Μ’ άρεσε η «είδηση». Τι έλεγε; «Εκτός από την Ουνιόν Σάντα Φε και τη διαφορά του ενός εκατομμυρίου και ο Σολδάνο απάντησε αρνητικά στον Ολυμπιακό…». Ο προβαλλόμενος λόγος της αρνητικής απάντησης του Σολδάνο; «Αναζητούσε», λέει, «ένα περισσότερο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα και για το λόγο αυτό θα μείνει έως τον Δεκέμβριο, τουλάχιστον, στην Αργεντινή»…
Με εξιτάρουν αυτές οι φοβερές και τρομερές ειδήσεις που αποπνέουν από μίλια μακριά μανατζεριλίκι και επικοινωνιακή κατασκευή προπολεμικού επιπέδου. Έχουν μια πλάκα όταν τις αναγιγνώσκει κάποιος και προσπαθεί να ανακαλύψει «ποιος είναι αυτός ο Σολδάνο, γιατί απάντησε αρνητικά στον Ολυμπιακό και ποιο είναι το περισσότερο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα που αναζητεί»…
Κι ύστερα η σκληρή πραγματικότητα να αποκαλύψει και το αφετηριακό έλλειμμα των απαντήσεων και τις πραγματικές αιτίες μιας ανολοκλήρωτης ποδοσφαιρικής συναλλαγής για λόγους που καθημερινά συμβαίνουν χιλιάδες φορές στις μετεγγραφικές περιόδους.
Ο Σολδάνο είναι ένας φέρελπις νέος είκοσι τεσσάρων ετών, κεντρικός επιθετικός στην ομάδα Ουνιόν Σάντα Φε, τον οποίο ο Ολυμπιακός επισήμως και προς δόξαν των συναλλακτικών ηθών προσέγγισε, του έκανε (και στην ομάδα του) συγκεκριμένη προσφορά, μπήκε σε συζητήσεις μαζί τους, κατανάλωσε (επειδή το ήθελε) χρόνο μαζί τους και τελικώς έκανε άλλη επιλογή. Όλα αυτά είναι ρόλοι που έχουν παιχτεί και ξαναπαιχτεί στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και καμία συγκίνηση ή απορία δεν παράγουν.
Τι είναι αυτό που προκαλεί το γέλιο; «Το περισσότερο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα». Το οποίο ο φέρελπις κ. Σολδάνο δεν ανακάλυψε, εισέτι, παρά τα είκοσι τέσσερα χρόνια του. Παρά το γεγονός πως αγωνίζεται σε ένα πρωτάθλημα που οι διεθνείς μανατζαρέοι έχουν φακελωμένους μέχρι και τα εγγόνια των φροντιστών των ομάδων. Παρά το γεγονός, πως όλοι οι υπόλοιποι συμπατριώτες του πριν καν φτάσουν στην ηλικία αυτή έχουν μετακομίσει σε «περισσότερο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα». Παρά το γεγονός πως η ομάδα του τον έβγαλε στο σφυρί για τέσσερα εκατομμύρια ευρώ (έτσι λέγεται) και δεν παρουσιάστηκε κανένας (πλην Ολυμπιακού) να προσφέρει έστω και τρία σε μια περίοδο που στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο μετεγγραφή επιθετικού σε αυτή την ηλικία και από αυτή τη χώρα με κάτω από δέκα εκατομμύρια θεωρείται αποτυχία.
Κανένα «περισσότερο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα» δεν ενδιαφέρθηκε για τον κ. Σολδάνο, δεν υπέκυψε στη γοητεία της ηλικίας του και των προσόντων του, όταν είναι βέβαιο ότι Ιταλοί και Ισπανοί (κατά πρώτο λόγο) και στη συνέχεια Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι γνωρίζουν τον κ. Σολδάνο και τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες από την ώρα που ξεκίνησε να κλωτσάει το τόπι στην αυλή του σπιτιού του.
Δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να γελάσει ή να εξοργιστεί με ανάλογες ανοησίες, που διακινούνται ελαφρά τη καρδία ως μέγιστες ειδήσεις, ενώ είναι αστείοι πομφόλυγες. Διαλέγω το πρώτο, το γέλιο δηλαδή, όχι για να υπερασπιστώ το ελληνικό πρωτάθλημα ή τον Ολυμπιακό και τις άλλες ομάδες που το συγκροτούν, αλλά για να δείξω πόσο εκτός τόπου και χρόνου είναι κάποιος να εκτιμά συγκρουόμενος με την πραγματικότητα πως φταίει αυτή και όχι ο ίδιος και οι δεδομένες και γνωστές ικανότητες του.
Αλήθεια, αν ο Ολυμπιακός επέμενε πολύ (όπως στην περίπτωση Γκιγιέρμε) και κατέβαλε στην ομάδα και στον ποδοσφαιριστή όσα ζητούσαν χωρίς διαπραγματεύσεις και αντιρρήσεις, τι είδους πρωτάθλημα θα ήταν το ελληνικό; Ανταγωνιστικό ή για τα μπάζα;