Στο άκουσμα της πληροφορίας πως «ξένος ποδοσφαιριστής μεγάλης ΠΑΕ καταγγέλθηκε για βιασμό από 17χρονη», το μυαλό των περισσότερων Ελλήνων φιλάθλων πήγε στον Ρούμπεν Σεμέδο. Ακόμα κι αν δεν ήταν τον είχαν «φωτογραφίσει» με τόσο μεγάλη ακρίβεια μέσω των αναφορών για προηγούμενα μπλεξίματα, το γεγονός και μόνο πως συγκεκριμένο σάιτ σχεδόν… πανηγύριζε για την εξέλιξη, μπορούσε να ψυλλιάσει και τον πλέον ανυποψίαστο. Τι να κάνουμε, αυτή τη «δημοσιογραφία» χρηματοδοτούν κάποιοι, αυτήν έχουμε. Το ίδιο θα συνέβαινε και από την ανάποδη, για να εξηγούμαστε…
Για το ελληνικό ποδόσφαιρο (τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες) μια τέτοια ιστορία είναι πρωτοφανής και σοκαριστική. Στο εξωτερικό πάλι και ειδικά στην Premier League, αντίστοιχα περιστατικά, που άλλες φορές δεν αποδεικνύονται ποτέ και άλλες καταλήγουν σε εξωδικαστικούς συμβιβασμούς – και τούτο έχει τη σημασία του – προϋπήρχαν της εποχής των social media και των smartphones.
Κάθε υπόθεση προφανώς είναι εντελώς διαφορετική και γι’ αυτό η έκβαση της καθεμιάς ποικίλει. Πριν από 17 χρόνια για παράδειγμα, η αγγλική κοινή γνώμη είχε ταρακουνηθεί από το περιβόητο σκάνδαλο La Manga, κατά τη διάρκεια της παραμονής της Λέστερ στη νοτιοανατολική Ισπανία. Ο Πολ Ντίκοφ, ο Φρανκ Σινκλέρ και ο Κιθ Γκιλέσπι ήταν τα πιο γνωστά ονόματα ανάμεσα σε εκείνους που κατηγορήθηκαν για σεξουαλική επίθεση εναντίον τριών γυναικών στο δωμάτιο ξενοδοχείου. Συνελήφθησαν, πέρασαν κάμποσες ώρες μεταξύ κρατητηρίου και δωματίου ανακρίσεων και στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι, δίχως ωστόσο να έχουν πέσει οι κατηγορίες.
Αυτές κατέπεσαν δυο μήνες αργότερα, όταν αποδείχθηκε ότι οι τρεις καταγγέλλουσες στην πραγματικότητα είχαν πληρωθεί για να κάνουν ομαδικό σεξ με παίκτες της Λέστερ. Σύμφωνα με την εκδοχή του τότε προπονητή της ομάδας, Μίκι Άνταμς, όλα αυτά έγιναν ώστε το ξενοδοχείο που αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα να γίνει πολύ γνωστό και να κεντρίσει το ενδιαφέρων τουριστών – πελατών. Τι απέμεινε; Η λάσπη και μερικές εξοργισμένες σύζυγοι και σύντροφοι που έμαθαν τα καθέκαστα από τον πάντα σκληρό βρετανικό Τύπο…
Για τουλάχιστον 48 ώρες η Λέστερ είχε κατορθώσει να θάψει την ιστορία και να μην επιτρέψει τη διαρροή της στα αγγλικά ΜΜΕ. Κάτι που ήταν αδύνατο να συνεχιστεί επ’ αόριστον. Ο σύλλογος βγήκε τρομερά ζημιωμένος από όλη αυτή την ιστορία και εννοείται ότι κανείς και τίποτα δεν θα μπορούσε να τον αποζημιώσει όταν αποδείχθηκε ότι το «κακούργημα σεξουαλικής κακοποίησης» δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα απλό ερωτικό σκάνδαλο που περιλάμβανε συναινετικό ομαδικό όργιο…
Εννοείται ότι έχουν υπάρξει και κάμποσες υποθέσεις κατά τις οποίες οι κατηγορίες αποδείχθηκαν και προέκυψαν καταδίκες για τους ενόχους. Όπως επίσης και εξωδικαστικοί συμβιβασμοί, το περιεχόμενο των οποίων δεν μαθεύτηκε ποτέ. Ποτέ και για κανέναν λόγο όμως δεν μπορεί κανείς να βγάλει απόφαση από τον καναπέ του σπιτιού του, αν τα στοιχεία δεν είναι συντριπτικά και αδύνατον να αντικρουστούν.
