Είναι η πάγια τακτική των «δευτεροτριτοτέταρτων», όταν χάνουν την επαφή τους με την κορυφή και τον τίτλο, να προσπαθούν να απαξιώνουν τον Ολυμπιακό, χρησιμοποιώντας χίλιες δύο δικαιολογίες. Είναι σύνηθες όταν η διαφορά και η απόσταση μεγαλώνουν σε όλα τα επίπεδα, όλοι οι άλλοι να μικραίνουν… Ο Ολυμπιακός ξεμακραίνει και όλοι οι άλλοι γίνονται χειρότεροι. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Άλλωστε, από τη σεζόν 1996/97, λες και πριν δεν υπήρχε ποδόσφαιρο στην Ελλάδα (!), βιώνουμε το ίδιο, κουραστικό, σκηνικό. Όταν μία ομάδα δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική απέναντι στον Ολυμπιακό και να παραμείνει μέχρι το φινάλε στη διεκδίκηση του Πρωταθλήματος, η «λογική» τους είναι ξεκάθαρη: πες, πες, πες, ρίχνουν λάσπη στον ανεμιστήρα και ελπίζουν πως στο τέλος κάτι θα μείνει… Γνωρίζουμε τις πρακτικές τους και τίποτα πια δεν μας κάνει εντύπωση.
Ο πρωτοπόρος και αήττητος Ολυμπιακός νίκησε τον Ατρόμητο στο Περιστέρι με 1-0 και αποσπάστηκε 11, 12 και 17 βαθμούς αντίστοιχα, από τους μονίμως «παραπονεμένους» και «αδικημένους» του ελληνικού ποδοσφαίρου, ύστερα από 18 αγωνιστικές. Σε ένα ακόμα «Πρωτάθλημα της εξυγίανσης» (η πέμπτη συνεχόμενη σεζόν, για να μην ξεχνιόμαστε), οι Ερυθρόλευκοι δείχνουν την ανωτερότητα και την κυριαρχία τους, την ώρα που οι γνωστοί-άγνωστοι προσπαθούν να μας βγάλουν «τρελούς»!
Πλέον, όμως, ακόμα και ο πιο αδαής γνωρίζει τι ρόλο βαράει ο καθένας. Δεν μου αρέσει να δίνω συμβουλές, αλλά έχω απορρίψει ό,τι με χαλάει. Δεν βλέπω αθλητικές εκπομπές στην τηλεόραση, ανεξαρτήτως καναλιού. Παρατηρώ, πλέον, πού και πού (γιατί δεν με ενδιαφέρει), τους αντι-Ολυμπιακούς για να γελάω και να διαπιστώνω σε ποιο σημείο έχει φτάσει η προπαγάνδα τους. Έχω τα δικά μου μάτια και κανένας δημοσιογράφος ή τηλεκριτικός διαιτησίας, κανενός ΜΜΕ (φιλοΟλυμπιακού και μη), δεν μπορεί να επηρεάσει τη γνώμη μου και όσα βλέπω. Όλοι αυτοί πληρώνονται και «λένε» ό,τι επιτάσσει το συμφέρον τους. Είναι επαγγελματίες συμφεροντολόγοι και το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν κάνουμε την ίδια δουλειά.
Ο Ατρόμητος έχει παράπονα από τη διαιτησία, σε ένα ματς όπου έπαιξε παθητικά από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό και δεν δημιούργησε ούτε μία φάση και ευκαιρία της προκοπής στην εστία του Σα. Ο Τσαγκαράκης έκανε λάθη σε βάρος και των δύο αντιπάλων, αλλά τα διαιτητικά του κριτήρια ήταν τα ίδια και για τις δύο ομάδες. Πρώτα έγινε το πέναλτι πάνω στον Μπουχαλάκη (στο 0-0) και μετά το χέρι του Σεμέδο, που βάσει των νέων κανονισμών (αναφορικά με τα χέρια εντός μεγάλης περιοχής είναι πέναλτι). Πρώτα έπρεπε να αποβληθεί με απευθείας κόκκινη κάρτα ο Στρούγγης για το βάναυσο χτύπημα στη γάμπα του Ανδρούτσου και μετά ο Μπα, που κλωτσάει μπάλα και αντίπαλο μαζί. Για την ιστορία, στη φάση του Ανδρούτσου (47′), ο Τσαγκαράκης δεν υπέδειξε καν το κραυγαλέο φάουλ. Για κίτρινη κάρτα ούτε λόγος… Τόσο πολύ ήθελε να ευνοήσει τον Ολυμπιακό.
Ο Πέδρο Μαρτίνς επανέφερε το σχηματισμό με τρεις κεντρικούς μέσους, αν και ο Μπρούμα έπαιζε πιο πολύ ως δεύτερος επιθετικός και το σύστημα ήταν περισσότερο 4-4-2. Ο Πορτογάλος εξτρέμ σκόραρε ξανά (4ο γκολ σε 11 συμμετοχές) και δείχνει να πατάει ολοένα και πιο γερά στα πόδια του. Μπορεί να δώσει πράγματα και όταν αγωνίζεται πιο κοντά στη μεγάλη περιοχή γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνος. Ο Μπουχαλάκης ήταν ο κορυφαίος παίκτης του γηπέδου με φοβερά «ανοίγματα» του παιχνιδιού στα άκρα και υποδειγματικές βαθιές, «30άρες» και «40άρες» μπαλιές, που αποσυντονίζουν κάθε άμυνα. Κάπως έτσι σημειώθηκε το πεντακάθαρο γκολ του Μπρούμα, με τον Στρούγγη να κάνει λανθασμένο υπολογισμό και να πέφτει στο έδαφος όταν βλέπει την μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα. Αν αυτή η επαφή των δύο παικτών είναι φάουλ, τότε κάθε ανεπαίσθητη επαφή στο ποδόσφαιρο πρέπει να σφυρίζεται φάουλ.
O Ολυμπιακός έπρεπε να πετύχει και άλλα γκολ στις κλασικές ευκαιρίες που δημιούργησε και το τελικό σκορ είναι «φτωχό» βάσει της εικόνας και της απόδοσης των ομάδων εντός αγωνιστικού χώρου. Ο Πέδρο Μαρτίνς έδωσε την ευκαιρία στον Ανδρούτσο να παίξει βασικός για πρώτη φορά στο φετινό Πρωτάθλημα και επιτέλους ο Ολυμπιακός είχε στις θέσεις των ακραίων αμυντικών δύο ποδοσφαιριστές που σφύζουν από νιάτα, ταχύτητα και ενέργεια. Ο Ρέαμπτσιουκ ανεβαίνει ολοένα και περισσότερο, δείχνοντας και επιθετικά ότι σιγά-σιγά βρίσκει τα πατήματά του. Μέτρησε δύο εκπληκτικές σέντρες σε Ελ Αραμπί και Μπρούμα, φτάνοντας κοντά στην πρώτη του ασίστ με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Από εκεί και πέρα, οφείλω να γράψω για να έχω καθαρή τη συνείδησή μου ότι η διαχείριση του εξαιρετικού προπονητή Μαρτίνς προς τον Φορτούνη προκαλεί εύλογες απορίες και πολλαπλά ερωτηματικά…
https://athlosnews.gr/atromitos-olympiakos-0-1-o-mproyma-pire-fora/
