Τίναξε στον αέρα κάθε έννοια στοιχειώδους ανταγωνισμού και ισονομίας στο ιδιωτικό επιχειρείν η ακραία κυβερνητική εμπλοκή (μέσω ΕΡΤ) στο θέμα της πώλησης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Κατάργησε, με ένα άρθρο και ένα νόμο, ό,τι έχει κατακτηθεί από την παγκόσμια οικονομική σκέψη ανά τους αιώνες και χαρακτηρίζει τη λειτουργία της ιδιωτικής οικονομίας στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό.
Στην ουσία επιδότησε με κρατικό, ζεστό χρήμα ιδιωτικές εταιρίες στο χώρο του ποδοσφαιρικού θεάματος σε μια αποθέωση της έννοιας της «κρατικής επιδότησης», η οποία, ως γνωστό, ρητώς απαγορεύεται στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την οποία οι αρμόδιες κοινοτικές υπηρεσίες αντιμετωπίζουν ως έγκλημα καθοσιώσεως στο πλαίσιο του ανταγωνισμού. Θεωρούν (κι έχουν δίκιο) ότι κάθε κρατική επιδότηση, ευθεία ή δια της πλαγίας, νοθεύει τον υγιή επιχειρηματικό ανταγωνισμό, άρα είναι καταδικαστέα και ρητώς απαγορεύεται.
Δεν γνωρίζει, άραγε, ο φέρελπις κ. Βασιλειάδης και οι συν αυτώ παρεπιδημούντες στην κυβερνητική εξουσία τη ρητή κοινοτική απαγόρευση ακόμη και της σκέψης για κρατική επιδότηση; Και τη γνωρίζει και δεν μπορεί να μην την αποδεχθεί. Γιατί επιμένει; Επειδή, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει όταν θα έρθει η ώρα να καταλογιστούν πρόστιμα και προσαυξήσεις εάν οι ιδιώτες επιχειρηματίες του χώρου προσφύγουν στα ελληνικά ή στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.
Στην περίπτωση της ΕΡΤ δεν τηρήθηκε καμία από τις προϋτποθέσεις που ορίζουν τον υγιή ανταγωνισμό και στηρίζουν την ισονομία. Δεν υπήρξε καμία διαδικασία δημόσιας πρόσκλησης για την πώληση των ελεύθερων δικαιωμάτων, δεν προέκυψε καμία διαδικασία τυπικού, έστω, διαγωνισμού, δεν βγήκαν στην αγορά προϊόντα και ποσά για να «χτυπηθούν» και να καταλήξουν κάπου.
Τόσα δίνω. Πόσα θες; Στην ΕΡΤ πουλάνε αυτό που θες. Με τη λογική αυτή και με το δημόσιο χρήμα σε ανεξέλεγκτη διαχείριση στην υπηρεσία των εκλογικών σκοπιμοτήτων, τόσο του ίδιου όσο και της κυβέρνησης του, ο κ. Βασιλειάδης δεν είχε καμία ευαισθησία, ούτε αναρωτήθηκε αν δικαιούται να εμπλέκει το επίσημο κράτος και τα χρήματα των πολιτών σε πωλήσεις και αγορές τηλεοπτικών δικαιωμάτων.
Αφήνουμε στην άκρη όλα εκείνα τα παρανοϊκά ενταγμένα στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τις κακές ιδιωτικές εταιρείες του ποδοσφαιρικού θεάματος, το κάκιστο κράτος και τις χείριστες σχέσεις διαπλοκής μεταξύ τους. Αυτά είναι όλα «περσινά ξινά σταφύλια», που τα βλέπει μόνο ο Τζούλιος και του σηκώνεται η τρίχα…
Έτσι όπως τα έφερε η άτιμη η ζωή «κι εκείνοι οι 92 που δεν ήταν εκπαιδευμένοι και πνίγηκαν ή κάηκαν» (σύμφωνα με την Αυλωνίτεια λογική) ποιος ασχολείται τώρα με τα προγράμματα και τις παπαριές που έγραφαν για να τσιμπήσουν κάτι περίεργοι αριστερούληδες. Το θέμα είναι τα ψηφαλάκια, οι εκλογές και η προσπάθεια με κάθε κόστος να βγούμε από το λάκο με τα κωλοδάχτυλα που μας έριξε η συγκυρία.
Ζήτω, λοιπόν, το κρατικό χρήμα και περισσότερο ζήτω όσοι βρέθηκαν στην ανάγκη μας και άπλωσαν ευγενικά το χέρι τους ζητώνταςε τη βοήθειά μας.
Υ.Γ. Να απαντήσω στον κ. Βασιλειάδη και επί του πολιτικού ή να το αφήσω γι΄αργότερα;