Το ιδανικό για τον Ολυμπιακό θα ήταν να κρατήσει το μηδέν στην εστία του στον πρώτο προημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, αλλά μία στιγμή αμυντικής αδράνειας έδωσε το δικαίωμα στον Άρη να ελπίζει. Το 1-0 θα ήταν καλύτερο από το 2-1 και η πραγματικότητα είναι πως η πρόκριση στα ημιτελικά παραμένει πέρα για πέρα ανοιχτή.
Επειδή ο Ολυμπιακός μπαίνει σε μία περίοδο σημαντικών αγώνων, διεκδικώντας προκρίσεις στο Europa League και το Κύπελλο Ελλάδας, οι λεπτομέρειες είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά. Δεν είναι ενθαρρυντικό ότι ο Άρης, χωρίς κλασική ευκαιρία στην αναμέτρηση, διατήρησε βάσιμες τις πιθανότητές του για τον επαναληπτικό, σκοράροντας ένα γκολ από το πουθενά και κόντρα στη ροή του ματς. Το 2-1 είναι ένα «πονηρό» σκορ και η ρεβάνς πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη δέουσα προσοχή, σοβαρότητα και συγκέντρωση.
Ο Πέδρο Μαρτίνς επέλεξε να κάνει εκτεταμένο rotation, αλλάζοντας τους 10 από τους 11 ποδοσφαιριστές που είχαν στο παίξει στο τελευταίο ματς Πρωταθλήματος κόντρα στον ΟΦΗ (7/2, 3-0). Παρά τις πολλές αλλαγές στο βασικό σχήμα, ο Ολυμπιακός μπήκε με το πόδι στο γκάζι και έδωσε έναν «τρελό» ρυθμό στο πρώτο εικοσάλεπτο. Από εκεί και πέρα, προσπάθησε εμφανώς να διατηρήσει τις ισορροπίες και να χαμηλώσει το τέμπο ύστερα από ένα ξεκίνημα-«ροντέο» στην αναμέτρηση, αλλά ένα τρίτο γκολ θα ήταν καλοδεχούμενο.
Οι Ερυθρόλευκοι είχαν τρεις-τέσσερις καλές στιγμές και τις καλύτερες ευκαιρίες στον αγώνα, αλλά και ένα γκολ που, σωστά, δεν μέτρησε (ο Φορτούνης έκανε τη χειρότερη δυνατή επιλογή, πασάροντας στον εκτεθειμένο Κάιπερς), για να διευρύνουν το προβάδισμά τους, αλλά ο επαναληπτικός μπορεί να περιμένει. Κάθε αγώνας στην ώρα του και η ρεβάνς είναι προγραμματισμένη στις 4 Μαρτίου. Προφανώς, ο Ολυμπιακός επιθυμεί την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας και του δεύτερου συνεχόμενου νταμπλ, αλλά δεν πρέπει να φορτωθεί με επιπλέον άγχος επειδή οι αντίπαλοί του φαίνεται πως «ζουν και αναπνέουν» για τη συγκεκριμένη διοργάνωση και έχουν «αφιερώσει» το υπόλοιπο της σεζόν σε αυτήν. Η ομάδα του Μαρτίνς έχει 11 νίκες σε 12 παιχνίδια μέσα στο 2021 (11-1-0) και τέρματα 29-4! Οπότε, άλλες ομάδες είναι «φορτωμένες» με πίεση, όχι ο Ολυμπιακός.
Ο Ολυμπιακός είναι τυχερός που έχει έναν αναπληρωματικό σέντερ φορ της εκτελεστικής δεινότητας του Αχμέντ Χασάν, ο οποίος «αθόρυβα» έφτασε διψήφιο αριθμό γκολ στη σεζόν (10 τέρματα), σε περιορισμένο αγωνιστικό χρόνο και σε λίγες συμμετοχές, έχοντας παίξει σε 19 από τους 32 επίσημους αγώνες της ομάδας. Και τα δύο τελειώματά του, στα ισάριθμα γκολ που πέτυχε, είναι υποδειγματικά. «Σεντερφορίσια», μέχρι το μεδούλι! Κίνηση στην πλάτη της άμυνας, ένα άγγιγμα της μπάλας και γκολ.
Επιγραμματικά, για ορισμένους παίκτες σε ατομικό επίπεδο, μπορούμε να σημειώσουμε κάποια πράγματα. Ο Κένι Λαλά έβγαλε μία άνεση στο παιχνίδι του και, αν εξαιρεθεί το λανθασμένο διώξιμο στο 20′, που προκάλεσε ένα καλό σουτ του Μπερτόγλιο από μακριά, το ντεμπούτο του ήταν θετικό. Είναι παίκτης επιπέδου και μπορεί να συνεισφέρει και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος ήταν σταθερός και δεν χρειάζεται να γράψουμε κάτι περισσότερο για την αξία του. Είχε τρεις-τέσσερις επεμβάσεις εντός και εκτός μεγάλης περιοχής, δείγμα της κλάσης του. Το ερώτημα, τη δεδομένη χρονική στιγμή, είναι αν μπορεί να «βγάλει» άμεσα ένα «γεμάτο» ενενηντάλεπτο.
Η εμφάνιση του Ουσεϊνού Μπα ήταν προβληματική. Στη φάση του γκολ έχασε την πρώτη κεφαλιά στην εκτέλεση φάουλ του Μπρούνο Γκάμα, ενώ στη συνέχεια έστειλε την μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του, στην προσπάθειά του να απομακρύνει τον κίνδυνο. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται τον Σενεγαλέζο στόπερ σε καλή αγωνιστική κατάσταση, ιδιαίτερα στους δύο ευρωπαϊκούς αγώνες με την Αϊντχόφεν. Ο Χοσέ Χολέμπας, στην 23η φετινή συμμετοχή του, έδωσε την πρώτη του ασίστ. Η παρουσία του είχε ενέργεια και απέδειξε ένα πράγμα: ότι αν είχε έναν κανονικό αριστερό μπακ μπροστά του στο πρώτο μισό της σεζόν και όχι έναν «τουρίστα», όπως τον Ρούμπεν Βινάγκρε, θα ήταν και ο ίδιος καλύτερος και πιο «φρέσκος». Τώρα, που ο Ολυμπιακός έχει έναν κανονικό ποδοσφαιριστή στο αριστερό άκρο της άμυνας, όπως τον Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ, ο Χολέμπας δείχνει ότι μπορεί να προσφέρει περισσότερο, ακόμα και στα 37 του.
Ο Τιάγκο Σίλβα πατάει πιο γερά όσο παίρνει περισσότερα αγωνιστικά λεπτά στα πόδια του, αλλά περιμένουμε και το κάτι παραπάνω. Οι Λάζαρ Ραντζέλοβιτς και Μάριος Βρουσάι είχαν διάθεση. Ειδικά, ο Βρουσάι είχε την καθοριστική πάσα στο πρώτο γκολ, που «αποσυντόνισε» την αντίπαλη άμυνα, και ορισμένες ατομικές ενέργειες. Ο Σέρβος, πάντως, είναι πεσμένος στην τρέχουσα σεζόν. Τέλος, ο Ούγκο Κάιπερς βοήθησε πολύ, έχοντας την ασίστ στο πρώτο γκολ. Ως ένα γενικότερο συμπέρασμα μπορούμε να αναφέρουμε πως το σύστημα 4-4-2 ταιριάζει… γάντι στον Βέλγο επιθετικό, παίζοντας στο ρόλο του περιφερειακού κυνηγού. Όταν αγωνίζεται μόνος του μπροστά, συνήθως «χάνεται».
