Στα χέρια της κυβέρνησης έχει περάσει πλέον η τύχη της υποψηφιότητας του Θόδωρου Ζαγοράκη για την προεδρία της ΕΠΟ. Από τη δική της στάση και τις δικές της τελικές αποφάσεις (εξαρτάται από ποιον θα ληφθούν) θα κριθεί το μέλλον της Ομοσπονδίας, ίσως η ίδια η ύπαρξη της με τη μορφή που μέχρι σήμερα τη γνωρίζουμε.
Οι συζητήσεις και οι επαφές μεταξύ των «εμπλεκομένων» (με οποιαδήποτε ιδιότητα) στην υπόθεση της κοινής υποψηφιότητας έχουν ολοκληρωθεί, οι τελικές θέσεις έχουν κατατεθεί και το αποτέλεσμα είναι ένα τεράστιο αδιέξοδο.
Αυτή τη στιγμή υποψηφιότητα Ζαγοράκη, ως επιλογή κοινής αποδοχής της κυβέρνησης και των Big 4, δεν υπάρχει. Έχει ακυρωθεί, καθώς διαπιστώθηκε μεταξύ των ιδιοκτητών των τεσσάρων «μεγάλων» ομάδων πως συμφωνούν ότι διαφωνούν για όλα.
Τις συζητήσεις και τις διερευνητικές επαφές που εξελίχθηκαν στο προηγούμενο χρονικό διάστημα με βασικό διαμεσολαβητή τον Υφυπουργό Αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη καθόρισε, σε τελευταία ανάλυση, η απόφαση της ΑΕΚ (με τη συνεπικουρία του ΠΑΟΚ) σε ένα σκληρό σχέδιο, που είναι πρακτικά αδύνατο να δεχθεί ο Ολυμπιακός, ενώ αδιευκρίνιστη παραμένει η τελική στάση του Παναθηναϊκού.
Τι έχει αποφασίσει η ΑΕΚ; Συμφωνεί στην υποψηφιότητα Ζαγοράκη για τη θέση του Προέδρου, δεν συζητάει καμία άλλη παραχώρηση σε οποιοδήποτε επίπεδο , από την Εκτελεστική Επιτροπή έως τις θέσεις των βασικών στελεχών της ΕΠΟ. Τις θέλει όλες για τον εαυτό της και τον συνεταίρο της, δέχεται απλώς να επιμερίσει «ένα κόκκαλο» στον ΠΑΟΚ μόνο στις ισορροπίες στην Εκτελεστική Επιτροπή και για τη στάση της αυτής προτάσσει, ως δικαιολογία, μια ισχυρή επιρροή που διαθέτει στις Ενώσεις της ΕΠΟ και τις συμφωνίες της με τον ΠΑΟΚ.
Μάλιστα, η απαίτηση της έφτασε κάποια στιγμή στο σημείο να προσμετράει στους «υποψήφιους του ΠΑΟΚ» και τον ίδιο τον Ζαγοράκη και να απαιτεί να διευρυνθεί υπέρ της ο αριθμητικός συσχετισμός στα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής. Φήμες υποστηρίζουν ότι ζήτησε μια αναλογία «7-4» στο σύνολο των έντεκα μελών της Ε.Ε. που εκπροσωπούν τις Ενώσεις.
Ο ΠΑΟΚ είναι (πάντα ήταν) εγκλωβισμένος στις βασικές συμφωνίες με την ΑΕΚ, ήδη από το 2016, και στην τεράστια υποχρέωση που έχει ο Σαββίδης απέναντι στον Μελισσανίδη για το γνωστό θέμα με τις ληγμένες Κάρτες Υγείας το καλοκαίρι του 2020. Εξακολουθεί να διαθέτει υπό την επιρροή του τον μεγαλύτερο αριθμό Ενώσεων, αλλά χωρίς πρακτικό αντίκρισμα, καθώς τις έχει εκχωρήσει στην ΑΕΚ. Ακολουθεί κατά πόδας όσα η «Ένωση» απαιτεί και επιχειρεί απλώς να διατηρήσει για τον εαυτό του ένα αξιοπρεπές ποσοστό συμμετοχής στην Εκτελεστική Επιτροπή, χωρίς ποτέ να έχει θέσει θέμα με τα στελέχη της Ομοσπονδίας. Άλλωστε, δεν είναι μυστικό, ότι δεν έχει κανένα να προτείνει.
