Δεν είναι στραβός ο γιαλός. Ποτέ δεν ήταν. Στραβό είναι το ελληνικό μπάσκετ εδώ και χρόνια, πληρώνοντας με ακρίβεια και συνέπεια σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις παθογένειες, σκάνδαλα και εμμονές των ανθρώπων που είναι υπαίτιοι για τον κατά συρροή βιασμό του.
Το άλλοτε κραταιό ελληνικό μπάσκετ παραπέμπει οργανωτικά σε τριτοκοσμική χώρα, ακριβώς ό,τι θυμίζει και η κορυφαία κατηγορία του. Και η άλλοτε «επίσημη αγαπημένη» είναι πια επίσημη διακορευμένη. Μια ομάδα που κατάντησε με… αμισθί προπονητή, ο οποίος πείστηκε από αυτούς που τον έφεραν ότι πρόκειται να απευθυνθεί σε ιθαγενείς που θα τον αποθέωναν για κάθε εξυπνάδα που θα πετούσε. Λες και ήρθε για κονφερανσιέ και entertainer και όχι για προπονητής.
Αυτό που παρουσίασε η εθνική στο κρισιμότερο ματς της τελευταίας διετίας δεν έχει προηγούμενο. Κόντρα σε μια ομάδα που απέχει χιλιόμετρα απ’ οτιδήποτε θα μπορούσε να τη χαρακτηρίζει ως μεγαθήριο, ο Ρικ Πιτίνο εμφάνισε έναν θίασο που ντρόπιασε την Ελλάδα και ό,τι αυτή είχε πετύχει στο μπάσκετ τις προηγούμενες δεκαετίες.
Οι Τσέχοι μετατράπηκαν για μια βραδιά σε Dream Team, στήνοντας ανεπανάληπτο γλέντι σε βάρος της ομάδας του Αμερικανού πολυλογά. Κυρίως όμως, σε βάρος μιας ομάδας που για χρόνια πληρώνει τις εγκληματικές επιλογές ανθρώπων που απέδειξαν περίτρανα ότι μόνο αισθήματα αγάπης δεν τρέφουν για το άθλημα που υποτίθεται ότι υπηρετούν.
Δεν πρόκειται να κάνουμε την παραμικρή μνεία σε παίκτη της εθνικής, από όποιον σύλλογο κι αν προέρχεται. Οι τελευταίοι στους οποίους θα ρίχναμε τις ευθύνες είναι αυτοί που τραβήχτηκαν καλοκαιριάτικα στην άλλη άκρη του κόσμου, προσπαθώντας να διασώσουν το πρεστίζ μιας ομάδας που χρόνια τώρα δέχεται κατραπακιές στον σβέρκο της, όποιοι κι αν φορούν τη φανέλα της. Είτε παίζουν σε μικρομεσαίες ομάδες του πιο απαξιωμένου πρωταθλήματος της Ευρώπης, είτε ήταν MVP της κορυφαίας λίγκας του κόσμου.
Αν μάλιστα οι Τσέχοι δεν χαλάρωναν στην τελευταία περίοδο, η Ελλάδα θα κινδύνευε σοβαρά με ισοφάριση της μεγαλύτερης ήττας στην ιστορία της, η οποία, μαντέψτε, είχε δράστες τους προγόνους των αποψινών αντιπάλων της, πριν από 56 χρόνια. Κι αν ακόμη δεν απειλούταν εκείνο το 116-71 από τη Τσεχοσλοβακία του 1965, ο χρόνος θα γύριζε σχεδόν τρεις δεκαετίες πίσω, όταν και δεχτήκαμε για τελευταία φορά μέχρι σήμερα διαφορά 30+ πόντων.
Η μοίρα της ελληνικής ομάδας ήταν σκληρή κόντρα στην Τσεχία. Σκληρή αλλά απολύτως δίκαια. Διότι ένα σύνολο που αντιπροσωπεύει πρώτα απ’ όλα την οικεία ομοσπονδία, δεν θα μπορούσε να ελπίζει σε κάτι καλύτερο όταν διοικείται από ανθρώπους που μισούν όποιον δεν είναι μαζί τους και έχουν ως μόνο τους μέλημα να εκδικούνται όποιον τους πάει κόντρα…
ΤΑ ΔΕΚΑΛΕΠΤΑ: 32-22, 50-43, 81-54, 97-72
ΤΣΕΧΙΑ (Γκίνζμπουργκ): Άουντα 20 (7/8 δίποντα, 1/1 τρίποντο, 3/4 βολές, 2 ριμπάουντ, 4 ασίστ), Μπάλβιν 14 (4/6 δίποντα, 1/1 τρίποντο, 3/4 βολές, 7 ριμπάουντ, 2 ασίστ), Μποχάτσικ 15 (3), Παλίζα, Πέτερκα, Σαμούρα, Σατοράνσκι 12 (2/2 δίποντα, 2/5 τρίποντα, 2/4 βολές), Σιλμπ 8 (4/4 δίποντα), Σενάλ 9 (3/4 τρίποντα), Σιρίνα 3 (1), Βέσελι 16 (7/9 δίποντα, 2/2 βολές, 9 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 5 κλεψίματα), Βιοράλ
ΕΛΛΑΔΑ (Πιτίνο): Αντετοκούνμπο, Καλάθης 9 (3/8 δίποντα, 1/2 τρίποντα, 3 ασίστ, 3 λάθη), Χρυσικόπουλος 3 (1), Γιαννόπουλος 3 (1), Κασελάκης, Κατσίβελης 5 (1/1 δίποντο, 3/4 βολές), Καββαδάς, Λαρεντζάκης 12 (2/3 δίποντα, 2/6 τρίποντα, 2/2 βολές), Μήτογλου 12 (4/6 δίποντα, 4/5 βολές, 4 ριμπάουντ), Παπαγιάννης 14 (7/9 δίποντα), Ρογκαβόπουλος 3 (1), Σλούκας 11 (2/4 δίποντα, 2/6 τρίποντα, 1/2 βολές, 2 ασίστ, 3 λάθη)
Τα ομαδικά στατιστικά της Τσεχίας: 26/34 δίποντα, 11/25 τρίποντα, 12/16 βολές, 37 ριμπάουντ (26 αμυντικά – 11 επιθετικά), 25 ασίστ, 11 κλεψίματα, 3 μπλοκ, 17 λάθη
Τα ομαδικά στατιστικά της Ελλάδας: 19/34 δίποντα, 8/26 τρίποντα, 10/15 βολές, 25 ριμπάουντ (14 αμυντικά – 11 επιθετικά), 12 ασίστ, 9 κλεψίματα, 2 μπλοκ, 14 λάθη
