Απεχθάνομαι τα ευχολόγια και τους… προλόγους. Μου αρέσει, όμως, να συνεργάζομαι με φίλους και καλά παιδιά. Και ο Γιώργος, είναι ένας από αυτούς.
Έριξε… σήμα για συνεργασία. Η απάντηση ήταν – ασφαλώς – «ναι». Χωρίς δεύτερη σκέψη. Μου ζήτησε, μάλιστα, να βαπτίσω τη στήλη. «Τρίτο ημίχρονο», του είπα, επειδή έτσι ονομαζόταν η πρώτη παρασκηνιακή στήλη που ανέλαβα περί το 2005 στο «Εθνοσπόρ» (… σχολείο). Κάπως έτσι ξεκινήσαμε…
Με ρωτούσαν τη Δευτέρα στο γραφείο τι «βλέπω» το ΠΑΟΚ – Μπενφίκα. Δεν απάντησα αμέσως. Το μόνο που γνώριζα ήταν ότι επέστρεψε ο Ζεσούς για να την… αναστήσει. Ανέτρεξα να δω σε τι αγωνιστική κατάσταση βρίσκεται (η Μπενφίκα). Μηδέν επίσημα ματς. Μάλιστα. Τα φιλικά με Φαρένσε, Μπόρνμουθ, Μπράγκα και Ρεν δεν τα κοίταξα καν, δεν έχουν σχέση με τα επίσημα.
Είναι εκτός τόπου και χρόνου όποιος κρίνει ομάδες από ματς προετοιμασίας.
Για να μην πλατειάζουμε: Στη συνέχεια «διάβασα» τις μεταγραφές. Υπέρογκα ποσά. Ούτε αυτό «λέει κάτι». Όταν αγοράζεις παίκτες, είτε κοστίζουν ένα ευρώ, είτε 50.000.000 είναι λαχεία. Σου βγαίνουν ή δεν… παίζουν. Και τούμπαλιν.
Το ζήτημα για την Μπενφίκα, στις 15 Σεπτεμβρίου ήταν αν έχει ομάδα για να δικαιολογεί την ταμπέλα του «γκραν φαβορί» στο ζευγάρι (και σε ένα ματς, μην το ξεχνάμε αυτό). Αν έχει ρυθμό, παιχνίδια στα πόδια της. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ίσχυε.
Απάντησα, λοιπόν, ότι ο ΠΑΟΚ έχει τύχη. Δύσκολο, αλλά, ναι, μπορεί να «περάσει»…
Μπορεί η Μπενφίκα να σαρώνει σε 2-3 μήνες, μπορεί και να «σέρνεται». Αυτό κανείς δεν το ξέρει γιατί είναι «υπό κατασκευή» και όταν μπήκε στο γήπεδο να παίξει με τον ΠΑΟΚ δεν υπήρχε ένδειξη ότι θα τους πάρει όλους… αμπάριζα. Όταν στα τελευταία της σοβαρά επίσημα ματς (πριν αναλάβει ο Ζεσούς) προκαλούσε… γέλιο.
Ο Ζεσούς έκανε «μαγικά» πέρσι με τη Φλαμένγκο στην Βραζιλία, πήρε περίπατο το πρωτάθλημα και το Λιμπερταδόρες με δύο γκολ στις καθυστερήσεις, αλλά άλλο Λατινική Αμερική και άλλο Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, τα «μεγάλα μπάτζετ» στο τέλος κερδίζουν ή στη χειρότερη πρωταγωνιστούν.
Στην Ευρώπη όσα εκατομμύρια κι αν ρίξεις, αν είσαι αδιάβαστος σε ένα – δύο ματς, την έκατσες τη… βάρκα. Ρωτήστε και τους Άραβες στη Σίτι και στην Παρί. Είναι οι πλέον αρμόδιοι να απαντήσουν «τι εστί» χασούρα.
Και πάμε λίγο στην Μπενφίκα. Για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί ο Ζόρζε Ζεσούς «έκλεισε» τα 66 χρόνια. Η διοίκηση του έσκασε 25 μύρια για να επιστρέψει. Εν ριπή οφθαλμού άφησε τη Φλαμένγκο, τις παραλίες του Ρίο ντε Τζανέιρο, για να πάρει – πιθανότατα – το τελευταίο χρυσό συμβόλαιο της καριέρας του.
Μόνο ένας τρελός θα καθόταν 7.800 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του για να προσπαθεί να πείσει – κάθε Κυριακή – τους προπονητοφάγους παράγοντες του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου ότι είναι ικανός κόουτς. Στη Λισαβόνα αυτά τα έχει λυμένα. Μόλις έπεσε το τηλέφωνο από τον πρόεδρο (Λουίς Φελίπε Βιέιρα) και άκουσε ότι είναι πρόθυμος να του χαρίσει τρία… Τζόκερ πριν από τη σύνταξη, «τρέχοντας» πέρασε τον Ατλαντικό.
