Κάποια στιγμή θα γινόταν και αυτό. Ύστερα από πέντε διαδοχικά καλοκαίρια, δέκα συνεχόμενες προκρίσεις σε προκριματικά Champions και Europa League, επτά σερί ευρωπαϊκές προκρίσεις με τον ίδιο προπονητή στον πάγκο, θα προέκυπτε και ένας οδυνηρός αποκλεισμός. Ο Ολυμπιακός δεν παίζει μόνος του, και άλλες ομάδες έχουν φιλοδοξίες, οι κληρώσεις για μία ακόμα φορά ήταν οι χειρότερες δυνατές για έναν σύλλογο με το ranking του Θρύλου στην Ευρώπη και στο συγκεκριμένο σημείο της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, όπου υπάρχουν πολύ χαμηλότερα εμπόδια για να ξεπεραστούν μέχρι τη φάση των «χρυσοφόρων» ομίλων.
Δεν υπάρχει κάποιο «μαγικό κούμπι» για αυτούς τους αγώνες. Το φαβορί έχει την αφόρητη πίεση της πρόκρισης, το αουτσάιντερ δίνει τον αγώνα της ζωής του και δεν έχει τίποτα να χάσει. Ο οργανισμός του Ολυμπιακού πίστεψε πως το εκπληκτικό σερί αυτό των καλοκαιρινών προκριματικών θα συνεχιστεί εντελώς μηχανικά και αποφάσισε να ενεργοποιήσει το σύστημα του αυτόματου πιλότου κατά τη διάρκεια του φετινού καλοκαιριού.
Η έπαρση και ο εφησυχασμός είναι πάντα κακοί σύμβουλοι. Αυτό ισχύει και για τους ιθύνοντες που «τρέχουν» τον καλοκαιρινό μεταγραφικό σχεδιασμό και έχουν αργήσει να τον υλοποιήσουν, αλλά και για τον Πέδρο Μαρτίνς, ο οποίος θεώρησε ότι αρκεί η κεκτημένη ταχύτητα μιας δουλειάς τριών ετών στην ομάδα για να φέρει εις πέρας ακόμα μία δύσκολη καλοκαιρινή αποστολή. Ο σύλλογος προχώρησε, σίγουρα, σε στοχευμένες κινήσεις στο μεταγραφικό πεδίο για την ενίσχυση της ομάδας (Τικίνιο, Κούντε, Βατσλίκ, Ονιεκουρού), αλλά αυτές έγιναν καθυστερημένα, ο κορωνοϊός «θέρισε» τους απρόσεκτους Ερυθρόλευκους πριν από τον πρώτο επίσημο αγώνα της σεζόν 2021/22 κόντρα στη Νέφτσι Μπακού, ενώ οι Φορτούνης και Τικίνιο τέθηκαν νωρίς εκτός αγωνιστικής δράσης λόγω σοβαρών τραυματισμών.
Η κατάσταση έπαψε να είναι διαχειρίσιμη από το πρώτο επίσημο παιχνίδι και αυτοί οι προκριματικοί αγώνες έμοιαζαν από την αρχή μέχρι το τέλος σαν ρωσική ρουλέτα. Όλοι αυτοί οι παράγοντες, συν τις κακές διαιτησίες, την έλλειψη τύχης και τα πολλά λάθη, ομαδικά και ατομικά, επηρέασαν τη λειτουργία της ομάδας και έφεραν αυτόν τον αποκλεισμό από τη συνέχεια του Champions League. Και η ουσία είναι πως οι Πρωταθλητές παρουσιάστηκαν με χειρότερη σύνθεση σε αυτό το ξεκίνημα της τρέχουσας αγωνιστικής χρονιάς, συγκριτικά με το πώς τελείωσαν την προηγούμενη σεζόν. Με προχειρότητες και «πειράματα» είναι δύσκολο να «ξεγελάσεις» το ποδόσφαιρο σε αυτό το επίπεδο. Έγιναν λάθη από όλους, σε όλους τους τομείς. Ο σύλλογος μπορεί να βγει πιο δυνατός από αυτήν τη δοκιμασία παρά τη δεδομένη οικονομική ζημιά, αρκεί το πάθημα να γίνει μάθημα και όλοι να μάθουν από τα λάθη τους.
