Δύο χρόνια πέρασαν από την ημέρα που ο Γιούλεν Λοπετέγκι κρεμάστηκε στα μανταλάκια για το «έγκλημα» που έκανε να συμφωνήσει να αναλάβει τη Ρεάλ Μαδρίτης πριν την έναρξη του Μουντιάλ της Ρωσίας.
Ο πραγματικός εφιάλτης του Ισπανού κόουτς ξεκίνησε με την απόλυση του από τον πάγκο της Εθνικής Ισπανίας: Ανέλαβε τη Ρεάλ και πολύ σύντομα απολύθηκε γιατί ούτε υπομονή υπήρχε, ούτε πίστη πως θα καταφέρει κάτι.
Ο 54χρονος πια κόουτς, ίσα που πρόλαβε να βγάλει παρέλαση: Πολύ γρήγορα βρέθηκε στο στόχαστρο του ισπανικού φιλομαδριλένικου Τύπου για την «αποτυχία» του και για το ότι δεν ήταν ο κατάλληλος να αναλάβει μία τέτοια ομάδα. Έστω κι αν το βιογραφικό του σε προδιέθετε πως άξιζε να πάρει μία ευκαιρία.
739 ημέρες μετά την απόλυση του από τον πάγκο της Εθνικής Ισπανίας και από όσα ακολούθησαν, ο Ολλανδός διαιτητής Μάκελι έχει σφυρίξει τη λήξη του τελικού του Europa League στην Κολωνία. Ο Λοπετέγκι ξεσπά σε κλάματα, οι παίκτες τον σηκώνουν στον αέρα και πανηγυρίζουν μαζί του την κατάκτηση του ιστορικού έκτου ευρωπαϊκού τροπαίου της Σεβίλλης.
Lopetegui has absolutely gone! 🥺
What a journey it’s been to win his first major trophy! #UEL | #UELfinal#FestivalOfFootball 🎡🎪⚽️ pic.twitter.com/4XS6pbfwpc
— Virgin Media Sport (@VMSportIE) August 21, 2020
Μία πολύ μεγάλη δικαίωση για τον Ισπανό που χρόνια πάλευε για να φτάσει σε έναν πρώτο τίτλο στην καριέρα του. Μία μεγάλη επιβράβευση για το πρότζεκτ που έστησε ο Μόντσι και επένδυσε στον Λοπετέγκι το προηγούμενο καλοκαίρι. Τι έκανε ο κορυφαίος τεχνικός διευθυντής του κόσμου;
Έδωσε ηρεμία και χρόνο στον 54χρονο άλλοτε προπονητή της Πόρτο να φτιάξει μία Σεβίλλη που θα έχει ταυτότητα: Αυτό που δεν κατάφερε να κάνει δηλαδή στη Ρεάλ. Ο Μόντσι απορροφούσε όλους τους κραδασμούς και την γκρίνια που δημιουργήθηκε όταν τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα και ο Λοπετέγκι συνέχισε με τη στήριξη του να φτιάχνει μία ομάδα με ταυτότητα.
«Πρέπει να ξέρεις πώς να αντιμετωπίσεις δύσκολες στιγμές και να τις ξεπεράσεις. Αυτό είναι ένα αίσθημα τεράστιας ευτυχίας. Ήμουν αρκετά τυχερός που βρήκα αυτή την ομάδα που μου έδωσε αυτή την ευκαιρία. Είμαι ενθουσιασμένος, με μια ομάδα παικτών που έχουν εργαστεί για να γίνουν μια πραγματική ομάδα. Η νίκη πιστώνεται περισσότερο σε αυτούς παρά σε εμένα», έλεγε μετά το φινάλε της αναμέτρησης.
Στον τελικό της Κολωνίας, η Ίντερ έδωσε ένα τέμπο στο πρώτο ημίχρονο που δεν αρέσει στους Σεβιγιάνους: Αρκετό τρέξιμο, πολλή πίεση στην μπάλα, ματς-ροντέο.