Όμως έτσι όπως ξεκίνησε η σεζόν για τον Ζεσούς η συνέχεια προβλέπεται δύσκολη. Ο Φερέιρα, που έκανε τα αυτονόητα στο ματς της Τούμπας, έβαλε βόμβα στον πάγκο του συμπατριώτη, ο οποίος (από την… εδώ μεριά του Ατλαντικού, πλέον), πρέπει να πρέπει – πάλι – να «αποδείξει». Στα 66 του και με το ταμείο ήδη «μείον».
Εγώ στη θέση του, από σήμερα κιόλας, θα έκλεινα εισιτήριο για… Ρίο (χωρίς επιστροφή).
ΥΓ: Και δύο λόγια για την πρόκριση του ΠΑΟΚ. Καταρχάς. Το παραπάνω κείμενο αφορά στην… περιρρέουσα ατμόσφαιρα πριν από το ματς. «Ανίκητη» η Μπενφίκα, «πλούσια» η Μπενφίκα, το ένα η Μπενφίκα, το άλλο η Μπενφίκα. Π@π@ρια μάντολες! Όλα κρίνονται στο χορτάρι και οι πιθανότητες – νίκης ή πρόκρισης – προκύπτουν από τα δεδομένα της στιγμής.
Στην Ελλάδα, όμως, έχουμε μάθει να «περνάμε» και να «αποκλείουμε» τις ομάδες (μας) από την ημέρα της κλήρωσης. Με την Τότεναμ ο Ολυμπιακός; «Αντίο… ζωή». Με τη Λίτεξ η ΑΕΚ; «Πέρασε» (τα υπόλοιπα είναι γνωστά).
Τι λέτε ορέ! Το ποδόσφαιρο τόσα χρόνια… διδάσκει. Αν έχεις ομάδα, «δεμένη», γυμνασμένη και με «κανονικό» προπονητή στον πάγκο, όλα είναι πιθανά. Δεν είσαι φαβορί με ομάδες «τοπ» επιπέδου, αλλά αν ισχύουν όλα τα παραπάνω, καμία μάχη δεν είναι κερδισμένη ή χαμένη πριν τη δώσεις. Αν δεν έχεις ομάδα, ε τότε κάνεις τον σταυρό σου και προχωράς.
Ο ΠΑΟΚ πέρασε πανάξια. Και μπράβο του. Μπράβο και στον Φερέιρα (που έπαθε και… έμαθε, κάτι από «σύστημα Μαρτίνς» θύμισε το χθεσινό) και στο β’ ημίχρονο «έβγαλε» άλλη ομάδα στο γήπεδο, με διαφορετικές οδηγίες.
Τελευταίο: Δεν πρέπει να υπάρχει (επαγγελματίας) δημοσιογράφος, εν έτει 2020, που να στενοχωρήθηκε με την πρόκριση του ΠΑΟΚ. Γιατί η κάθε πρόκριση ελληνικής ομάδας, σημαίνει ΔΟΥΛΕΙΑ. Σημαίνει γήπεδο. Σημαίνει κόσμος στο γήπεδο (έστω και… εκτός τώρα με τον κορωνοϊό). Σημαίνει αύξηση της «πελατείας». Τηλεθέαση. Πωλήσεις εφημερίδων, «κλικ» στο σάιτ (κ.α.).
Αν παίρνει αξία το προϊόν ποδόσφαιρο, αποκτά υπερ-αξία και η δουλειά (μας). Ας το δουν λίγο πιο ψύχραιμα και οι οπαδοί. Ναι, δεν είπαμε να βγείτε στον δρόμο να πανηγυρίσετε πρόκριση του Ολυμπιακού (αν είστε Παναθηναϊκοί ή Παοκτσήδες). Αλλά αν δεν παίζει ο ένας (και δεν κερδίζει που και που) σε λίγα χρόνια δεν θα παίζεις – πουθενά – κι εσύ, φιλαράκι. Στα «Τσου-Λου» και στα Γιουρόπα θα βλέπεις Ελβετούς, Σέρβους, Δανούς, Σκωτσέζους, Ουκρανούς, Τούρκους και Αυστριακούς (όλοι αυτοί έχουν καλύτερη θέση στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ από την Ελλάδα).
ΥΓ2: Το… τράβηξα πολύ το κείμενο. Γιώργο δεν πειράζει. Στο σάιτ άλλωστε δεν έχεις «κασέ» για να «κόβεις» λέξεις. Τεχνολογία…