Ο Ολυμπιακός κόντρα στη Λουντογκόρετς έζησε το απόλυτο «κοντράστ» συναισθημάτων με τον κανονισμό του εκτός έδρας γκολ, που έπαψε να ισχύει από τη σεζόν 2021/22. Από εκεί που μετά το πρώτο παιχνίδι στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και το τελικό 1-1 η νέα αυτή συνθήκη βόλευε τους Πρωταθλητές Ελλάδας, ήρθε το 2-2 του επαναληπτικού για να «σιχτιρίσουμε», καθώς με το προηγούμενο καθεστώς η ομάδα θα είχε προκριθεί στα play-off του Champions League. H Πρωταθλήτρια Βουλγαρίας παρουσιάστηκε πιο έτοιμη, αγωνιστικά, σωματικά και πνευματικά, έδειξε πιο «διψασμένη» και ότι το θέλει περισσότερο πάνω στο χορτάρι, αλλά πήρε την πρόκριση στην άχαρη διαδικασία των πέναλτι, εκεί όπου η τύχη παίζει καθοριστικό ρόλο. Ο αποκλεισμός είναι σοκαριστικός για τον Ολυμπιακό, που παραμένει αήττητος στα καλοκαιρινά ευρωπαϊκά προκριματικά από το καλοκαίρι του 2016 (11-5-0), αλλά αποκλείστηκε στα πέναλτι, εκεί όπου όλα είναι πιθανά να συμβούν.
Στο υψηλότερο αγωνιστικό επίπεδο της Ευρώπης, τα ομαδικά και ατομικά λάθη κοστίζουν. Με καθαρό μυαλό έπειτα από τις ώρες που έχουν περάσει, το γκολ του Εμβιλά ήταν υπέροχο, αλλά έκανε… κακό στον Ολυμπιακό. Άπαντες πίστεψαν ότι η πρόκριση τελείωσε. Δεν μπορώ να βρω άλλη εξήγηση. Η ομάδα «κάθισε» αδικαιολόγητα πίσω, την ώρα που έπρεπε να εκμεταλλευτεί το σοκ της αντίπαλης ομάδας και να τη βρει μπόσικη προκειμένου να την «τελειώσει», ψυχολογικά και αγωνιστικά, με ένα δεύτερο γκολ.
Ο Ολυμπιακός, από το 31′ (όταν έκανε το 1-0) μέχρι το 57′ (όταν δέχθηκε το 2-1), δεν… υπήρχε στο γήπεδο και θεώρησε πως μετά την επίτευξη του 1-0 ο στόχος είχε επιτευχθεί. Η Λουντογκόρετς πίεσε ασφυκτικά μέχρι το τέλος του πρώτου ημιχρόνου και θα μπορούσε να είχε ισοφαρίσει. Τα δύο τάκλιν-«καμικάζι» του Μπα ήταν ρισκαδόρικα και αποτελεσματικά, σώζοντας (προς το παρόν) την κατάσταση. Ωστόσο, ο τρόπος που εισήλθαν οι παίκτες του Ολυμπιακού στο δεύτερο ημίχρονο είναι απαράδεκτος και προκλητικός.
Από το πουθενά και μέσα σε διάστημα οκτώ λεπτών (χωρίς κλασική ευκαιρία σε αυτό το χρονικό σημείο της ρεβάνς), η Λουντογκόρετς βρέθηκε στη θέση του οδηγού με ένα αυτογκόλ του Σεμέδο και το ανόητο πέναλτι του Ανδρούτσου. Ήταν μία εύκολη φάση για την κλάση του Σεμέδο, που δεν πήγε αποφασιστικά στην μπάλα για να «καθαρίσει» τον κίνδυνο, ενώ για το πέναλτι που υπέπεσε ο Ανδρούτσος τα λόγια είναι περιττά. Εκεί, ο αμυντικός, ακόμα και αν «πληγωθεί» σε πρώτο χρόνο επειδή ο αντίπαλος έφυγε στην πλάτη του, πρέπει να στείλει την μπάλα στο… διάολο.
Γενικότερα, σε αυτό το ματς, ο Ολυμπιακός εκτέθηκε από την αδυναμία των ακραίων του αμυντικών να «καθαρίσουν» φάσεις στο χώρο ευθύνης τους. Η ομάδα δέχθηκε πολλές διαγώνιες και κάθετες μπαλιές δεξιά και αριστερά στα μετόπισθεν (αλλά και γενικότερα στην πλάτη της άμυνας), που «έκοψαν» στα δύο την άμυνα, και χάθηκε το μέτρημα στις πόσες φορές εκτέθηκαν οι πλάγιοι μπακ. Μετά την ισοφάριση των γηπεδούχων (1-1), ο Μαρτίνς αποφάσισε να βγάλει έναν κεντρικό χαφ (Μπουχαλάκη) και να περάσει τον Παπασταθόπουλο σε ρόλο λίμπερο, εφαρμόζοντας ξανά σύστημα 3-4-3, το οποίο επαναλαμβάνω πως είναι μία χαρά διάταξη, αρκεί ένας προπονητής να έχει τους παίκτες και τα «εργαλεία» για να το εφαρμόσει, αλλά και να το έχει δουλέψει μέσα από την καλοκαιρινή προετοιμασία, κάτι που δεν συνέβη το φετινό καλοκαίρι!
