Ασήμαντη δεν ήταν η ιστορία του Πανιωνίου πριν τις 10 Αυγούστου 1983, όταν έκλεισε η μεταγραφή του Φάνη Χριστοδούλου από τη Δάφνη, με ανταλλάγματα 3 εκατ. δρχ., πέντε παίκτες, αλλά και τον Μάκη Δενδρινό σε παράλληλο ρόλο προπονητή (είχε μόλις αναλάβει τις τύχες και του Πανιωνίου). Ήταν, όμως, η προσθήκη του Φάνη αυτή που «μεγάλωσε» τον σύλλογο, τον καθιέρωσε ως πρωταγωνιστή και τον έκανε μέχρι και διεκδικητή του τίτλου. Χάρη στον Χριστοδούλου, κυρίως (διότι υπήρχε κι ο Νίκος Λινάρδος), οι Πανιώνιοι καμαρώνουν λίγο παραπάνω για το έπος του ’87, απ’ ό,τι για άλλες επιτυχίες εθνικών μας ομάδων.
Τι χρειαζόταν, λοιπόν, για να συγκινηθεί ο κόσμος, που έχει τραβήξει τα πάνδεινα τα τελευταία χρόνια με την ουσιαστική διάλυση του τμήματος και τους επενδυτές που έρχονται, κάνουν το κομμάτι τους και – ανεξάρτητα με το αν έχουν προσφέρει ή όχι – φεύγουν; Ο Φάνης! Το σενάριο περί εμπλοκής του Χριστοδούλου στα διοικητικά φαίνεται πως έχει «καεί» πλέον, αλλά ο υπογράφων διατηρεί ζωηρές αμφιβολίες για το αν υπήρξε ποτέ πραγματικά «καπνός» πίσω από τη «φωτιά». Αν και, για να είμαστε σαφείς και ξεκάθαροι, είναι καλύτερα που το θέμα δεν υφίσταται.
Ναι, κι εγώ χαμογέλασα όταν υπέπεσε για πρώτη φορά στην αντίληψή μου το σενάριο – αλλά αυτή ήταν πάντοτε η αντίδρασή μου τις δύο τελευταίες δεκαετίες, τις σπάνιες φορές που κυκλοφορούσε κάποια καλή είδηση σχετική με τον Φάνη. Γρήγορα το συναίσθημα έδωσε τη θέση του στη λογική, η οποία «γέννησε» προβληματισμό. Διότι, πώς θα μπορούσε να συνδράμει αυτήν τη στιγμή ο «μπέμπης» στον Πανιώνιο, ο οποίος «καίγεται» πρωτίστως για χρήμα και μάλιστα ζεστό;
Διαθέτει την οικονομική επιφάνεια για να ηγηθεί της ΚΑΕ; Εφοριακός δεν είμαι, αλλά είναι προφανές πως όχι. Παρακολουθεί τις εξελίξεις στο σύγχρονο μπάσκετ, ώστε να συνεισφέρει με τις γνώσεις του μέσα ή έξω από τα αποδυτήρια; Δεν αμφιβάλλω ότι κατέχει περισσότερα από πολλούς («και καλά» ειδικούς), ακόμα και τώρα που έχει αποσυρθεί στην Πάρο, αλλά για τις απαιτήσεις ομάδας της Α1; Δύσκολα. Να τον μετατρέπαμε σε κάτι σαν «τοτέμ», χωρίς ενεργό ρόλο, απλά και μόνο για να συσπειρωθεί ο κόσμος γύρω από την ομάδα; Δεν νομίζω ότι θα ήθελε να δει κανείς τον Φάνη (μας) σε ρόλο διακοσμητικό ούτε έχει ανάγκη ο κόσμος του Πανιωνίου τέτοιες κινήσεις για να σταθεί στο πλευρό της ομάδας. Οπότε;
Το μέλλον του Πανιωνίου παραμένει αβέβαιο, αλλά ο Φάνης δεν έχει κανένα μερίδιο ευθύνης γι’ αυτό. Ούτε είναι υποχρεωμένος να γίνει μέρος του προβλήματος ή να δώσει αυτός τη λύση. Προτιμώ να τον έχουμε πάντα στο μυαλό μας ως τον άνθρωπο-σύμβολο της μεγάλης ομάδας του ’80 και του ’90, τον ηγέτη που μπορούσε να παίξει από το «1» έως το «5» στο ίδιο ματς, τον χαρισματικό άσο που όλοι γούσταραν να έχουν στην ομάδα τους, αλλά δεν μπορούσαν. Θα είναι κρίμα να «τσαλακωθεί» ο μύθος του τώρα, είκοσι χρόνια μετά την απόσυρσή του από τα γήπεδα, αναλαμβάνοντας κάτι που (μάλλον) δεν του ταιριάζει.
Δεν χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά. Θυμηθείτε τι συνέβη πέρυσι στον Άρη με τον Παναγιώτη Γιαννάκη…
