Δυστυχώς για την κυρία Κεραμέως, δήθεν Υπουργό Παιδείας και την δειλή και άτολμη κυβέρνηση Μητσοτάκη οι καταλήψεις των σχολείων θα συνεχιστούν. Τουλάχιστον, όσες από αυτές συνδέονται με τη σχέση του ΠΑΟΚ με το UEFA Champions League, σύμφωνα με το γνωστό πανό.
Επειδή, η σχέση αυτή δεν πρόκειται για την επόμενη εικοσαετία, τουλάχιστον, να προκύψει καθήστε αναπαυτικά στον καναπέ σας και απολαύστε ένα χειμώνα καταλήψεων προσευχόμενοι, απλώς, να βαρεθούν οι καταληψίες ή να αντιληφθούν ότι συνδέουν τη γνώση με κάτι ανύπαρκτο, κάτι υπερφυσικό και να εγκαταλείψουν τον αγώνα.
Στα σοβαρά τώρα: ο ΠΑΟΚ ενέγραψε χθες βράδυ, οριστικά(;), στην ιστορία του τον χαρακτηρισμό του λούζερ, δηλαδή της ομάδας της οποίας η μεγιστοποιημένη, σχεδόν αποκλειστική, συναισθηματική νοημοσύνη της της απαγορεύει να οργανωθεί και να λειτουργήσει επαγγελματικά, δηλαδή να σχεδιάσει «με χαρτί και μολύβι» ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό σχέδιο και να το υλοποιήσει.
Με άλλα λόγια ο «Δικέφαλος» πλήρωσε με το σκληρότερο νόμισμα την εγγενή(;) ανικανότητα των ανθρώπων που τον διοικούν να αντιληφθούν και να αναγνώσουν επαρκώς τις προτεραιότητες της περιόδου και να ανταποκριθούν σε ανάγκες που παρήγαγε η συγκυρία κόντρα στους δικούς τους σχεδιασμούς.
Τι σχεδίαζε όλο το καλοκαίρι το επιτελείο (ο Θεός να το κάνει) του ΠΑΟΚ; Την πρόκριση στους ομίλους του Europa League και την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων που προέκυψαν από την παραβίαση των κανόνων του Financial Fair Play.
Τι βρήκε μπροστά του ή μάλλον τι του έφερε στο δρόμο του η συγκυρία του κορωνοϊού; Μια «ασφαλή» πρόκριση με τη Μπεσίκτας, άρα την επίτευξη του βασικού στόχου και μια σχετικά τυχαία νίκη επί της Μπενφίκα σε ένα ματς στην Τούμπα.
Υπήρχε, άραγε, κανείς στον οργανισμό του «Δικεφάλου» που να πίστευε πως σε κανονικές συνθήκες (διπλοί αγώνες κ.λ.π.) θα είχε μία, έστω, πιθανότητα ο ΠΑΟΚ απέναντι στους Πορτογάλους; Κανένας δεν θα διακινδύνευε ούτε ένα σεντ σε μια ανάλογη προοπτική.
Η πρόκριση ήρθε όμως και μαζί της έφερε την μεγάλη πρόκληση να διαχειριστούν κάποιοι τις τεράστιες ανατροπές στους σχεδιασμούς της εταιρείας στην προοπτική της συμμετοχής για πρώτη φορά στη «Μεγάλη Ιδέα», δηλαδή στους ομίλους του UEFA Champions League.
Η άμεση ανάγκη να απαντήσει ο ΠΑΟΚ σε αυτή την μη αναμενόμενη εξέλιξη έφερε την «καταστροφή».
Μακριά από τις ανάγκες της σύγχρονης οργάνωσης και λειτουργίας μιας ποδοσφαιρικής εταιρείας, χωρίς κανένα εναλλακτικό σχεδιασμό, με τα φαντάσματα των μεγαλοϊδεατισμών του παρελθόντος παρόντα, με ποδοσφαιρικά αναλφάβητα στελέχη στην Π.Α.Ε. και με την τεράστια πίεση της πάση θυσία πρόκρισης να καθίσταται μη διαχειρίσιμη ο ΠΑΟΚ πνίγηκε στις ίδιες τις αδυναμίες του, τις οποίες ο ίδιος είχε φροντίσει να μεγιστοποιήσει το προηγούμενο χρονικό διάστημα;
Πώς; Με την συστηματική αποδυνάμωση της ομάδας, τις πωλήσεις βασικών ποδοσφαιριστών, την περιθωριοποίηση των μεγάλων συμβολαίων (δηλαδή των ποδοσφαιριστών που μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τη συναισθηματική πίεση των αγώνων), την επικοινωνιακή διαχείριση της ακαδημίας και των ταλέντων που υποτίθεται πως διαθέτει και χωρίς καμία εναλλακτική απέναντι στην γκιλοτίνα του Financial Fair Play.
Ποιοι οδήγησαν, με τις επιλογές τους όλα τα προηγούμενα χρόνια, τον Ιβάν Σαββίδη στην αιχμαλωσία του FFP, χωρίς να του προσφέρουν καμία εναλλακτική από τις δεκάδες που υπήρχαν μπροστά τους, επειδή απλώς δεν τις έβλεπαν και ήταν ανίκανοι και να τις αναγνώσουν;
Ποιοι επικοινώνησαν, νωρίς – νωρίς μάλιστα, το γνωστό παραμύθι με τις ακαδημίες, τα ταλέντα και την αναγκαιότητα του περιορισμού των μεγάλων συμβολαίων «για να βγει η ομάδα;».
Ποιοι επέβαλαν με τις κοντόφθαλμες λογικές τους τις άρον – άρον πωλήσεις βασικών ποδοσφαιριστών (Άκπομ, Λημνιός) και την επίσης άρον – άρον, απόκτηση αντικαταστατών τους από το σωρό Τσόλακ, Ουαγκέ;
Ποιοι εξαφάνισαν από την ομάδα τους ποδοσφαιριστές που ήταν σε θέση να διαχειριστούν τους δύο αγώνες με την Κράσνονταρ και επέβαλαν να εμφανίζεται στο γήπεδο με δεξί μπακ τον Κρέσπο (σε διάταξη τεσσάρων στην άμυνα), χωρίς κεντρικό επιθετικό, με κάτι λιμά για χαφ και χαμένους, χωρίς καμία βοήθεια, τον Τζιόλη και τον Ζίβκοβιτς;
Ποιοι «κατάντησαν» την ομάδα να παρατάσσει στο γήπεδο δύο, μόλις, κανονικούς ποδοσφαιριστές για το επίπεδο των αγώνων της περιόδου (Γιαννούλης, Ελ Καντουρί), με τους υπόλοιπους να μην στέκονται ούτε ως αναπληρωματικοί σε μια κανονική, μέσης αξίας, ομάδα των διασυλλογικών διοργανώσεων της UEFA;
Αυτοί όλοι έχουν την ευθύνη για την εικόνα της ομάδας, για την απαξία που βιώνει, για την ψυχολογική πίεση που θα δεχθεί στο προσεχές μέλλον.
Αυτά που περιμένουν τον ΠΑΟΚ στις επόμενες υποχρεώσεις του δεν έχουν γίνει γνωστά ακόμη. Αναμένονται…