Μετά το πρώτο ματς με τη Λουντογκόρετς στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», είχα γράψει: «Οι περισσότεροι έχουν εστιάσει αρνητικά στη διάταξη 3-4-3 που επέλεξε ο Μαρτίνς για δεύτερο διαδοχικό επίσημο παιχνίδι στη σεζόν 2021/22 και όχι σε μία συγκεκριμένη λεπτομέρεια. Ξέχωρα από το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος σχηματισμός απαιτεί συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά και ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου σε καίριες θέσεις, όπως είχα γράψει από τον περασμένο Απρίλιο, προκαλεί απορία ότι αυτή η διάταξη δεν δουλεύτηκε στο βασικό στάδιο της καλοκαιρινής προετοιμασίας! Μόλις σε ένα φιλικό (με τη ρωσική ΟΥΦΑ) η ομάδα έπαιξε με τρεις στόπερ και για ένα σκάρτο δεκάλεπτο στο φινάλε. Είναι ξεκάθαρο ότι ο εν λόγω σχηματισμός βρίσκεται στο μυαλό του Πέδρο Μαρτίνς από την τελική ευθεία της περασμένης σεζόν, αλλά στο μεσοδιάστημα δεν έπεσε καθόλου το βάρος εκεί στον τομέα της μεταγραφικής ενίσχυσης προκειμένου να έχει τα απαραίτητα «εργαλεία» στη διάθεσή του για να εφαρμόσει αυτήν την τακτική ιδέα πάνω στο χορτάρι με συνέπεια».
Στα τρία από τα τέσσερα παιχνίδια των προκριματικών του Champions League, o Μαρτίνς χρησιμοποίησε τριάδα στην άμυνα κατά τη διάρκεια των αγώνων (είτε από την αρχή και για όλο το ματς είτε σε κάποιο διάστημα στην εξέλιξη των αναμετρήσεων), κάτι που δεν δούλεψε κατά την καλοκαιρινή περίοδο προετοιμασίας και δεν είχε στη διάθεσή του τα «υλικά» για να το παίξει! Με αυτούς τους ακραίους αμυντικούς-«καρμανιόλες», πώς γίνεται ο Ολυμπιακός να παίζει 3-4-3;
Ο προπονητής των Ερυθρόλευκων, όπως είχα γράψει και πριν από μία εβδομάδα, παρουσιάστηκε μπερδεμένος και σε σύγχυση το φετινό καλοκαίρι. Κάτι που είχε φανεί και από το βασικό στάδιο της προετοιμασίας, όταν επέλεξε χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο τη διεξαγωγή έξι φιλικών αγώνων σε οκτώ ημέρες. Από τον περασμένο Μάρτιο, όταν και χρησιμοποίησε για πρώτη φορά σε διάρκεια τη διάταξη με τους τρεις κεντρικούς αμυντικούς υπήρχε ο χρόνος και να ενισχυθεί η ομάδα σε απαραίτητες θέσεις για την εφαρμογή του συγκεκριμένου συστήματος, αλλά και να δουλευτεί μέσα από τις προπονήσεις στο βασικό στάδιο της καλοκαιρινής προετοιμασίας προκειμένου να βελτιωθούν συγκεκριμένα τακτικά κομμάτια για να μπορέσει η ομάδα να υποστηρίξει με συνέπεια το συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού.
Και κάποιες σκόρπιες σκέψεις για το τέλος…
*Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Ολυμπιακός είχε «παρκαρισμένα» είτε στον πάγκο είτε στην εξέδρα, «χοντρικά», κοντά στα 12.000.000 ευρώ (Φορτούνης, Τικίνιο, Βατσλίκ, Ονιεκουρού). Αυτά τα χρήματα είναι μόνο για την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο και αφορούν το ετήσιο συμβόλαιο των τεσσάρων παικτών, ενώ στην περίπτωση του Ονιεκουρού περιλαμβάνονται και τα 5.000.000 ευρώ του κόστους της μεταγραφής του από τη Μονακό. Αν εξαιρεθεί ο Κούντε, καμία άλλη καλοκαιρινή προσθήκη δεν έχει φορέσει ακόμα τη φανέλα των Ερυθρόλευκων σε επίσημο παιχνίδι.
*Δεν αναφέρομαι καν στον Ελ Αραμπί, ο οποίος λόγω κορωνοϊού έπαιξε ως βασικός στο τέταρτο επίσημο παιχνίδι της σεζόν 2021/22! Εντάξει, ίσως και να είχε κουραστεί στη ρεβάνς, αλλά η παρουσία του ήταν απαραίτητη στην κρίσιμη διαδικασία των πέναλτι. Ο καλύτερος «εκτελεστής» του Ολυμπιακού, γενικά (ως σκόρερ) και ειδικά (στα πέναλτι), έλειψε πολύ και ο Χασάν αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων, σουτάροντας χωρίς νεύρο και με χαρακτηριστική απάθεια πάνω στον αντίπαλο τερματοφύλακα.
