Εξακολουθεί να διατηρεί ζωντανή την προοπτική της αναδιάρθρωσης της «κοινής» (και μεταφορικά) κατηγορίας Super League 2/Football League ο Υφυπουργός Αθλητισμού κ. Αυγενάκης συντηρώντας με αυτό τον τρόπο τις προσδοκίες διάφορων «επενδυτών/ στοιχηματζήδων» της κακιάς ώρας και ομάδων που θα έπρεπε να ανήκουν ήδη στη Γ΄ Εθνική, αντί να αναμένουν (και να πιέζουν παρασκηνιακά) για να βρεθούν (ενώ έχουν υποβιβαστεί) στη δεύτερη επαγγελματική κατηγορία.
Η σταθερή, υπέρ της αναδιάρθρωσης, στάση του αρμόδιου υφυπουργού διατηρείται, ενώ έχει ήδη δημοσιοποιηθεί η αμετάκλητη, εναντίον κάθε δυνατότητας αναδιάρθρωσης στην «κοινή» κατηγορία SL2/FL, απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου της ΕΠΟ, η οποία, εκτός όλων των άλλων, δεν μπορεί να ακυρωθεί από κανένα εγχώριο ποδοσφαιρικό ή πολιτικό φορέα.
Δηλαδή, η απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου, που έκανε δεκτή την προσφυγή των Χανίων και διατηρεί τη SL2 με 12 ομάδες απαγορεύοντας κάθε προοπτική αναδιάρθρωσης (δηλαδή τροποποίησης της προκήρυξης και προβιβασμού έξι ομάδων από τη FL2), είναι «αμετακλήτως αμετάκλητη» για την ΕΠΟ, συνεπώς το ίδιο ισχυρή και για τον κ. Αυγενάκη ή όποιον άλλον φαντάζεται κυβερνητικές νομοθετικές παρεμβάσεις.
Γιατί; Επειδή η διαδικασία εκδίκασης και η απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου είναι κορυφαία εκδήλωση της Ρήτρας Ανεξαρτησίας (του λεγόμενου αυτοδιοίκητου) του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεσμεύει πλήρως και απολύτως όλα τα ποδοσφαιρικά όργανα (ακόμη και την Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΠΟ) και κανείς στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν διανοείται ότι μπορεί να την ακυρώσει ή να την υποσκελίσει.
Από την ώρα που εκδόθηκε για να επιλύσει μια ποδοσφαιρική διαφορά δεσμεύει όλα τα διοικητικά ποδοσφαιρικά όργανα, τα οποία, με τη σειρά τους, υποχρεούνται μόνο να την εφαρμόσουν άμεσα, χωρίς κανένα δικαίωμα να την ανατρέψουν ή να την ακυρώσουν.
Αν, ο κ. Αυγενάκης επιχειρήσει, με τη δύναμη της κυβερνητικής εξουσίας, κάτι ανάλογο θα πρόκειται για μια κορυφαία κρατική παρέμβαση στο αυτοδιοίκητο του αθλήματος με την ΕΠΟ να είναι αναγκασμένη, ως εκ της θέσεως της, να αρνηθεί κάθε τέτοια παρέμβαση, καθώς απειλείται η αποκλειστική της αρμοδιότητα στη συγκρότηση των εθνικών ποδοσφαιρικών κατηγοριών.
Η ΕΠΟ δεν δικαιούται, σε καμία περίπτωση, να εκχωρήσει στον Υφυπουργό την αποκλειστική της αρμοδιότητα να συγκροτεί τις εθνικές κατηγορίες, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση θα έχει αποδεχθεί απολύτως την υπουργική, δηλαδή την κυβερνητική, αρμοδιότητα και ταυτόχρονα, θα έχει ακυρώσει στην πράξη την απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου, την οποία, εκ του καταστατικού της, δεν δικαιούται να κρίνει, να τροποποιήσει ή να ακυρώσει.
Η ΕΠΟ είναι εγκλωβισμένη. Αν δεχθεί (με οποιαδήποτε αιτιολογία) την κυβερνητική πρωτοβουλία της νομοθέτησης μιας νέας κατηγορίας με δύο ομίλους δέχεται ότι η Ρήτρα Ανεξαρτησίας της έχει πεπερασμένο χαρακτήρα, άρα διευκολύνει την κυβερνητική παρέμβαση συνολικά στη λειτουργία της, άρα βάζει στο τραπέζι και την τροποποίηση των διατάξεων για τις εκλογές.
