Σε μία συνέντευξη «ποτάμι» για τη ζωή του μέσα και έξω από το ποδόσφαιρο, ο Γιοάν Μολό, άφησε την ψυχή του να μιλήσει.
Στο γαλλικό περιοδικό «chaviar» φιλοξενήθηκε μία ιδιαίτερη συνέντευξη του αμυντικού του Παναθηναϊκού, ο οποίος μίλησε για τα δύσκολα χρόνια της ζωής του, τις αποφάσεις που άλλαξαν μια για πάντα την καριέρα του, τις μέχρι τώρα εμπειρίες του με τον Παναθηναϊκό και την ιδιότροπη σχέση του με τον Λάζλο Μπόλονι.
«Κάποια στιγμή ίσως γράψω ένα βιβλίο για όσα πέρασα, ώστε να αποφύγουν άλλοι παρόμοιες καταστάσεις.».
«Όσοι ακούνε την ιστορία μου, λένε αυτός ο τύπος διανοητικά είναι τέρας!», ήταν οι ατάκες του που ξεχώρισαν.
Ακολουθεί ένα μέρος της συνέντευξης του:
Είχες τον Λουτσέσκου και τον Μαντσίνι ως προπονητές εκεί. Πώς ήταν η σχέση σου με αυτούς;
«Ακούστε. Θα σας διδάξω κάτι. Στο ποδόσφαιρο μερικές φορές υπάρχουν μέρη που δεν πρέπει να μιλάς πολύ.
Μιλούσαμε πριν για επικοινωνία (γέλια), υπάρχουν σημεία όπου μιλάς κι άλλα που δεν μιλάς. Δεν θέλω να μιλήσω γι’ αυτό που έζησα, γιατί δεν θέλω να αηδιάσω τη μελλοντική γενιά! Θέλω οι νέοι να διατηρήσουν τα όνειρά τους και να πολεμήσουν για αυτά. Ελπίζω ότι στο μέλλον θα έχουν καλύτερη τύχη από εμένα. Ήταν μια… επαγγελματική σχέση, το μόνο που μπορώ να πω γι’ αυτό».
-Αν διαβάσουμε πίσω τις γραμμές, ο Μαντσίνι είναι ο λόγος που φεύγεις για τη Φούλαμ;
«Του είχαν δώσει να διαχειριστεί ένα μπάτζετ 100 εκατομμυρίων ευρώ, οπότε, ας πούμε ότι ταίριαζε με τους παίκτες που πραγματικά ήθελε…».
-Ακούω τη φωνή σου ότι εξακολουθείς να είσαι λίγο δυσαρεστημένος με τον Μαντσίνι…
«Όχι ιδιαίτερα. Αν κατηγορώ κάποιον ποδοσφαιρικά, αυτός είναι ο Λουτσέσκου. Κάθε εβδομάδα στην προπόνηση μου έλεγε ότι επρόκειτο να παίξω, με έβαζε στην αρχική ομάδα και μετά την επόμενη μέρα του αγώνα ήμουν εκτός. Όταν έπαιζα και σκόραρα, ερχόταν και μου έλεγε: «Τώρα θα σε βάλω στην 11άδα, Γιοάν θα παίξεις!».
Αλλά πέντε λεπτά πριν τον αγώνα μου έλεγε ότι ήμουν ξανά αναπληρωματικός. Συναισθηματικά ήταν δύσκολο γιατί προερχόμουν από μια σεζόν όπου ήμουν καλός. Σκέφτηκα ότι τώρα θα εκτιναχθώ και θα αποδείξω πράγματα και ήταν μια απογοήτευση γιατί δεν μου δόθηκε η ευκαιρία Ακόμα και με τα… ψίχουλα λεπτά που έπαιζα, έπαιζα καλά».