Ο Λοπετέγκι θέλει από τους παίκτες του να έχουν τον έλεγχο, ασφαλή κυκλοφορία της μπάλας και – κυρίως – να δίνουν το απαραίτητο πλάτος στην επίθεση με τους πολύ φορμαρισμένους Ρεγκιλόν και Νάβας. Οι νερατζούρι χτύπησαν στον ανοιχτό χώρο, αλλά η Σεβίλλη βρήκε γρήγορα την απάντηση χάρη στη μεσαία της γραμμή.
Ο Φερνάντο προσπαθούσε να συμμαζέψει τα συνεχόμενα λάθη του Ντιέγκο Κάρλος, ο Μπανέγα στην τελευταία του ευρωπαϊκή παράσταση μοίραζε μυαλωμένα το παιχνίδι και ο (πολύ υποτιμημένος) Ζορντάν έβγαινε στα δεξιά και έχτιζε συνεργασίες με τον Νάβας και τον Σούσο.
Το ότι οι Σεβιγιάνοι δεν έχασαν το μυαλό τους ούτε στο πρώτο, αλλά ούτε και στο δεύτερο γκολ της Ίντερ το οφείλουν στην ψυχραιμία και στην πίστη που είχαν πως μπορούσαν να τα καταφέρουν: «Ακολουθούμε το πλάνο και θα δικαιωθούμε».
Το 4-3-3 διατηρήθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, τα πρόσωπα δεν άλλαζαν πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και σταδιακά χτίστηκε η απαραίτητη χημεία. Ακόμα και όταν κάποιος ήταν ντεφορμέ (Κάρλος) υπήρχε κάποιος άλλος που ήξερε να μαζέψει την γκάφα (Κουντέ).
Ο Μόντσι έκανε όλες τις επιτυχημένες επιλογές στον σύλλογο: Πήρε δανεικό τον κορυφαίο αριστερό μπακ του φετινού ισπανικού πρωταθλήματος (Ρεγκιλόν), πόνταρε στην εμπειρία των γερόλυκων (Μπανέγα, Νάβας), επένδυσε στον Ντε Γιονγκ που σκόραρε στα σημαντικά ματς, στον υποτιμημένο Ζορντάν που δεν τον τσέκαρε κανείς άλλος όταν έπαιζε στην Έιμπαρ, έφερε τον Γενάρη από τη Λεγανές τον Εν Νεσιρί για να δώσει βάθος στη γραμμή κρούσης.
Τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε σημασία όμως αν δεν ήταν ο Λοπετέγκι στην άκρη του πάγκου. Ο Ισπανός χωρίς να έχει ένα ρόστερ που… γεμίζει το μάτι κατέλαβε σχετικά εύκολα την τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα και έφτασε τον σύλλογο στην κορυφή της δεύτερης τη τάξει διασυλλογικής ευρωπαϊκής διοργάνωσης επικρατώντας των Γουλβς, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Ίντερ (για να αντιλαμβανόμαστε και το μέγεθος της δυσκολίας).
Φαντάζει δύσκολο να τον δούμε σύντομα ξανά σε πάγκο μεγάλης ομάδας. Ο ίδιος μοιάζει να έμαθε από τα λάθη του, πλέον κοιτάει να κάνει πιο safe και λογικές επιλογές και περιμένει απλώς την κατάλληλη στιγμή. Στη Σεβίλλη έφτιαξε ξανά το όνομά του, άφησε στο παρελθόν την προηγούμενη εφιαλτική διετία και μπορεί να την φτάσει ακόμα ψηλότερα με ωραίο ποδόσφαιρο και χωρίς το άγχος πως έχει να αποδείξει κάτι.
Υ.Γ.: Ο Μπουνού έκανε απίστευτο F8 στη Γερμανία. Για όσους δεν τον γνωρίζουν, ο Μαροκινός γκολκίπερ ήταν τα προηγούμενα χρόνια μία από τις αποκαλύψεις της Τζιρόνα και αγωνιζόμενος ως δανεικός στη Σεβίλλη πήρε ελάχιστες ευκαιρίες αφού υπήρχε μπροστά του ο Βάτσλικ. Με την απουσία του Τσέχου, ο «Μπόνο» βγήκε μπροστά ήταν καταπληκτικός σε εξόδους και τετ α τετ και έκλεισε το μάτι στον Μόντσι που έκανε μία ακόμα επιτυχημένη επιλογή στο φετινό ρόστερ των Ανδαλουσιάνων.
