Τι συμβαίνει, τελικά με τη νέα φανέλα που παρουσίασε ο Ολυμπιακός; Είναι καλή ή κακή; Είναι άσχημη ή όμορφή; Είναι παραδοσιακή ή σύγχρονη; Είναι, σε τελευταία ανάλυση μια φανέλα του Ολυμπιακού ή παραπέμπει σε άλλες ομάδες; Και το κερασάκι στην τούρτα: Οι κόκκινες οριζόντιες ρίγες τι δουλειά έχουν εκεί που τοποθετήθηκαν;
Μύλος άμα τη εμφανίσει της νέας, πρώτης, φανέλας των Eρυθρολεύκων για τη νέα περίοδο. Η αποτύπωση μιας πιο σύγχρονης, πιο νεάζουσας, πιο σοφιστικέ εκδοχής της γνωστής, παλιάς, παραδοσιακής, ιστορικής σχεδόν φανέλας προκάλεσε, εν μέρει, ένα χαμό με αρκετές αρνητικές απόψεις να καταγράφονται στο διαδίκτυο και άλλες να ξεκινούν από έναv σκεπτικισμό για την εμφάνιση.
Λογική η εξέλιξη! Κάθε τι νέο που αλλάζει, έστω εν μέρει, ένα παλιό, κοινά αποδεκτό, μυθολογικό σχεδόν consept που αφορά στην πρώτη, τη βασική, την instrumental εμφάνιση μιας ομάδας προκαλεί, τις περισσότερες φορές αυτός είναι ο στόχος, αρνήσεις.
Δεν είναι όλοι έτοιμοι να δεχθούν αυτόματα τις αλλαγές, να συμφωνήσουν, να συναινέσουν, να τις στηρίξουν. Χρειάζονται χρόνο για να ενσωματώσουν τις κόκκινες ή τις λευκές ρίγες, το πάχος της ρίγας, το χρώμα της πλάτης, τις οριζόντιες λεπτές ρίγες στο πάνω μέρος του στήθους, το «σβήσιμο» του κόκκινου από τους ώμους προς το στήθος και όλες εκείνες τις λεπτομέρειες που ο σχεδιαστής εισάγει στο προϊόν για να το αλλάξει «τόσο, όσο…» και να προκαλέσει, με τη μαρκετίστικη έννοια του όρου, το ενδιαφέρον.
Σχεδιαστικά η φανέλα πέτυχε απολύτως το σκοπό για τον οποίο σχεδιάστηκε. Προκάλεσε γκρίνια, αντιρρήσεις, ενστάσεις, διαφωνίες, ακόμη και χοντρό βρίσιμο σε κάποιες περιπτώσεις.
Δηλαδή, δεν πέρασε απαρατήρητη. Δεν καταναλώθηκε στο λεπτό κι ύστερα χάθηκε στη λήθη της ταχύτητας με την οποία καταναλώνονται όλες οι νέες παραστάσεις που είναι παλιές.
Η φανέλα είναι εδώ, είναι παρούσα, έχει τη δυναμική του καινούργιου, υπερασπίζεται τη σύγχρονη εκδοχή του παραδοσιακού, άρα είναι απολύτως πετυχημένη.
Οι αντιρρήσεις που εκφράζονται δεν προκύπτουν από τη δήθεν ασχήμια της. Είναι, όλες σχεδόν, προϊόντα μιας εγγενούς αδυναμίας να συμμορφωθεί κάποιος γρήγορα με το νέο, το σύγχρονο, το έντεχνα διαφορετικό, το μελετημένα προκλητικό, το περιοριστικά ακραίο.
Όσοι αρνούνται την πρόταση που εισάγει η νέα φανέλα, έχουν αρνηθεί στο παρελθόν όλες σχεδόν τις φανέλες που δεν είναι ακριβές αντίγραφο της μιας, της παλιάς, της ιστορικής, «της φανέλας του Μουράτη» που είπε κάποιος.
Χρήσιμη υπενθύμιση: Η φανέλα δεν είναι φουστανέλα. Είναι, ειδικά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, μια ζώσα παράμετρος της δημόσιας εικόνας και της οικονομικής λειτουργίας της ομάδας, της εταιρείας. Αποτυπώνει στέρεα ιστορικά μεγέθη, την διατρέχει ένα ένδοξο παρελθόν, ακουμπάει στη βασική επιλογή της κόκκινης και λευκής ρίγας και παιχνιδίζει με σύγχρονες προσεγγίσεις και καλλιτεχνικές επιλογές που τη συνδέουν με το παρόν.
Υπάρχει για να χαρακτηρίζει την ομάδα και να προσθέτει οικονομικό προϊόν στην εταιρεία.
Έτσι συμβαίνει παντού στον πλανήτη, πλην Βόρειας Κορέας, έτσι παίζεται το παιχνίδι και στην Ελλάδα.
Η φανέλα του Μουράτη θα είναι πάντοτε παρούσα, ειδικά στη μυθολογία του Ολυμπιακού. Κανείς δεν πρόκειται και δεν δικαιούται να την ξεχάσει και δεν πρόκειται να το κάνει.
Μεταξύ μας, κι ο Μουράτης να ζούσε τώρα τη σημερινή φανέλα θα επέλεγε. Την άλλη, την παλιά, τη δική του θα την φύλαγε σπίτι του σαν φυλαχτό μαζί με το εικόνισμα.
Και θα επέλεγε τη σημερινή γιατί είναι, εκτός όλων των άλλων, μια φρέσκια δροσερή, όμορφη εκδοχή της παλιάς. Δεν προκαλεί απλώς με την εμφάνιση της. Αλλάζει το status στην ένδυση της ομάδας. Έχει ένα αέρα Champions League …