Ο «αθόρυβος» Αχμέντ Χασάν και ο σχηματισμός που μοιάζει ιδανικός για τον Ολυμπιακό στο να «ξεκλειδώνει» πολυπρόσωπες άμυνες όπως αυτή του Απόλλωνα Σμύρνης.
Ο Πέδρο Μαρτίνς δεν είναι από τους προπονητές που ανακατεύουν συχνά την τράπουλα και αρέσκονται σε rotation, πόσο μάλλον εκτεταμένο, όπως συνέβη στο παιχνίδι με τον Απόλλωνα Σμύρνης. Άλλωστε, ένα από τα βασικά στοιχεία της προπονητικής σχολής, που εκπροσωπεί επάξια ο 50χρονος τεχνικός, είναι το χτίσιμο ενός βασικού κορμού, πάνω στον οποίο λειτουργούν και συντονίζονται τα πάντα. Και οι πάντες. Οι οκτώ αλλαγές στην εντεκάδα, συγκριτικά με τον ευρωπαϊκό αγώνα κόντρα στην Πόρτο, είναι πάρα πολλές για τον Μαρτίνς (και προφανώς για κάθε ομάδα), αλλά δεν γινόταν και αλλιώς. Ανάμεσα σε δύο «κολλητά» παιχνίδια ομίλου Champions League μακριά από το «Γεώργιος Καραϊσκάκης», μέσα σε μία εβδομάδα, το «φρεσκάρισμα» ήταν επιβεβλημένο.
Ο Ολυμπιακός, παρά τη σθεναρή αντίσταση της «Ελαφράς Ταξιαρχίας», πήρε αυτό που ήθελε χάρη στην ποιοτική του διαφορά από τον αντίπαλο, αλλά και έναν αδικημένο επιθετικό, που κάνει όσο μπορεί καλύτερα τη δουλειά του: να συμπληρώνει το «πρώτο βιολί» της ομάδας. Αθόρυβα και ουσιαστικά. Ο Αχμέντ Χασάν είναι υποτιμημένος τόσο από τον «ερυθρόλευκο» κόσμο όσο και τον Τύπο, αλλά αποτελεί μία αξιόπιστη λύση στη γραμμή κρούσης. Και είναι ποδοσφαιριστής που θέλει κάθε προπονητής στην ομάδα του. Ξέρει το ρόλο του, τον αποδέχεται και δεν παραπονιέται, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό του όποτε μπαίνει στο γήπεδο.
Δεν είναι… τρελός ο Μαρτίνς, που ζήτησε επιτακτικά την παραμονή του Αιγύπτιου επιθετικού, ο οποίος έχει φτάσει «ήσυχα» τα 27 γκολ σε 59 συμμετοχές με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Σκόραρε δύο φορές το Σάββατο (31/10) και ήταν μέσα στις περισσότερες καλές επιθετικές στιγμές των νταμπλούχων. Δεν συμφωνώ με αυτήν την τάση και άποψη, αλλά ο τερματοφύλακας κρίνεται συνήθως για τα γκολ που δέχεται και στα οποία φέρει ευθύνη, και όχι για τις καθοριστικές αποκρούσεις που μπορεί να κάνει. Ο επιθετικός για τα γκολ που χάνει και όχι για αυτά που πετυχαίνει. Για αυτό και είναι οι δύο πιο ξεχωριστές θέσεις στο ποδόσφαιρο. Για παράδειγμα, στη μνήμη της πλειοψηφίας του κοινού έχουν μείνει χαραγμένες οι τρεις χαμένες ευκαιρίες με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκης και το δοκάρι με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, στο χαμένο Πρωτάθλημα της σεζόν 2018-19, όπως και οι σχετικά πρόσφατες χαμένες ευκαιρίες με τη Γουλβς στην Αγγλία και τον ΠΑΣ στα Γιάννινα.
Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, όμως η ουσία δεν αλλάζει… Ο Χασάν είναι μία ρεβέρβα πολυτελείας του «πυραυλοκίνητου» Γιουσέφ Ελ Αραμπί, ο οποίος μπορεί να μη σκόραρε στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά μαζί με τον Βαλμπουενά ήταν οι άλλοι δύο πυλώνες για την εξασφάλιση του πολύτιμου «τριπόντου». Ο Μαροκινός γκολτζής, παίζοντας περιφερειακά στην επίθεση, αναστάτωσε τον Απόλλωνα, είχε δύο δοκάρια, ενώ από την ποδοσφαιρική του «σπιρτάδα» και «ευφυία» άρχισε η φάση για το δεύτερο γκολ. Μαεστρικό «άνοιγμα» παιχνιδιού προς τα αριστερά, άμεσο γύρισμα από τον εξτρέμ (Μασούρα) και ψυχρό τελείωμα από τον σέντερ φορ (Χασάν). Είναι ξεκάθαρο πως ο Μαρτίνς έχει αποφασίσει να παίζει περισσότερο με δύο επιθετικούς, κυρίως όταν το ματς δεν κυλάει όπως θέλει. Και, ίσως, να πρέπει να το καθιερώσει σιγά-σιγά εντός συνόρων, όπου ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος να «ξεκλειδώνει» οργανωμένες και μαζικές άμυνες. Ο σχηματισμός 4-4-2 μοιάζει ιδανικός στα ελληνικά ματς και τις «κλειστές» άμυνες που συναντούν εδώ οι Πρωταθλητές. Το επιθετικό δίδυμο Ελ Αραμπί-Χασάν «σκορπάει τρόμο» και οι «ερυθρόλευκοι» μπορούν και πρέπει να πάρουν το μέγιστο από το παραγωγικό αυτό «ντουέτο».
Από εκεί και πέρα, ο Ολυμπιακός κρατάει τη νίκη, ένα ακόμα μηδέν στα μετόπισθεν, όπως και την παρουσία κάποιων παικτών που αποκτήθηκαν στο τελευταίο και ιδιαίτερο μεταγραφικό «παράθυρο» και δεν έχουν ακόμα παιχνίδια στα πόδια τους. Ο Ντρέγκερ έδειξε ότι διαθέτει ένα άκρως ελκυστικό και μοντέρνο πακέτο δεξιού μπακ-χαφ. Ο Μπρούμα έχει την ποιότητα για να προσφέρει όταν βρεθεί στο 100% της αγωνιστικής ετοιμότητας που απαιτείται. Ο Πεπέ είναι κλασικό οκτάρι και του αρέσει να «τρέχει» την μπάλα, ενώ ο Βινάγκρε δείχνει πιο πίσω, από τη συγκεκριμένη τετράδα, αναφορικά με τη φυσική κατάσταση και την αντοχή. Από αυτό το γκρουπ παικτών, οι Μπρούμα και Βινάγκρε φαίνεται πως θέλουν περισσότερο χρόνο προσαρμογής, αν και το βασικό ζητούμενο για αυτό το καρέ είναι να βρει αγωνιστικό ρυθμό και αυτός έρχεται μόνο μέσα από τους αγώνες.
Όσο για το «άκαπνο» πρώτο ημίχρονο, το οποίο έχει γίνει πια συνήθεια από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός δεν έχει σκοράρει ύστερα από 9 επίσημους αγώνες της τρέχουσας σεζόν, υπάρχει εξήγηση. Ιδιαίτερα εντός έδρας, οι «ερυθρόλευκοι» συνήθιζαν να παίρνουν ορμή από τον κόσμο της ομάδας, εκκινώντας εκπληκτικά τα περισσότερα ματς και σκοράροντας νωρίς. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί εν καιρώ πανδημίας, αλλά είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Λείπει η ένταση και η ταχύτητα σε διάρκεια, αν και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ελληνική ομάδα που δεν έχει κάνει προετοιμασία και ουσιαστικά ψάχνει να βρει ρυθμό και πατήματα μέσα από τους επίσημους αγώνες. Πάντως, υπάρχει και η άλλη πλευρά. Η αμυντική σταθερότητα και ασφάλεια είναι πολύτιμη και αποτελεί εχέγγυο επιτυχίας, οπότε στο δεύτερο ημίχρονο με τις κατάλληλες διαφοροποιήσεις έρχεται το αποτέλεσμα λόγω της δεδομένης ποιότητας που υπάρχει στο έμψυχο δυναμικό και της αποτελεσματικότητας πάνω στο χορτάρι. Ωστόσο, είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνεται σε μόνιμη βάση και ο Ολυμπιακός πρέπει να τελειώνει κάποιους αγώνες νωρίτερα και όχι με την ψυχή στο στόμα.
ΥΓ: Καιρός ήταν. Είναι μία νέα αρχή για μένα και θα προσπαθήσω, όπως πάντα, για το καλύτερο. Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια, μόνο αγάπη και ταπεινότητα για αυτό που μας αρέσει. Ενσωματώνομαι σε μία έτοιμη ομάδα και ο πρωταθλητισμός για όλους μας παραμένει μονόδρομος. Καλώς σας βρήκα.