*Για το πέναλτι του Βαλμπουενά, τι να πει κανείς… Πρέπει να ήταν η χειρότερη εκτέλεση της καριέρας του.
*Ο Τζολάκης τα πήγε καλύτερα από ό,τι περίμενα στους τέσσερις αυτούς αγώνες, αλλά ο Βατσλίκ αποκτήθηκε για να είναι βασικός και να ηγηθεί… Όχι να κοιτάζει τη διαδικασία των πέναλτι από τον πάγκο. Με ενάμισι εκατομμύριο ευρώ ετησίως, θέλει και ερώτημα για το ποιος πρέπει να παίζει;
*Με όλο τον σεβασμό προς τον 18χρονο Τζολάκη, ήθελα να δω τον κορυφαίο τερματοφύλακα του EURO 2020, σύμφωνα με την Εκίπ, στη διαδικασία των πέναλτι κόντρα στη Λουντογκόρετς. Τελεία και παύλα.
*Ο Ολυμπιακός θέλει ξεκάθαρα να παραχωρήσει με μεταγραφή τον Σισέ, ο οποίος σε αυτά τα ματς απέδειξε ότι ο δανεισμός στη Γαλλία τού έκανε καλό. Με διαφορά, είναι ο πιο συγκεντρωμένος και σοβαρός στόπερ της ομάδας σε αυτό το ξεκίνημα της σεζόν (εξαιρείται ο Σωκράτης, που μόλις χθες έπαιξε για πρώτη φορά σε επίσημο ματς). Αυτά τα στοιχεία δεν χαρακτήριζαν το παιχνίδι του. Πλέον, το χαρακτηρίζουν! Μπήκε στο 89′, μετά την αποβολή του Μπα, και δεν πέρασε ούτε… κουνούπι στην «καρδιά» της μεγάλης περιοχής. Ο Σενεγαλέζος στόπερ είναι αισθητά βελτιωμένος σε ό,τι αφορά τη συγκέντρωση και τη σοβαρότητά του κατά τη διάρκεια του αγώνα. Έχει περιορίσει τα αβίαστα λάθη και παίζει περισσότερο με το μυαλό και το ένστικτό του.
*Ο Ουσεϊνού Μπα ρίσκαρε κάνοντας δύο ριψοκίνδυνα τάκλιν με κίτρινη κάρτα, αλλά το πάθημα στην έδρα της Άρσεναλ, τον περασμένο Μάρτιο, δεν έγινε μάθημα για τον ίδιο. Πάλι έκανε ένα αχρείαστο μαρκάρισμα στο ύψος της μεσαίας γραμμής και προς το πλάγιο άουτ, χωρίς λόγο και αφορμή, αφήνοντας την ομάδα του με 10 παίκτες λίγο πριν από τη λήξη της κανονικής διάρκειας του επαναληπτικού.
*Ένα χρόνο πίσω, ο Θρύλος είχε ως ακραίους μπακ τους Ελαμπντελαουί και Τσιμίκα… Η ποιοτική σταθμή, δεξιά και αριστερά στην άμυνα, έχει πιάσει πάτο ένα χρόνο αργότερα.
*Καλώς ή κακώς, σε έναν σύλλογο με το μέγεθος του Ολυμπιακού, κάθε ώρα και ημέρα πρέπει να αποδεικνύεις πράγματα. Το βάρος της Ερυθρόλευκης ριγωτής φανέλας είναι τεράστιο.
*Η πρόκριση στη φάση των ομίλων του Europa League είναι αυτοσκοπός, έστω και αν η ευρωπαϊκή συνέχεια είναι δεδομένη μέχρι το τέλος του έτους (στην τρίτη την τάξει ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση). Η Σλόβαν Μπρατισλάβας πρέπει να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα προκειμένου να αποφευχθεί νέο κάζο. Η ομάδα χρειάζεται ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ σε κομβικές θέσεις. Υπάρχει απογοήτευση, το σοκ του αποκλεισμού από τη Λουντογκόρετς είναι δεδομένο, αλλά η κατάσταση μπορεί να διορθωθεί με την απαιτούμενη ενίσχυση για να έχει ο Ολυμπιακός εικόνα διεκδικητή στη φάση των ομίλων του Europa, εφόσον με το καλό έρθει η πρόκριση. Είναι ένας θεσμός πιο συμβατός για διάκριση σε σχέση με το Champions League, όπου το επίπεδο του ανταγωνισμού αυξάνεται ραγδαία κάθε χρόνο.