-Για δύο χρόνια στη Ρωσία, πώς ήταν η προσαρμογή σου;
«Ω, μου άρεσε! Υπάρχουν μερικοί που μιλούν για τη Ρωσία λέγοντας ότι έχει κρύο ή οτιδήποτε άλλο. Συνιστώ, ειλικρινά, τη Ρωσία! Είναι ένα πρωτάθλημα με καλό επίπεδο. Και αυτό που μου αρέσει με τους Ρώσους είναι ότι είναι δίκαιοι! Αν είσαι καλός σε βάζουν σε θρόνο, αν είσαι κακός… πληρώνεις μετρητά».
-Σου άρεσε ο ρωσικός πολιτισμός;
«Οτι είναι κρύοι άνθρωποι κι όλα αυτά … νομίζω ότι είναι ψέμα. Είναι κλειστοί ναι, αλλά επιζητούν να αγαπηθούν. Στη Ρωσία, μπορεί να είσαι πλούσιος, μπορεί να είσαι φτωχός και γα μερικούς δεν είναι σίγουρα εύκολο να επιβιώνουν κάθε μέρα. Αλλά αν τους δώσεις αγάπη, θα σου την επιστρέψουν».
-Είδα στις συνεντεύξεις σου ότι μιλάς και λίγο ρωσικά;
«Ναι. Ηταν δύσκολο, αλλά όπως σας είπα, αγάπησα τη χώρα τόσο πολύ, που ήθελα να μάθω και τη γλώσσα».
-Στη Φούλαμ δεν πηγαίνεις πολύ καλά. Γιατί;
«Λοιπόν. Παίζω τα δύο πρώτα ματς, είμαι από καλός έως πολύ καλός. Πάω στην προπόνηση, ο προπονητής έρχεται να με δει και μου λέει: «Γιοάν, εκτιμώ τις δυνατότητές σου. Αρχίζεις να γίνεσαι σημαντικός για την ομάδα».
Δύο μέρες μετά με βάζει ακόμα πιο πολύ και μετά από τρεις ημέρες ο αθλητικός διευθυντής έρχεται και μου λέει: «πρέπει να βρεις ομάδα!». Του απάντησα: «περίμενε περίμενε! Πες μου ότι δεν είμαι σημαντικός για την ομάδα και την επόμενη μέρα ξεκινώ να ψάχνω. Δηλαδή με βάζετε στην ενδεκάδα για να βρω ομάδα; Τελικά μάλλον εγώ είμαι περίεργος…».
-Η αναχώρησή σου για το Κατάρ το 2018, ήταν ποδοσφαιρική επιλογή;
«Η πρόταση ήταν καλή, ήταν μια όμορφη ατμόσφαιρα και είπα στον εαυτό μου «γιατί όχι!». Δεν υπάρχει λόγος να λέμε ψέματα, ήταν πολύ δελεαστικό! Αν σας πουν πήγαινε στο Κατάρ, σίγουρα δεν σας προσφέρουν ως αμοιβή φιστίκια (γέλια)!».
-Επιστρέφεις στη Σοσό, πίσω στο σπίτι, σε κάνει να νιώθεις καλά αυτό;
«Σου λείπει ένα άλλο επεισόδιο (γέλια). Γιατί εν τω μεταξύ βρέθηκα για λίγο στην Κρίλια. Τον Δεκέμβριο επιστρέφω στη Σοσό. Ειλικρινά, ήταν πάλι για το πρότζεκτ (γέλια)! Ήταν επίσης και για κάτι άλλο, αλλά αυτό… (διστάζει) άφησε το καλύτερα. Νομίζω ότι τα επόμενα χρόνια, όλες τις επιλογές που έκανα στην καριέρα μου, θα τις ξεκαθαρίσω γιατί δεν είμαι ούτε υποκριτής, ούτε ψεύτης.
Υπάρχουν πολλά πράγματα που μου συνέβησαν και δεν τα ήθελα και μερικά άλλα που έκανα επειδή ήθελα απλώς να βοηθήσω την οικογένειά μου.
