Και ίσως αυτή η επιλεκτική «εμφάνιση» να έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα, αφού ενδέχεται κάποιοι να μην την εκλάβουν ως δημοσιογραφική επιτυχία αλλά ως «υπηρεσία». Με μπλοκ παροχής υπηρεσιών δηλαδή, μην πάει ο νους σας σε κάτι άλλο…
Εκείνοι που τον αναζητούν πραγματικά και με γνήσιο ενδιαφέρον, αφού έχουν αρχίσει να ανησυχούν πολύ για τα λεφτά τους, σίγουρα δεν μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί του. Δεν αποκλείεται όμως να κάνουν σύντομα μια κρούση σε αυτούς που βρήκαν τον τρόπο να επικοινωνήσουν μαζί του, ώστε να τον μάθουν κι αυτοί. Καθότι έχουν σαφώς περισσότερους λόγους, για να μην πω «έννομο συμφέρον». Η αλήθεια είναι πως στη συγκεκριμένη περίπτωση οποιαδήποτε κουβέντα περί νόμου είναι θολή, όσο θολό είναι και το κεφάλαιο «Κρυπτονομίσματα» στις περισσότερες χώρες του κόσμου.
Στα δεδομένα επίσης συγκαταλέγεται και η ουσιαστική κατάρρευση της αξίας του εν λόγω κρυπτονομίσματος. Το οποίο, λέει, είχε προκαλέσει αρκετό «σκεπτικισμό» στην πιάτσα εδώ και καιρό. Τώρα, γιατί κανείς δεν είχε γράψει εκτεταμένα γι’ αυτόν τον «σκεπτικισμό» μη με ρωτάτε. Εγώ δεν μπορώ να κάνω τον πονηρό κατόπιν εορτής. Επιθεωρητής είμαι, όχι δημοσιογράφος.
Αφού έμαθα τα βασικά δεδομένα της υπόθεσης, βγήκα στη γύρα. Όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, όλοι «κάτι ξέρουν». Ευτυχώς ο κύκλος των τσιρακίων μου είναι μεγάλος και σεσημασμένος, οπότε μπορώ να υποθέσω ποιος πραγματικά ξέρει και ποιος θέλει να πουλήσει εκδούλευση.
Τι άκουσα/έμαθα ως τώρα από την προκαταρκτική έρευνα που έκανα και που προς το παρόν είναι αδύνατον να διασταυρωθεί για λόγους που ακόμα και ένας εκ γενετής βλάκας μπορεί να αντιληφθεί. Για αρχή, όλοι μιλάνε για λεφτά. Λεφτά που λέγεται ότι έκαναν φτερά. Take the money and run που έλεγε o Γούντι Άλεν και τραγουδούσε ο φίλος μου ο Στιβ Μίλερ με την μπάντα του.
Πόσα είναι αυτά τα λεφτά; Το πιο εξοργιστικά μεγάλο ποσό που έφτασε στ’ αυτιά μου φτάνει ως τα 30. Εκατομμύρια. Τα πώς και γιατί είναι τεχνικά θέματα εκτός της αρμοδιότητάς μου. Κάποιοι λένε για τη μέθοδο της πυραμίδας (που στα χρόνια του μακαρίτη του Μιχάλη Τροχανά λεγόταν και «αεροπλανάκι»), την οποία ωστόσο δεν την ανακάλυψαν οι Φαραώ εξ όσων γνωρίζω.
Σίγουρα οι επενδυτές ήταν πολλοί. Αυτοί δηλαδή που ψήθηκαν με αποδόσεις άνω του 20% όπως λέγεται ότι τους υποσχόταν ο εξαφανισθείς μπασκετικός παράγοντας. Λέγεται ότι δεν ήταν μονάχα ελληνικής προέλευσης τα κεφάλαια, αλλά προέρχονταν ακόμα και από τους εξωτικούς αμμόλοφους του Κατάρ.
Πολλές όμως ήταν και οι «επενδύσεις» λεζάντας τον τελευταίο καιρό. Διαφημίσεις, χορηγίες και άλλες τέτοιες ομορφιές. Τον λογαριασμό βέβαια δεν ξέρω ποιος θα τον πληρώσει. Διότι αν τα πράγματα είναι όπως φαίνονται – και όχι όπως θα ήθελαν κάποιοι να είναι -, πολύς κόσμος θα κλάψει τα λεφτά που ήταν να πάρει και που δεν θα πάρει.
Ένας κάτοικος… Ρουφ μου είπε ότι τα ίχνη που έχει αφήσει ο παράγοντας πίσω του είναι ελάχιστα. Μην απορείτε, σε κάποιες δουλειές οι δοσοληψίες δεν χρειάζονται αποδείξεις. Αντιθέτως, υπάρχουν συνεργάτες του που μπορεί να βρεθούν σοβαρά μπλεγμένοι, τόσο στην εταιρία όσο και στην ομάδα με την οποία «συνεργαζόταν». Α, δεν τον ξέρατε ότι επισήμως δεν φαινόταν πουθενά ε; Ό,τι σας λέω. Από τα σύννεφα πέφτουν διάφοροι άλλοι παράγοντες. Μόνο το «ήταν καλό παιδί, δεν είχε δώσει δικαιώματα» δεν έχει ακουστεί ακόμα.
Το θέμα όμως δεν είναι ο «αγνοούμενος», αλλά αυτοί που άφησε πίσω. Δεν εννοώ την οικογένεια διότι κι αυτή φέρεται να «αγνοείται». Ούτε και για τους επενδυτές που πίστεψαν στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα αλλά και σε αποδόσεις εξωπραγματικές για τη δύσκολη εποχή που ζούμε. Ειδικά στην ομάδα του είχε βάλει, πώς το λέτε εσείς στην Ελλάδα, α ναι, «αυτοφωράκια». Άντε τώρα ο «αυτοφωράκιας» να αποδείξει τα αυτονόητα, που νομικά δεν είναι και τόσο αυτονόητα, όσο κι αν όλη η πιάτσα ξέρει τι έχει παιχτεί.
Μακάρι αυτό που έτυχε στον παράγοντα να μην είναι τόσο σοβαρό και να «επιστρέψει» σύντομα, όπως διαβεβαίωσε τους αναγνώστες του ένα σάιτ που κάποτε λέγεται ότι συνάντησε την αλήθεια και έπαιξαν γροθιές. Μακάρι επίσης να μην την πληρώσουν άνθρωποι που δεν φταίνε και που απλώς πιάστηκαν μαλ… κορόιδα ήθελα να πω, για λόγους που μόνο εκείνοι ξέρουν. Όσο γι’ αυτούς που πίστεψαν ότι θα γίνουν (ακόμα πιο) πλούσιοι δίνοντας τα λεφτά τους χωρίς απόδειξη – έτσι έχει συμβεί με τους περισσότερους απ’ ό,τι λέγεται -, τι είχαμε τι χάσαμε («ψωλέω σε ξεχάσαμε» που τραγουδούσε όταν ακόμη ήταν «φωνάρα» η Εφούλα η Σαρρή)…
ΥΓ. Γράφονται πολλά για την υπόθεση, αλλά ακόμα να κρατάτε μικρό καλάθι. Ειδικά για το τι έχει φέρεται να έχει καταγγελθεί στην Αστυνομία και τι όχι. Προφανώς οι Αρχές γνωρίζουν καλά τι έχει παιχτεί, έλα όμως που χωρίς στοιχεία θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να στραφούν σε αυτούς που πρέπει…