Από την άλλη, το γεγονός ότι ένα πασίγνωστο πρόσωπο οδηγείται με χειροπέδες στον Εισαγγελέα, δεν είναι κάτι που μπορείς να το πάρεις ελαφρά. Ο κοινός νους υποθέτει ότι υπάρχουν σοβαρότατες ενδείξεις ώστε να κινηθούν τόσο γρήγορα οι διαδικασίες και να διαπομπευθεί ο – ένοχος στη συνείδηση των περισσότερων πλέον – Ρούμπεν Σεμέδο. Διότι αν αποδειχθεί ότι υπήρξε κάποιου είδους «σπουδή» με πινελιές τσαπατσουλιάς ή αν ο Πορτογάλος αθωωθεί, καταλαβαίνετε ότι το ρεζιλίκι για τις ελληνικές Αρχές θα είναι άνευ προηγουμένου και θα πρέπει να παραιτηθούν κάμποσα μεγάλα κεφάλια…
Ότι ο Ρούμπεν είναι εύκολος στόχος το αντιλαμβάνονται και οι πέτρες. Αποκλειστικά υπαίτιος γι’ αυτό βεβαίως είναι ο ίδιος και το κακό του το κεφάλι. Κι επειδή ακριβώς έχει το «βιογραφικό» που έχει, θα έπρεπε να είναι τύπος και υπογραμμός ώστε η εξωγηπεδική του ζωή να μη δίνει πια το παραμικρό δικαίωμα. Όχι ότι είναι κακούργημα να ξενυχτάς και να σου αρέσει το «κεχρί» (αγαπημένη φράση του μπαρμπα-Χαλά), αλλά αν αυτό συνδυάζεται και με άλλες χαζομάρες τότε εύκολα μπορείς να βρεθείς μπλεγμένος.
Προφανώς στην περίπτωση που βρεθεί ένοχος ΚΑΙ κατά την ποινική διαδικασία (γιατί είπαμε, η πλειοψηφία της κοινής γνώμης έχει ήδη αποφανθεί εναντίον του), ας βρει καράβι να φύγει. Διότι οι πρώτοι που θα πρέπει να τον πάρουν στο κυνήγι είναι οι άνθρωποι του Ολυμπιακού: αυτοί που τον πληρώνουν αλλά κι εκείνοι που τον υποστήριξαν θερμά στο γήπεδο, ακόμα κι όταν η απόδοσή του δεν ήταν η επιθυμητή. Κι εδώ φτάνουμε στο επικοινωνιακό κομμάτι, που πολλές φορές είναι πολύ πιο σημαντικό και από το ουσιαστικό…
Όταν είσαι υπάλληλος, παίκτης ή παράγοντας ενός μεγάλου συλλόγου, τον εκπροσωπείς πάντα και παντού. Την ώρα που εργάζεσαι, την ώρα που αγωνίζεσαι, την ώρα που βγαίνεις για φαγητό, την ώρα που ξενυχτάς στα μπουζούκια ή στα κλαμπ, την ώρα που την πέφτεις ή σου την πέφτει μια γυναίκα. Οφείλεις να το γνωρίζεις αυτό, όπως και ότι οι πράξεις σου έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ομάδα σου. Πολύ απλά, όταν εκπροσωπείς έναν σύλλογο με το μέγεθος του Ολυμπιακού, υποχρεούσαι να είσαι υπόδειγμα και παράδειγμα για όλους. Αν δεν είσαι, ο σύλλογος οφείλει όχι μόνο να αποστασιοποιηθεί από σένα, αλλά και να σε κρεμάσει στα μανταλάκια προς παραδειγματισμό.
Η ΠΑΕ Ολυμπιακός λοιπόν, θα κριθεί για το πώς διαχειρίστηκε την κρίση – διότι περί τέτοιας πρόκειται – που προέκυψε μόνο όταν αυτή φτάσει στο τέλος της. Όταν δηλαδή υπάρξει απόφαση για το αν οι κατηγορίες είναι βάσιμες ή όχι. Μέχρι τότε, η πάντα βιαστική κοινή γνώμη θα κινείται ανάμεσα στο «αποκεφαλίστε τον» και το «τα ήθελε ο κώλος της κι αυτηνής». Προσεγγίσεις εξίσου απεχθείς, όταν ακόμη ο κατηγορούμενος δεν έχει προλάβει καν να απολογηθεί στον ανακριτή…
ΥΓ. Μια γενικότερη παρατήρηση επί της δημοσιογραφικής – επικοινωνιακής διαχείρισης τέτοιων θεμάτων. Το να προσπαθείς να τα αποσιωπήσεις ή έστω να τα υποβαθμίσεις όταν υπάρχουν ένα σωρό άλλα ΜΜΕ, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα και τα μόνα που θα καταφέρεις είναι α) να κλονίσεις την αξιοπιστία σου και β) να βγάλεις προς τα έξω μια διάθεση συγκάλυψης ή ένα αίσθημα συνενοχής κι ας μη συντρέχει κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα. Μια τόσο σοβαρή υπόθεση όπως η σύλληψη ενός εν ενεργεία διεθνή ποδοσφαιριστή είναι τεράστια είδηση και το ενδιαφέρον της ξεπερνά κατά πολύ τα στενά ελληνικά σύνορα. Το ότι θα βρεθούν και κάποιοι σκατόψυχοι (όπως έγραψε νωρίτερα ο Χρήστος Υφαντής) που θα επιχειρήσουν να συνδέσουν και εντέλει να βλάψουν την ομάδα προς όφελος των αφεντικών τους, εκτός από δεδομένο είναι και αναπόφευκτο…