Αλλά το πρόβλημα είναι ότι, για 12 χρόνια, υπήρχε δίπλα μου ένα άτομο που δούλεψε μόνο για τον εαυτό του! Με χειρίστηκε και κατέστρεψε κυριολεκτικά τη ζωή μου. (Παύση, μετά με ελαφρύτερο τόνο). Αλλά αυτό είναι το επόμενο κεφάλαιο (γέλια)!».
-Σκέφτεσαι να γράψεις ένα βιβλίο για αυτό;
«Ναι, ίσως. Επειδή χρειάζεται οι άνθρωποι να γνωρίζουν. Αυτό που μου συνέβη, δεν θα το ήθελα ούτε καν για τον χειρότερο εχθρό μου».
-Μου έλεγες για την οικογένειά σου. Οταν είσαι επαγγελματίας παίκτης, σημαίνει ότι έχεις ασταθή ζωή;
«Δεν μπορείτε να ξέρετε! Δεν μπορείτε να ξέρετε πόσο υπέφερα συναισθηματικά! Υποφέρω εδώ και 13 χρόνια! Πιστεύεις ότι είναι εύκολο για μένα να είμαι πάντοτε μακριά από την οικογένειά μου;
Ξοδεύοντας το χρόνο μου σε αθλητικές αίθουσες, φτάνοντας τέσσερις ώρες πριν από όλους τους άλλους στο προπονητικό κέντρο, δουλεύοντας σκληρά, γιατί ξέρω ότι δεν θα με βοηθήσει τίποτα άλλο και θέλω να είμαι πάντα στην κορυφή, γιατί ξέρω ότι θα κριθώ, θα κριθώ…
Δεν μπορώ να τα παρατήσω, γιατί πρέπει να φροντίσω την οικογένειά μου! Μεταφέρω μια εικόνα όπου είμαι πολύ ισχυρός σωματικά και διανοητικά, αλλά αυτό είναι ένα κέλυφος.
Στο τέλος, ακόμη και όταν δίνω το μάξιμουμ, πάντα έχω τις παρενέργειες ότι δεν είμαι μαζί με τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
Σε όλη την καριέρα μου, ακόμη και όταν οι πόρτες μου έκλεισαν, εγώ τις έσπασα. Δεν περιαυτολογώ, ούτε προσποιούμαι που το λέω (διστάζει), αλλά είμαι πρότυπο αποφασιστικότητας!
Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που ήταν ψυχικά δυνατοί, αλλά στο τέλος του κύκλου ήμουν μόνο εγώ.
Γι’ αυτό σας λέω ότι στο ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου είναι ωραίο να έχεις ταλέντο, αλλά αν στο μυαλό σου δεν είσαι τέρας, δεν μπορείς να κρατήσεις! Αυτός ο κόσμος είναι τόσο ανθυγιεινός που αν δεν είσαι επαγγελματίας και δεν μείνεις ταπεινός, δεν θα διαρκέσεις πολύ…
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
-Πήγες στον Παναθηναϊκό τον Ιούλιο του 2019, με κάποιες δυσκολίες στην αρχή. Δόθηκες δανεικός, δεν υπολογιζόσουν. Πώς κατάφερες να επιστρέψεις στα πλάνα;
«Πώς το έκανα; Λοιπόν, απλώς, έκανα τον Γιοάν (γέλια)! Για 34 εβδομάδες προπονήθηκα μόνος μου, δύο φορές την ημέρα και μόνο μία μονή προπόνηση την εβδομάδα.
Τότε επέστρεψα στην ομάδα, αλλά ο προπονητής είχε τους παίκτες του. Οι άνθρωποι μου έλεγαν: «είσαι τρελός, πηγαίνεις στην παραλία, διασκεδάζεις, δεν θα παίξεις ούτως ή άλλως ό, τι κι αν συμβεί, θα πάρεις τα χρήματά σου στο τέλος του έτους…».
