Η πληροφορία ότι στον Παναθηναϊκό σκέφτονται να κάνουν κεκλεισμένων των θυρών το φιλικό με τον Λεβαδειακό αρχίζει να ξεπερνάει τα όρια του αστείου! Του ανέκδοτου. Της φαρσοκωμωδίας που ζούμε τα τελευταία χρόνια.
Η αλήθεια είναι ότι από τη συγκεκριμένη διοίκηση όλα τα περιμένουμε. Εδώ πέταξαν την… Λεωφόρο σαν στημένη λεμονόκουπα στους… δύο – τρεις χιλιάδες θεατές που θα πήγαιναν στο φιλικό με τους Βοιωτούς θα κώλωναν!
Ωστόσο η σκέψη και μόνο να… απομονωθεί η ομάδα από τον κόσμο δεν είναι τυχαία επιλογή.
Τα τελευταία χρόνια ζούμε τον απόλυτο παραλογισμό. Ένα ολόκληρο σύστημα να προσπαθεί να δείξει ως ένοχο τον κόσμο του Παναθηναϊκού για όσα συμβαίνουν στην ομάδα.
O κόσμος ευθύνεται για τις αποδοκιμασίες στην οικογένεια Βαρδινογιάννη.
Ο κόσμος ευθύνεται για το συλλαλητήριο του 2008.
Ο κόσμος ευθύνεται για τη δημιουργία της πολυμετοχικότητας.
Ο κόσμος ευθύνεται για τη διάλυση της πολυμετοχικότητας.
Ο κόσμος ευθύνεται για τον… Γόντικα, τον Τσάκα και εν τέλει για τον Αλαφούζο.
Στο τέλος ο κόσμος θα… ευθύνεται που αποθέωνε τον Παύλο Γιαννακόπουλο για τα κατορθώματα του μπασκετικού Παναθηναϊκού.
Ας σταματήσει αυτό το αστείο. Ο κόσμος έχει τις ευθύνες του, αλλά όχι αυτές που προσπαθούν να του φορτώσουν.
Με την ίδια λογική ο Σωκράτης Κόκκαλης θα έπρεπε να είχε δώσει τον Ολυμπιακό στον αντίστοιχο… Αλαφούζο, μετά τα εν χορώ μπινελίκια τη σεζόν 2009-10 στο Καραϊσκάκη.
Εάν ήθελε να εκδικηθεί τον κόσμο για την αγνωμοσύνη του, μετά από δώδεκα Πρωταθλήματα σε δεκατέσσερα χρόνια (σ.σ. έτσι όπως τα πήρε…), θα έπρεπε να είχε τιμωρήσει τον… Ολυμπιακό, ρίχνοντάς τον σ’ έναν ιδιοκτήτη σαν και δαύτον που έλαχε στον Παναθηναϊκό.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, αναζητώντας την αφετηρία της μίρλας!
Ο κόσμος γκρίνιαζε επί σειρά ετών (1993-2008) για την πολιτική Βαρδινογιάννη για δύο λόγους. Πρώτον το αντίστοιχο διάστημα ο έτερος Παναθηναϊκός πόλος ο Παύλος Γιαννακόπουλος τα «έχωνε», έφερνε «κολοσσούς» και η ομάδα σάρωνε τους τίτλους σε Ελλάδα και Ευρώπη, ενώ από την πλευρά της η ΠΑΕ είχε μεγάλα σκαμπανεβάσματα. Άλλες σεζόν είχε Σόουζα, Βλάοβιτς και Κωνσταντίνου και άλλες… Βίλα, Ενακαρίρε και Μίτου!
Όμως ο κυριότερος λόγος της «τρέλας» των φίλων του Παναθηναϊκού είχε να κάνει με την… αδιαφορία της ΠΑΕ στο σύστημα Κόκκαλη και την παράγκα, που δεν άφηνε την ομάδα να σηκώσει κεφάλι!
Αυτή ήταν και η πηγή του θυμού που εκφράστηκε με πολλούς τρόπους.
Η κουβέντα λοιπόν αρχίζει και τελειώνει σε αυτό το σημείο. Εάν θεωρούμε «λογική» την απογοήτευση του κόσμου, τότε θεωρούμε λογικές και τις αντιδράσεις.
Ωστόσο ο κόσμος ούτε ανεβάζει, ούτε κατεβάζει διοικήσεις.
Όσα έγιναν σε διοικητικό επίπεδο δεν είχαν να κάνουν με την επιθυμία του κόσμου!
Για παράδειγμα ο κόσμος έκανε το συλλαλητήριο του 2008 με κεντρικό σύνθημα την απομάκρυνση της οικογένειας Βαρδινογιάννη. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η οικογένεια να μείνει ως μεγαλομέτοχος στην πολυμετοχικότητα!
Ο κόσμος στη συνέχεια δεν επιθυμούσε τη διάλυση της πολυμετοχικότητας, ωστόσο αυτό συνέβη.
Μην θυμηθώ ότι ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου, επηρεασμένο από τα ΜΜΕ, ήθελε τους… πρίγκιπες του Τσάκα!
Εσχάτως ο κόσμος δεν θέλει να βλέπει στα μάτια του τον Αλαφούζο, αλλά αυτός παραμένει εδώ…
Οπότε μην μιλάμε για επιθυμίες του κόσμου, όταν δεν γίνονται πραγματικότητα.
Άλλωστε από… αρχαιοτάτων χρόνων ο κόσμος επηρεάζεται από τη στάση των κρατούντων.
Για παράδειγμα ο κόσμος που γκρίνιαζε το 2005, μόλις είδε… φως (δύο λαμπερές μεταγραφές) Κονσεϊνσάο – Μπίσκαν στήριξε δυναμικά την ομάδα με 50.000 εισιτήρια στο καλοκαιρινό φιλικό με την Εσπανιόλ!
Συμπερασματικά είναι άτοπο και παράλογο να «χρεώνεται» ο κόσμος τις αποφάσεις επιχειρηματιών. Αυτή η προσπάθεια γίνεται από πολλούς και με διαφορετικούς τρόπους…