Αν δεν τη δεχθεί μια πρωτοβουλία Αυγενάκη, τότε δεν πρόκειται να προχωρήσει καμία αναδιάρθρωση, συνεπώς η απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου θα παραμείνει ισχυρή και θα δεσμεύει τα ποδοσφαιρικά όργανα στην ολότητα τους, άρα θα έχει εφαρμοστεί το αυτοδιοίκητο του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά θα την κυνηγάνε οι ομάδες.
Ο κ. Αυγενάκης παρακαλάει να μπορούσε να είναι… Βασιλειάδης. Να προχωρήσει, δηλαδή, στην αναδιάρθρωση της κατηγορίας και στην ενοποίηση της έχοντας στο πλευρό του την ΕΠΟ και χωρίς ουσιαστική αντίδραση από τις ομάδες.
Ούτε αυτό δεν έχει, καθώς η ΕΠΟ δεσμεύεται πλήρως από την απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου, συνεπώς δεν μπορεί να συνδράμει στις ενέργειες του Υφυπουργού, αν δεν θέλει να κατηγορηθεί για διγλωσσία και αν δεν επιθυμεί να αντιμετωπίσει στο άμεσο μέλλον μεγαλύτερα προβλήματα, όπως η έκπτωση από το αξίωμα ή μια νέα Επιτροπή Εξομάλυνσης.
Την ίδια και ακόμη μεγαλύτερη δέσμευση έχει η σημερινή Super League 2/Football League ανεξάρτητα με τις δημόσιες δηλώσεις του Προέδρου της κ. Λεουτσάκου, για τον οποίο δεν είναι καθόλου βέβαιο αν έχει αντιληφθεί τι έχει συμβεί ενώπιον του Διαιτητικού Δικαστηρίου και ποιες ακριβώς είναι οι επιπτώσεις της απόφασης υπέρ της προσφυγής των Χανίων.
Η κατάσταση μοιάζει να έχει βραχυκυκλώσει. Η κυβέρνηση έχει υποσχεθεί σε όλη την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. «αναδιάρθρωση» και θέλει να την προχωρήσει, αλλά δεν μπορεί με την ΕΠΟ αναγκαστικά απέναντι.
Η ΕΠΟ θέλει και έχει υποσχεθεί σε όλο το πανελλήνιο «αναδιάρθρωση», αλλά αδυνατεί να την υλοποιήσει, καθώς την έχει απαγορεύσει η απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου, η οποία δεσμεύει σκληρά την Ομοσπονδία.
Ούτε η ΕΠΟ, ούτε ο κ. Αυγενάκης μπορούν να υπερβούν (ο καθένας για διαφορετικούς λόγους) την απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου της ΕΠΟ, να την τροποποιήσουν, να την ακυρώσουν ή να μην την υπολογίσουν.
Περίπτωση νέας συνεδρίασης της Ε.Ε. της ΕΠΟ και νέας απόφασης υπέρ της αναδιάρθρωσης (δηλαδή ενοποίηση της κατηγορίας και πρωτάθλημα δύο ομίλων) δεν έχει νόημα, από την ώρα που παραμένει ισχυρή η απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου, καθώς μια τέτοια εξέλιξη υπονομεύει ευθέως το κύρος της δικαστικής απόφασης, άρα παραβιάζει ευθέως το καταστατικό της ίδιας της ΕΠΟ, αφήστε που κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει την αντίδραση των αρεοπαγιτών στην απόπειρα να υπερκεραστούν από κάτι πλιατσικολόγους των Ενώσεων.
Με δύο λόγια «χάος»!
Υ.Γ. Λύση υπάρχει. Για να προκύψει, προϋποθέτει να αναλάβει ένα πολιτικό και επικοινωνιακό κόστος η ΕΠΟ (να αναγνωρίσει, δηλαδή, επισήμως την ανυπαρξία της), συνεπώς να προσποριστεί ένα πολιτικό και επικοινωνιακό όφελος ο Υφυπουργός. Το ζήτημα είναι να πειστεί ο απαραίτητος ενδιάμεσος να αναλάβει ο ίδιος «να βγάλει το φίδι από την τρύπα», ακόμη και αν χρειαστεί να παρακαλέσει τον κ. Αυγενάκη «να προχωρήσει στον σχεδιασμό του κι ύστερα να ξεχάσει ότι έγινε». Κομματάκι δύσκολο, επειδή ο ενδιάμεσος «δεν κάνει ποτέ λάθος».