Αλλά το θέμα είναι ότι εγώ δεν επηρεάζομαι έτσι. Υπάρχουν πολλοί που θέλουν να είναι επαγγελματίες, αλλά όταν τα πράγματα δεν πάνε με τον τρόπο τους, τα παρατάνε.
Εγώ είμαι το αντίθετο: μπορεί να πονάω, να υποφέρω, αλλά δεν θα αφήσω ποτέ τον εαυτό μου να εγκαταλείψει. Δούλεψα σκληρά και μετά υπήρξε ήττα, ήττα, αλλαγή προπονητή, ώσπου η μοίρα έφερε μπροστά μου τον πρώην προπονητή μου…».
-Λάζλο Μπόλονι;
«Αυτός με φέρνει πίσω στις προπονήσεις με την ομάδα και λέω στον εαυτό μου ότι «ίσως αυτή να είναι η ευκαιρία σου, γι ‘αυτό πρέπει να δώσεις τα πάντα».
Εντάξει, είμαι έτοιμος σωματικά και διανοητικά γιατί προπονούμαι σκληρά για 34 εβδομάδες, αλλά δεν έχω αγωνιστικό ρυθμό.
Πρέπει να είσαι πανέτοιμος νοητικά. Με βάζει στη θέση μου 2 ή 3 φορές, είμαι αποτελεσματικός, αλλά αποφασίζει να με απορρίψει. Τα περίεργα του ποδοσφαίρου!
Στη συνέχεια, υπάρχει πρόβλημα στη δεξιά πλευρά της άμυνας, αποβάλλεται παίκτης εκεί και δεν υπάρχει κανένας.
Έτσι με δοκιμάζει. Έχω ένα καλό παιχνίδι, αλλά μετά με αφήνει εκτός. Λέω στον εαυτό μου: «δεν είναι κάτι σημαντικό, μην τα παρατάς».
Τα προβλήματα συνεχίζονται στη θέση αυτή και βλέπω ότι υπάρχει ακόμα η ευκαιρία μου. Ο προπονητής με ξαναδοκιμάζει, με βάζει να παίξω και είμαι πολύ καλός! Για οκτώ συνεχόμενα παιχνίδια κρατάμε το μηδέν, δίνω ασίστ και έχω έξοχες επιδόσεις.
Εχουμε κάνει τόσες πολλές νίκες στη σειρά που έρχεται και μου λέει: «Δεν μπορώ πλέον να σε αποχωριστώ». Για 24 παιχνίδια είμαι ένα ισχυρό μέρος της ομάδας. Ο στόχος μου σήμερα είναι να ανανεώσω με τον σύλλογο και να μείνω».
-Τι γίνεται αν προκύψει μία δελεαστική πρόταση;
«Είναι «οκ» αν σας πω ότι στο Κατάρ δεν θα μου προσφέρουν φιστίκια (γέλια);».
-Και γιατί ο αριθμός 58 στη φανέλα; Είδα σε μια από τις αναρτήσεις σου στο «insta» ότι δεν σου έδωσαν επιλογή. Είναι αλήθεια;
«Ναι, ναι, είναι. Όπως λέει και η παροιμία: «δεν είναι ο αριθμός που κάνει τον παίκτη». Λοιπόν, μετέτρεψα αυτόν τον αριθμό σε πολύτιμο αριθμό, γιατί τώρα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που το θέλουν».
-Είναι ο παίκτης που κάνει τον αριθμό;
«Σε αυτό, θα πούμε ναι! Ο αριθμός δεν έχει νόημα».
.
-Με δεδομένο τον πολιτισμό της χώρας, μήπως έμαθες να μιλάς ελληνικά;
«Καθόλου! Με τίποτα. Ειλικρινά, δεν απολαμβάνω να μιλάω ελληνικά. Ο στόχος μου είναι να είμαι αποτελεσματικός, αυτό είναι όλο».