Ο Παναθηναϊκός είναι ένα από τα ερωτηματικά της υπόθεσης. Δεν έχει ανοίξει ακόμη τα χαρτιά του, δείχνει να επιζητεί (και για πολιτικούς λόγους) μια διευρυμένη συμφωνία, δεν επιθυμεί να ακυρώσει το κυβερνητικό αφήγημα (όταν μάλιστα το πήρε πάνω του ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης), αλλά δεν έχει καμία δυνατότητα επιρροής στο δίδυμο ΑΕΚ – ΠΑΟΚ. Παραμένει πάντα ο περιφερειακός «τρίτος της παρέας» με περιορισμένες απαιτήσεις.
Ο Ολυμπιακός στήριξε την υποψηφιότητα Ζαγοράκη στο πλαίσιο μιας διευρυμένης συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης και των Big 4 τόσο για τις θέσεις της Εκτελεστικής Επιτροπής όσο και αυτές των στελεχών της Ομοσπονδίας. Από την θέση του αυτή δεν έχει αποστεί ούτε κατ’ ελάχιστο. Οι εξελίξεις τον βρίσκουν να αρνείται κατηγορηματικά να παίξει σε ένα παιχνίδι σημαδεμένων συσχετισμών, έχει πάψει, στην ουσία, να ασχολείται με το θέμα, ενώ δεν είναι απίθανο να προχωρήσει και σε δημόσια αποκήρυξη της υποψηφιότητας Ζαγοράκη, με τους όρους που σήμερα ισχύουν.
Ο ίδιος ο Ζαγοράκης περιμένει (πόσο άραγε;) και δεν ανακοινώνει την τελική του απόφαση, αν δεν πάρει το «πράσινο φως» από την κυβέρνηση, επιθυμώντας να τιμήσει τη συμφωνία που έκανε μαζί της, ενώ την ίδια ώρα διαβλέπει ότι η πιθανή υποψηφιότητα του δεν είναι πλέον κοινής αποδοχής, αλλά στηρίζεται μόνο στις γνωστές δυνάμεις της «εξυγίανσης», που ήδη διαχειρίζονται με «καταπληκτικά αποτελέσματα» την ΕΠΟ και το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η μπάλα έχει περάσει στο γήπεδο της κυβέρνησης που, όπως όλα δείχνουν, θα πάρει τις τελικές, τις δύσκολες αποφάσεις. Πιθανότητα να προκύψει εσωτερική γενική συμφωνία μεταξύ των Big 4 δεν υπάρχει καμία. Δική της δυνατότητα να «επιβάλλει» διοικητικά μια λύση υφίσταται περιορισμένη, εξαιτίας του ειδικού, έστω και κολοβού, καθεστώτος που διέπει το ποδόσφαιρο. Μια προσφυγή στη διάταξη του άρθρου 15 του ν. 4326/2015 (ο περιβόητος νόμος του διαβόητου Κοντονή) δεν είναι πρακτικά εύκολη, χωρίς να αποκλείεται εντελώς, αν κριθεί ότι το πολιτικό όφελος θα είναι μεγάλο και εφόσον διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξουν επιπτώσεις.
Η μόνη πολιτική διέξοδος είναι μια πιθανή συμφωνία της με τη FIFA και την UEFA για μια «άλλη ΕΠΟ» με την εγγύηση των διεθνών ποδοσφαιρικών αρχών για μια ομαλή μετάβαση σε ένα κοινής αποδοχής διοικητικό καθεστώς, αφού προηγηθεί μια μικρή περίοδος μεταβατικής διοίκησης. Εξέλιξη, που δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα την υιοθετήσουν οι διεθνείς Ομοσπονδίες, λόγω των γνωστών καταστατικών περιορισμών τους.
Η υπόθεση της υποψηφιότητας Ζαγοράκη έχει φτάσει σε αδιέξοδο και με τα σημερινά δεδομένα δεν πρόκειται να προχωρήσει. Λογικά, ο ίδιος ο Ζαγοράκης περιμένει την κυβέρνηση να του πει τι θα κάνει και μέχρι να του γνωστοποιηθεί η επίσημη θέση της δεν πρόκειται να προχωρήσει στην επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητας του.
Τι άλλο, φαίνεται, ότι δεν πρόκειται να κάνει; Να παριστάνει τον κοινό υποψήφιο της «εξυγίανσης», με τον Ολυμπιακό να έχει βγει επισήμως στο κλαρί εναντίον μιας ΕΠΟ στην οποία ο ίδιος θα ζεσταίνει την καρέκλα του προέδρου.
Υ.Γ. Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση!!!