Από την ώρα που ο ίδιος ο προπονητής του «βγάζει στη σέντρα» τον Δημήτρη Γιαννούλη περισσεύει οποιαδήποτε διαφορετική άποψη από τους υπόλοιπους, πόσο μάλλον αυτή η ακραία οπαδική έως ψυχοπαθολογική αίσθηση μιας υποχρεωτικής υπέρ του ποδοσφαιριστή συνηγορίας, λες και αν δεν πει ο καθένας από εμάς το μακρύ του και το κοντό του υπέρ ή κατά του διεθνή μπακ θα μας κοπεί το μεροκάματο…
Ο Γιαννούλης δεν ήταν καλός με τη Λίβερπουλ, παρά την παραμορφωτική αίσθηση που αναδεικνύει η τηλεοπτική ανάγνωση του αγώνα, και ήταν κακός με τη Σίτι. ΟΚ, αυτό συνέβη, πάει πέρασε, σήμερα είναι μια άλλη μέρα, κανένας δεν στέκεται σε μια κακή απόδοση, εκτός εάν από αυτή εξαρτάται η ζωή του.
Απέναντι σε ένα όχι καλό στην πρώτη αγωνιστική και ένα κακό στη δεύτερη, παιχνίδι, με αντιπάλους τη Λίβερπουλ και τη Σίτι, δηλαδή δύο ομάδες ανάμεσα στις δέκα καλύτερες του πλανήτη, ικανές να ξεφτιλίσουν οποιαδήποτε άμυνα και οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή ατομικά, η υπόλοιπη Νόριτς «τι ακριβώς είναι;»
Τι παραθέτει στο γήπεδο, από πού περιμένει να κερδίσει σε αγωνιστική ικανότητα, τι αναζητεί στο χορτάρι, που στηρίζεται, με ποιους αμύνεται κοντά στην περιοχή της και με ποιους απειλεί στην αντίπαλη περιοχή;
Με την Cosmote να παρέχει άφθονη πληροφόρηση για τις δύο πρώτες αγωνιστικές (ήταν κι εκείνη η τρομερή ματσάρα Νιουκάστλ – Γουέστ Χαμ 2-4) στην Premier League, η Νόριτς είναι η πρώτη που δίνει την εικόνα «ξυπόλητος στο λάκκο με τα αγγούρια».
Τηρουμένων των αναλογιών και χωρίς ακόμη ικανό δείγμα από το ελληνικό πρωτάθλημα (ο Θεός να το κάνει πρωτάθλημα) η Νόριτς είναι Ιωνικός και παίζει τις δύο πρώτες αγωνιστικές με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό! Τι μπορεί να περιμένει η συμπαθής ομάς από τη ζωή της σε ένα τέτοιο ξεκίνημα;
Ο Ντάνιελ Φάρκε έχει παρουσιάσει στο χορτάρι μια ομάδα που δεν έχει τίποτε. Δεν έχει αμυντική λειτουργία, δεν αμύνεται καλά κοντά στην περιοχή, δεν απειλεί τον αντίπαλο, δεν κάνει αισθητή την παρουσία της «στην ανοιχτή θάλασσα», το παιχνίδι της «σβήνει» συνεχώς κάπου εκεί στο ένα τρίτο του γηπέδου που περιμένει ο αντίπαλος, δύσκολα φτάνει στην αντίπαλη περιοχή και ακόμη δυσκολότερα βάζει σε ομάδες σαν τη Λίβερπουλ και τη Σίτι προβλήματα για να βασανιστούν να τα λύσουν. Η μετάβαση από τη μια κατηγορία στην άλλη δεν έχει γίνει νοητικά ακόμη, η προηγούμενη θητεία που κατέληξε σε μεγαλοπρεπή υποβιβασμό δεν δείχνει να έχει προσπορίσει στην ομάδα εμπειρία και γνώση, με άλλα λόγια «τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα» είναι η κατάσταση.
https://athlosnews.gr/apotheosi-sto-anfilnt-gia-ton-king-of-the-match-kosta-tsimika-vid/
Ο Γιαννούλης από την άλλη πλευρά είχε πάντα θέμα στην αμυντική του συμπεριφορά, «του πάει» καλύτερα το επιθετικό παιχνίδι, τέτοιο με αυτή τη Νόριτς δύσκολα θα βρει, οι διαφορές της κατηγορίας με την αμέσως επόμενη είναι η μέρα με τη νύχτα, ίσως αν ξεκινήσουν οι αγώνες με μικρότερης δυναμικότητας (τώρα βέβαια για την Αγγλία μιλάμε) αντιπάλους να προκύψει μεγαλύτερος χώρος για να λειτουργήσει και η ομάδα και ο ίδιος.
Βεβαίως, ο λόγος γίνεται για ένα πρωτάθλημα που μπορεί να καταλήξεις να φας έξι -εφτά από την Άστον Βίλα ή την Γουέστ Χαμ και να κάνεις ισοπαλία με τη Γιουνάϊτεντ, σταθερότητα μηδέν, παγίδες παντού και διαρκώς και καμία προετοιμασία τώρα δεν μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα.
Ότι ο προπονητής του «τον έδωσε στεγνά» μπορεί να είναι και καλό για τον Γιαννούλη, αν ο ίδιος ο μπει στο τριπάκι να το δει με θετική διάθεση, να το εισπράξει ως πρόκληση στην οποία χρειάζεται να απαντήσει. Η πρώτη χρονιά του Τσιμίκα στο Λίβερπουλ είναι οδηγός για τον καθένα Έλληνα που ονειρεύεται να δει τον εαυτό του στην ενδεκάδα μιας ομάδας στην Premier League.
Μέχρι να φτάσει να αναδεικνύεται MVP μόλις στον δεύτερο αγώνα του στην Premier League, τον Κώστα τον «έσωσε», εκτός του ταλέντου του, η θητεία του στον Ολυμπιακό σε συνθήκες πίεσης επιπέδου Champions League. Ανάλογη θητεία ο Γιαννούλης δεν έχει για να ακουμπήσει και να ξεκουράσει το κορμί και το μυαλό του, αφού τα διεθνή ματς με τον ΠΑΟΚ ήταν περισσότερο της «καταστροφής» και της απογοήτευσης.
Ο διεθνής μπακ πάντως απέκτησε ένα πρόβλημα, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα το διαχειριστεί, αν θυμηθεί την Κατερίνη και την Τούμπα δεν είναι σίγουρο ότι θα αποφασίσει ορθολογικά, χρειάζεται ψυχρό αίμα και ακραίος επαγγελματισμός για να κατανοήσει την πρόκληση και να τα βγάλει πέρα.
Μακάρι να τα καταφέρει, Ελληνάκι είναι, χρειαζόμαστε περισσότερους Γιαννούληδες (και Τσιμίκες βεβαίως) για να πάρουμε μια ανάσα ως ποδόσφαιρο, είμαστε μέχρι τα μαλλιά στα σκατά της Super League, ζούμε τη μαύρη περίοδο της κυριαρχίας των στοιχηματζήδων, δεν μας απομένουν παρά μερικοί Γιαννούληδες (και Τσιμίκες), έστω και σε δύσκολο φεγγάρι, επομένως δεν μας παίρνει να τους χάσουμε κι αυτούς!