Ο αποκλεισμός των δύο ομάδων στον δεύτερο προκριματικό γύρο του Europa League με απογοήτευσε. Τις έχω ζήσει από πολύ κοντά τα τελευταία χρόνια. Έκανα το ρεπορτάζ αγωνιστικού χώρου στον Αστέρα την σεζόν που αγωνίστηκε στους ομίλους του Europa League. Από τον Αύγουστο του 2015, που εργάζομαι στην Cosmote TV, έχω κάνει το ίδιο σε πολλά ελληνικά παιχνίδια του Ατρόμητου.
Έχω γνωρίσει τους παίκτες τους. Τους προπονητές τους. Τους ανθρώπους που δουλεύουν σε όλα τα σημαντικά πόστα. Τους ιδιοκτήτες τους. Έχω αποκομίσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Γιατί ξέρω πολύ καλά ότι διψούν για διακρίσεις. Εντός και εκτός των συνόρων. Παλεύουν για το καλύτερο. Έχουν ήδη «χωθεί» στους παραδοσιακά μεγάλους του εγχώριου ποδοσφαίρου.
Θεωρώ εξαιρετικούς προπονητές τον Κάναντι και τον Παντελίδη. Έχουν καλούς συνεργάτες. Κυρίως την ικανότητα να αλλάζουν πράγματα κατά τη διάρκεια των αγώνων. Είναι επαγγελματίες που έχουν να δώσουν πολλά περισσότερα. Με έχουν αφήσει με ανοικτό το στόμα κάποιες στιγμές όταν ήμουν δίπλα τους στον πάγκο.
Φαντάζομαι ότι ο Σπανός, ο Μπάκος και ο Καϋμενάκης έχουν «αρρωστήσει» από χθες το βράδυ. Μπορεί να έσπασαν ότι βρήκαν μπροστά τους. Το όνειρο έσβησε νωρίς για φέτος. Για μία ακόμα χρονιά. Είναι αναμφισβήτητα πισωγύρισμα για τις δύο ομάδες. Μεγάλο. Γιατί οι αντίπαλοι δεν ήταν καλύτεροι. Σε καμία περίπτωση. Οι αποκλεισμοί ήταν «φτηνοί».
Όμως αυτή την ώρα πρέπει να παραμείνουν ψύχραιμοι. Οφείλουν να ενισχύσουν τις ομάδες τους για να εμφανιστούν πανέτοιμες στο πρωτάθλημα. Μην κάνουν το λάθος να απολύσουν τους προπονητές. Γιατί μετά μπορεί να γίνει χειρότερη η κατάσταση.
Έχω απαιτήσεις από τις συγκεκριμένες ομάδες και τις κεφαλές τους. Είναι για μεγαλύτερα πράγματα. Θα έρθουν. Νομοτελειακά. Αργά ή γρήγορα. Κάντε λίγο ακόμα υπομονή.