-Είσαι επίσης πολύ ενεργός στο «insta»…
«Λοιπόν, ειλικρινά για μένα είναι σαν μια μορφή θεραπείας. Είναι σημαντικό να μοιράζομαι την καθημερινή μου ζωή, τα χάλια μου, τα μειονεκτήματά μου…
Και, πάνω απ ‘όλα, να δώσω δύναμη στα άτομα που τη χρειάζονται. Στη ζωή, ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν ερωτήσεις, που μερικές φορές προσπαθούν να μάθουν απ’ όσους έχουν εμπειρίες.
Προσπαθώ να τους ενθαρρύνω… (διστάζει) αλλά και να ενθαρρύνω μαζί και τον εαυτό μου, γιατί θέλω να μεταφέρω μια καλή εικόνα και να προσπαθώ να βελτιώνομαι.
Προσπαθώ να εξηγήσω ότι οι οικογενειακές αξίες είναι καλύτερες από τις υλικές. Είναι σημαντικό να μοιραστείς όλες αυτές τις στιγμές. Γι’ αυτό κάνω αναρτήσεις μόλις βιώσω δύσκολες στιγμές σε αθλητικό επίπεδο. Επειδή δεν θέλω οι άνθρωποι να πιστεύουν ότι είμαι εδώ τυχαία».
-Ως επί το πλείστον καταθέτεις απόψεις για κίνητρα και φιλοσοφικές σκέψεις…
«Θα σου εξηγήσω κάτι: όλες οι σκέψεις μου προς το παρόν, αφορούν στο τι μου συνέβη. Όταν οι άνθρωποι γνωρίζουν την ιστορία μου, νομίζω ότι θα πουν στον εαυτό τους «αυτός ο τύπος, διανοητικά είναι τέρας!».
Με ό,τι μου συνέβη, υπάρχουν δύο επιλογές: αυτός που οδηγείται σε κατάθλιψη, που λέει στον εαυτό του «είναι το τέλος της ζωής μου», κι αυτός ο τύπος που λέει στον εαυτό του «θα πολεμήσω. θα εξαντλήσω τα πάντα».
-Μπορεί ένας ποδοσφαιριστής να είναι ο φιλόσοφος της σύγχρονης εποχής; Θα ήθελες να καθοδηγήσεις τη νεολαία;
«Όχι, δεν είναι θέμα καθοδήγησης της νεολαίας. Αλλά τι είναι η νεολαία σήμερα; Η νεολαία είναι το Instagram, είναι κορίτσια, είναι το Ντουμπάι, είναι αυτοκίνητα, είναι ρούχα…
Αξίες, σεβασμός, πειθαρχία, αποφασιστικότητα, δουλειά, γι’ αυτά πρέπει να μιλήσουμε!
Η ζωή δεν είναι μόνο νυχτερινά κέντρα και κορίτσια, που εμφανίζονται… Πώς μπορείς να εκτιμήσεις το άτομο σου με ρούχα ή με ταξίδια ή με οτιδήποτε είναι αλλοιωμένο;
Όλα αυτά είναι χάλια. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς από πού ήρθες και πρέπει να γνωρίζεις ότι το να προπονείσαι είναι προνόμιο. Έχεις την ευκαιρία για μια καλή διαβίωση και πρέπει να δείχνεις σεβασμό».
-Μερικές φορές χρησιμοποιείς πολύ περίπλοκες φράσεις. Δημοσιεύεις όπως σου έρχεται ή μετά από πραγματικό προβληματισμό και σκέψη;
«Οχι, καθόλου. Ξέρετε, μερικές φορές είναι δύο το πρωί, είμαι στο κρεβάτι, είχα έναν πολύ δύσκολο χρόνο και θυμάμαι πράγματα. Με εμπνέει, γιατί η καλύτερη εκπαίδευση είναι η ζωή. Δεν είμαι εδώ με στυλό και χαρτί (γέλια). Απλώς γράφω ό,τι νομίζω».